Jaka jest sytuacja na ziemiach królestwa polskiego w XIX wieku?
Recommend Questions
Usuario de Brainly
May 2021 | 0 Replies
URGENTE!!! El contexto histórico de los primeros años del siglo XX se caracterizan por: I. Europa poseía la supremacía política, económica y cultural en el mundo II. La ''cuestión social'' se transformó en el problema permanente hasta princios de la ''Gran Guerra'' o ''Primera Guerra Mundial'' III. En las mentes de las grandes potencias mundiales a comienzos del siglo XX, solo hay un objetivo: ''Progresar'' ''Innovar'' y ''Cambiar el mundo'' a) I y II b) II y III c) I y III d) I, II y III
WSZYSTKO PISAŁAM SAMA Z WŁASNEJ WIEDZY, MOŻNA SPRAWDZIĆ AUTENTYCZNOŚĆ. 100 % GWARANCJI, ŻE DOBRZE.
W zaborze pruskim Otto von Bismarck tuż po Zjednoczeniu Niemiec, postawił sobie za cel stworzenia państwa jednolitego i silnego z Prus i zaboru. Znane powszechnie było pojęcie Kulturakamph, czyli walka z Kościołem, który wg Prus, buntował ludność polską przeciw zaborcom. Zmuszano Polaków do przyjmowania kultury i języka niemieckiego ( tzw. germanizacja). Jeśli dziecko nie przychodziło do szkoły, rodzicom wytaczano procesy sądowe. Bito je, jeśli któreś z nich użyło języka polskiego, podczas lekcji. Jednym przedmiotem, na którym wykładano ojczystym językiem była religia, jednakże nieługo potem wprowadzono całkowity zakaz posługiwania się językiem polskim. W zaborze pruskim zabraniano również budowania własnych domostw. Najsłynniejszą sprawą z tego okresu było wytoczenie sprawy chłopowi Michałowi Drzymale, który w akcie buntu na politykę pruską, zamieszkał w wozie cyrkowym, którego później mu skonfiskowali. Polacy nigdy nie zapomnieli swojej kultury i języka, dlatego też proces wynarodowienia Polaków się nie powiódł. Liczne bunty kończyły się jednak niepowodzeniem ze strony polskiej, np bunt rodziców w miejscowości Września, którym nie odpowiadało to, że wykładowcy zamykali dzieci na klucz i je katowali. W zaborze pruskim można było zaobserwować największy rozwój gospodarczy.
W zaborze rosyjskim narzucano własną kulturę i język (tzw. rusyfikacja) poprzez bardzo radykalne metody działania, np wywóz na Syberię, do obozów koncentracyjnych, do karnej służby wojskowej, a także poprzez kary śmierci, wińczenie oraz odbieranie majątków ziemskich powstańcom styczniowym oraz innym polskim buntownikom. Polska była w tym zaborze zupełnie bezradna, bowiem nikt od czasów powstania stycziowego nie śmiał przeciwstawić się zaborcom rosyjskim. W zaborze rosyjskim rozwijał się głównie przemysł włókienniczy, metalowy i hutniczy, znaczniej wolniej rolnictwo.
W zaborze austriackim panowała kompletna swoboda rządów Polaków (dzięki szerokiej autonomii galicyjskiej), którzy stopniowo poprzez przychylność cesarza Austro-Węgier Franciszka Józefa (Polacy wysłali mu list zapewniający o ich wierności i oddaniu władcy), zdobywali coraz więcej możliwości działania na Ziemi Galicyjskiej. Cesarz był powszechnie lubiany przez Polaków, którzy przjęli postawę obierającą okazanie mu oddania w celu wyciągnięcia z tego jak największych korzyści. W zaborze austriackim panowała swoboda wyznaniowa jak i kulturowa. Był to jedyny zabór, w którym język polski stał się językiem urzędowym i było można go swobodnie używać, zarówno w domu jak i w szkołach. Panował tam, jednak wysoki zastój gospodarczy, z tego powodu panowała tam kompletna bieda. Pomimo to, Polakom żyło się znacznie lepiej niż w pozostałych zaborach, dlatego za wszelką cenę chcieli utrzymać dobry kontakt z Franciszkiem Józefem i cesarzową Elżbietą Bawarską (nawet gdy musieli uniżać się przed cesarzem).
Galicja. Monarchia Habsburgów przeżywała kryzys na początku drugiej połowy XIX wieku i została zreformowana. Zyskali na tym także Polacy. W ramach monarchii Austro-Węgierskiej, powstałej w 1867 roku, Galicja otrzymała autonomię. Funkcjonował Sejm Krajowy (władza ustawodawcza) i Wydział Krajowy (władza wykonawcza). Polaków wybierano także do parlamentu austriackiego w Wiedniu, gdzie tworzyli wpływowe koło polskie. Władzę cesarską reprezentował namiestnik, który urzędował we Lwowie.