- Jaki jest stosunek Mendla do Warszawy? Kiedy i jak się ukształtował? - Dlaczego Mendel tak emocjonalnie reaguje na słowa zegarmistrza, że jest "żywiołem cudzym"? W jaki sposób obala tezy rozmówcy? - Jaką funkcję w tekście pełnią nauki dawane przez starego introligatora Kubusiowi? - Dlaczego Mendel nie chciał - w chwili antyżydowskiego pogromu - skorzystać z pomocy polskich sąsiadów? Dlaczego ryzykował życie i zdrowie wnuka? - W jaki sposób można interpretować słowa Mendla...
Dla Mendla Warszawa to jego miejsce na ziemi,tu mieszka i pracuje w swoim zakladzie introligatorskim od 27 lat .Czuje sie pelnoprawnym obywatelem ,kocha swoje miasto .Ztym miastem wiaze sie historia jego rodziny .Po napadzie na Kubusia Mendel udziela wnukowi nauk dotyczacych dumy ze swego pochodzenia .Wedlug niego tylko wtedy gdy czlowiek staje sie swiadomy wlasnych korzeni i kieruje sie uczciwoscia moze uczynic cos pozytecznego dla miasta i dla ojczyzny .Mendel w chwili antyzydowskiego pogromu nie chcial skorzystac z pomocy sasiadow ,broni wartosci ,ktore sa dla niego najwazniejsze .Uwaza ,ze nie wolno mu sie ugiac przed anonimowym pijanym zezwierzeconym tlumem Slowa Mendla konczace tekst ,swiadcza o jego zwatpieniu w madrosc i dobroc ludzi .Warszawa sie go wyrzekla ,odrzucila ;;.TA I ON '' WYRZUCA ZE SWEGO SERCA UCZUCIE DO NIEJ