W starożytnej i średniowiecznej Europie nie znano innych metod powielania tekstu niż jego ręczne przepisywanie. Techniki polegające na odbijaniu znaku czy obrazu w glinie, na tkaninach lub pergaminie znano co prawda już w Mezopotamii, starożytnej Grecji i Turcji, lecz miały one raczej jednorazowe zastosowanie i nie służyły do powielania dłuższych tekstów. Kultury Dalekiego Wschodu, zwłaszcza chińska i koreańska, od wieków stosowały druk właśnie do sporządzania dłuższych dokumentów. Papier, wynaleziony przez Chińczyków około II wieku n.e., początkowo zadrukowywano przez odciskanie na nim drzeworytów pokrytych tuszem, zaś około roku 100 n.e. zastosowano ruchome ceramiczne, później zaś metalowe i drewniane czcionki. W roku 1107 w Chinach wynaleziono druk kolorowy. Z Chin, Korei i Japonii druk rozprzestrzenił się na zachód, pod koniec XII wieku dotarł do Persji.
Początki druku w Europie
W średniowiecznej Europie umiano produkować odbitki drzeworytów, w ten sposób wytwarzano karty do gry i popularne wśród pielgrzymów obrazki o treści religijnej, a także powielano ozdobne inicjały w książkach. Za pomocą ruchomych czcionek tłoczono tytuły na grzbietach książek, lecz nie stosowano tej techniki do drukowania dłuższych tekstów. W XV wieku popularność zyskały Biblie pauperum - ilustrowane wydania Biblii zawierające obrazy przedstawiające sceny staro- i nowotestamentowe z krótkim komentarzem. Miały one zazwyczaj formę książek blokowych - powstawały przez odbijanie na papierze całych stron, wyciętych w bloku drewna. Była to jednak metoda bardzo pracochłonna, wymagała bowiem bezbłędnego wykonania drewnianej matrycy.
Wynalezienie druku w Europie
Dopiero Johannes Gutenberg połączył techniki znane wcześniej w Europie (a być może również inspirował się chińskim wynalazkiem druku, który znany był ówcześnie w Konstantynopolu), lecz zamiast odbijania całych stron zdecydował się na składanie tekstu z pojedynczych liter. Kolejną innowacją Gutenberga było zastosowanie prasydo nanoszenia tuszu na papier, co pozwoliło na znacznie szybsze powielanie tekstu.
W starożytnej i średniowiecznej Europie nie znano innych metod powielania tekstu niż jego ręczne przepisywanie. Techniki polegające na odbijaniu znaku czy obrazu w glinie, na tkaninach lub pergaminie znano co prawda już w Mezopotamii, starożytnej Grecji i Turcji, lecz miały one raczej jednorazowe zastosowanie i nie służyły do powielania dłuższych tekstów. Kultury Dalekiego Wschodu, zwłaszcza chińska i koreańska, od wieków stosowały druk właśnie do sporządzania dłuższych dokumentów. Papier, wynaleziony przez Chińczyków około II wieku n.e., początkowo zadrukowywano przez odciskanie na nim drzeworytów pokrytych tuszem, zaś około roku 100 n.e. zastosowano ruchome ceramiczne, później zaś metalowe i drewniane czcionki. W roku 1107 w Chinach wynaleziono druk kolorowy. Z Chin, Korei i Japonii druk rozprzestrzenił się na zachód, pod koniec XII wieku dotarł do Persji.
Początki druku w Europie
W średniowiecznej Europie umiano produkować odbitki drzeworytów, w ten sposób wytwarzano karty do gry i popularne wśród pielgrzymów obrazki o treści religijnej, a także powielano ozdobne inicjały w książkach. Za pomocą ruchomych czcionek tłoczono tytuły na grzbietach książek, lecz nie stosowano tej techniki do drukowania dłuższych tekstów. W XV wieku popularność zyskały Biblie pauperum - ilustrowane wydania Biblii zawierające obrazy przedstawiające sceny staro- i nowotestamentowe z krótkim komentarzem. Miały one zazwyczaj formę książek blokowych - powstawały przez odbijanie na papierze całych stron, wyciętych w bloku drewna. Była to jednak metoda bardzo pracochłonna, wymagała bowiem bezbłędnego wykonania drewnianej matrycy.
Wynalezienie druku w Europie
Dopiero Johannes Gutenberg połączył techniki znane wcześniej w Europie (a być może również inspirował się chińskim wynalazkiem druku, który znany był ówcześnie w Konstantynopolu), lecz zamiast odbijania całych stron zdecydował się na składanie tekstu z pojedynczych liter. Kolejną innowacją Gutenberga było zastosowanie prasydo nanoszenia tuszu na papier, co pozwoliło na znacznie szybsze powielanie tekstu.