Asyryjczycy preferowali szybkie ataki, które chłonęły spore straty w ludziach. Chcieli w ten sposób wystraszyć mieszkańców innych miast, którzy mieli poddać się wtedy bez walki. Zdobyte miasta traktowano niezwykle okrutnie. Po zdobyciu miasta, król zasiadał na tronie przed bramami, a jeńcy defilowali przed nim, po czym byli mordowani- obcinano im głowy, które były liczone i układane w ogromne piramidy. Władca zdobytego miasta miał wyłupywane oczy, a następnie zamykany był w klatce. Żony, córki z królewskiego rodu były wywożone do haremów. Często też dzieci pokonanych zabierane były na dwór asyryjski, gdzie wychowywano ich w strachu lub miłości do zwycięzców. Kobiety sprzedawane były do niewoli. Buntownicze miasta niszczono całkowicie, a ludność była w całości mordowana. Dzieci wrzucane były do ognia, dorosłuch zaś nabijano na pal, obdzierano żywcem ze skóry i wykłuwano im oczy. Dzieci i rzemieślników przesiedlano do Asyrii, gdzie czekała ich bardzo ciężka praca i krótkie życie w bardzo trudnych warunkach. Szczyt okrucieństw asyryjskich przypadał na okres rządów Tiglapilesara I (1116 – 1078), który podbił Babilon, północno – zachodnią Mezopotamię, północną Syrię, Fenicję i Cypr. Los pokonanych miał być ostrzeżeniem dla tych, którzy myśleli o buncie. Z biegiem czasu niektórzy władcy asyryjscy zmuszeni byli do złagodzenia swojego stosunku do podbijanych ludów. Wobec ciągłych wojen, nowych wrogów, braku własnej siły rzemieślniczej i rolniczej (chłopi asyryjscy zmuszeni byli do ciągłej służby wojskowej), wyludnień całych krain (zagrożenie dla handlu), zaczęto stosować taktykę masowych deportacji ludności wraz z dobytkiem.
Asyryjczycy preferowali szybkie ataki, które chłonęły spore straty w ludziach. Chcieli w ten sposób wystraszyć mieszkańców innych miast, którzy mieli poddać się wtedy bez walki. Zdobyte miasta traktowano niezwykle okrutnie. Po zdobyciu miasta, król zasiadał na tronie przed bramami, a jeńcy defilowali przed nim, po czym byli mordowani- obcinano im głowy, które były liczone i układane w ogromne piramidy.
Władca zdobytego miasta miał wyłupywane oczy, a następnie zamykany był w klatce. Żony, córki z królewskiego rodu były wywożone do haremów. Często też dzieci pokonanych zabierane były na dwór asyryjski, gdzie wychowywano ich w strachu lub miłości do zwycięzców. Kobiety sprzedawane były do niewoli. Buntownicze miasta niszczono całkowicie, a ludność była w całości mordowana. Dzieci wrzucane były do ognia, dorosłuch zaś nabijano na pal, obdzierano żywcem ze skóry i wykłuwano im oczy. Dzieci i rzemieślników przesiedlano do Asyrii, gdzie czekała ich bardzo ciężka praca i krótkie życie w bardzo trudnych warunkach.
Szczyt okrucieństw asyryjskich przypadał na okres rządów Tiglapilesara I (1116 – 1078), który podbił Babilon, północno – zachodnią Mezopotamię, północną Syrię, Fenicję i Cypr. Los pokonanych miał być ostrzeżeniem dla tych, którzy myśleli o buncie. Z biegiem czasu niektórzy władcy asyryjscy zmuszeni byli do złagodzenia swojego stosunku do podbijanych ludów. Wobec ciągłych wojen, nowych wrogów, braku własnej siły rzemieślniczej i rolniczej (chłopi asyryjscy zmuszeni byli do ciągłej służby wojskowej), wyludnień całych krain (zagrożenie dla handlu), zaczęto stosować taktykę masowych deportacji ludności wraz z dobytkiem.