Po upadku III dynastii z Ur tereny południowej Mezopotamii uległy podziałowi między poszczególnych amoryckich władców.
W okresie nieustannych konfliktów powstało miasto, które stało się potęgą Mezopotamii. Był nim Babilon. Twórca potęgi miasta babilońskiego był Hammurabi. Gdy rozpoczynał panowanie, władał jedynie niewielkim państwem. Dzięki mądrej polityce udało mu się podporządkować obszar całego Międzyrzecza. Stolica imperium był Babilon. Utrzymanie jedności tak dużego państwa wymagało silnej władzy centralnej. Władca decydował o wszystkich sprawach. Był wodzem armii, najwyższym kapłanem i sędzią. Mianował także urzędników. Hammurabi dbał o rozwój handlu, za jego czasów Babilończycy utrzymywali kontakty z niemal całym Bliskim Wschodem. W celu usprawnienia gospodarki udoskonalono sumeryjski system miar i wag. Babilończycy używali metali szlachetnych jako równowartości towaru.Ważnym osiągnięciem Hammurabiego było uporządkowanie prawa. Świadectwem tego jest zachowany niemal w całości Kodeks Hammurabiego. Stanowi on jeden z najstarszych systemów prawnych na świecie. Zawierał m.in. przepisy prawa karnego. Za popełnione przestępstwo wymierzano karę zgodnie z zasadą „oko za oko, ząb za ząb”. Wyrok zależał jednak od pozycji społecznej winowajcy i ofiary. Społeczeństwo nie było bowiem jednolite, ale podzielone na 3 grupy: lud, niewolników i możnych. Jeśli ktoś z ludu uszkodził oko przedstawicielowi wyższego stanu, zostawał oślepiony. W sytuacji odwrotnej winowajca płacił jedynie grzywnę. Zabójca cudzego niewolnika dawał w zamian jego właścicielowi innego. Karę śmierci wymierzano natomiast jedynie za fałszywe oskarżenie. Połowa spisanych praw dotyczyła kwestii majątkowych i ich ochrony, pozostałe – spraw rodzinnych (np. dziedziczenia majątku). Kodeks zawierał nawet podstawowe ceny towarów i usług. Świetność Babilonu skończyła się wraz z panowaniem Hammurabiego. Jego surowe rządy budziły niezadowolenie ludności. Po śmierci władcy państwo rozpadło się.
W początkach pierwszego tysiąclecia p.n.e. Mezopotamia została podbita przez Asyrię. Jej władcy panowali nad tym obszarem ponad 200 lat. Ich okrutne rządy doprowadziły jednak do buntu. Asyryjczyków pokonał władca Babilonu, a samo miasto odzyskało dawną świetność.Za panowania Nabudochonozora II Babilon był najpiękniejszą stolicą ówczesnego świata. Władca ten otoczył Babilon murem obronnym długości 18km. Ulice przecinały się pod kątem prostym. Z rozkazu króla wybudowano 4 kanały, łączące rzeki Eufrat i Tygrys, tworząc w ten sposób system wodny, stanowiący doskonałą drogę do przewozu towarów. Najważniejszą budowla w mieście był pałac królewski – siedziba władcy. Stanowił on centrum administracyjne, w którym pracowali liczni urzędnicy.
Po upadku III dynastii z Ur tereny południowej Mezopotamii uległy podziałowi między poszczególnych amoryckich władców.
W okresie nieustannych konfliktów powstało miasto, które stało się potęgą Mezopotamii. Był nim Babilon. Twórca potęgi miasta babilońskiego był Hammurabi. Gdy rozpoczynał panowanie, władał jedynie niewielkim państwem. Dzięki mądrej polityce udało mu się podporządkować obszar całego Międzyrzecza. Stolica imperium był Babilon. Utrzymanie jedności tak dużego państwa wymagało silnej władzy centralnej. Władca decydował o wszystkich sprawach. Był wodzem armii, najwyższym kapłanem i sędzią. Mianował także urzędników. Hammurabi dbał o rozwój handlu, za jego czasów Babilończycy utrzymywali kontakty z niemal całym Bliskim Wschodem. W celu usprawnienia gospodarki udoskonalono sumeryjski system miar i wag. Babilończycy używali metali szlachetnych jako równowartości towaru.Ważnym osiągnięciem Hammurabiego było uporządkowanie prawa. Świadectwem tego jest zachowany niemal w całości Kodeks Hammurabiego. Stanowi on jeden z najstarszych systemów prawnych na świecie. Zawierał m.in. przepisy prawa karnego. Za popełnione przestępstwo wymierzano karę zgodnie z zasadą „oko za oko, ząb za ząb”. Wyrok zależał jednak od pozycji społecznej winowajcy i ofiary. Społeczeństwo nie było bowiem jednolite, ale podzielone na 3 grupy: lud, niewolników i możnych. Jeśli ktoś z ludu uszkodził oko przedstawicielowi wyższego stanu, zostawał oślepiony. W sytuacji odwrotnej winowajca płacił jedynie grzywnę. Zabójca cudzego niewolnika dawał w zamian jego właścicielowi innego. Karę śmierci wymierzano natomiast jedynie za fałszywe oskarżenie. Połowa spisanych praw dotyczyła kwestii majątkowych i ich ochrony, pozostałe – spraw rodzinnych (np. dziedziczenia majątku). Kodeks zawierał nawet podstawowe ceny towarów i usług. Świetność Babilonu skończyła się wraz z panowaniem Hammurabiego. Jego surowe rządy budziły niezadowolenie ludności. Po śmierci władcy państwo rozpadło się.
W początkach pierwszego tysiąclecia p.n.e. Mezopotamia została podbita przez Asyrię. Jej władcy panowali nad tym obszarem ponad 200 lat. Ich okrutne rządy doprowadziły jednak do buntu. Asyryjczyków pokonał władca Babilonu, a samo miasto odzyskało dawną świetność.Za panowania Nabudochonozora II Babilon był najpiękniejszą stolicą ówczesnego świata. Władca ten otoczył Babilon murem obronnym długości 18km. Ulice przecinały się pod kątem prostym. Z rozkazu króla wybudowano 4 kanały, łączące rzeki Eufrat i Tygrys, tworząc w ten sposób system wodny, stanowiący doskonałą drogę do przewozu towarów. Najważniejszą budowla w mieście był pałac królewski – siedziba władcy. Stanowił on centrum administracyjne, w którym pracowali liczni urzędnicy.