Jaki okres w dziejach literatury określa się mianem Młodej Polski?
Wyjaśnij, skąd wzięła się nazwa i podaj cechy charakterystyczne twórczości z
tego czasu
Wyjaśnij, skąd wzięła się nazwa i podaj cechy charakterystyczne twórczości z
tego czasu
Jaki okres w dziejach literatury określa się mianem Młodej Polski?
Wyjaśnij, skąd wzięła się nazwa i podaj cechy charakterystyczne twórczości z
tego czasu
Młoda Polska to okres w dziejach literatury polskiej, który przypada na lata 1890-1918. Nazwa tego okresu została wprowadzona przez krytyka literackiego Zenona Przesmyckiego w 1898 roku i odnosi się do młodego pokolenia polskich twórców, którzy w tamtym czasie zaczęli publikować swoje dzieła.
Cechy charakterystyczne twórczości Młodej Polski to przede wszystkim:
Indywidualizm - autorzy skupiali się na swoich własnych doświadczeniach i emocjach, często podejmując tematy kontrowersyjne i tabu, jak na przykład erotyzm czy narkotyki.
Symbolizm - pisarze Młodej Polski często posługiwali się symbolami i metaforami, aby wyrazić swoje emocje i przemyślenia.
Dekadentyzm - w literaturze Młodej Polski często pojawiały się postacie dekadentów, czyli ludzi, którzy tracili wiarę w wartości i sens życia.
Estetyzm - twórcy Młodej Polski bardzo dbali o formę swoich dzieł, często łącząc poezję z prozą, aby stworzyć nowy gatunek - poezję prozą.
Awangarda - w końcowym okresie Młodej Polski pojawiły się już pierwsze elementy awangardy, której przedstawicielami byli m.in. Witkacy czy Skamander.
Ważnymi przedstawicielami Młodej Polski byli m.in. Stanisław Przybyszewski, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Bolesław Prus, Stefan Żeromski, Maria Konopnicka, Władysław Reymont czy Jan Kasprowicz.