Transpozycja chromatyczna przenosi jedną lub więcej nut w górę lub w dół w odstępach półtonów, ale oczywiście interwał może być dowolny, byle był taki sam dla wszystkich nut czy akordów w danym utworze.
W transpozycji diatonicznej z kolei nuty są przenoszone z uwzględnieniem tonacji. Przesuwamy każdą nutę o interwał ustalony stosunku do jakiejś skali (dowolnej, nie koniecznie diatonicznej!).
Obydwa przypadki oznaczają w praktyce przesunięcie melodii, albo harmonicznej progresji lub całego utworu muzycznego, zachowując taką samą muzyczną strukturę dźwięków.
Najłatwiej chyba mają gitarzyści, bo najprostszą metodą transpozycji w górę jest kapodaster. Jak wiadomo jest to mechaniczny zacisk barre, który sprawia, że gitarzysta może stworzyć sobie siodełko w dowolnym miejscu na podstrunnicy.
Jednym ze sposobów transpozycji jest użycie odpowiedniego klucza, który nie wymaga przepisywania nut. Wymaga natomiast umiejętności dobrego czytania nut w każdym możliwym kluczu, jeśli oczywiście chcemy wykonywać dany utwór nie z pamięci. Świetnym przykładem takiej transpozycji są nuty fortepianowe, z klucz wiolinowym dla prawej ręki i basowym dla lewej.
Proste melodia i progresje akordów można transponować „na ucho”, zakładając, oczywiście, że mamy dobry słuch.
Odpowiedź:
Jak zmienić tonację dowolnego utworu?
Transpozycja chromatyczna przenosi jedną lub więcej nut w górę lub w dół w odstępach półtonów, ale oczywiście interwał może być dowolny, byle był taki sam dla wszystkich nut czy akordów w danym utworze.
W transpozycji diatonicznej z kolei nuty są przenoszone z uwzględnieniem tonacji. Przesuwamy każdą nutę o interwał ustalony stosunku do jakiejś skali (dowolnej, nie koniecznie diatonicznej!).
Obydwa przypadki oznaczają w praktyce przesunięcie melodii, albo harmonicznej progresji lub całego utworu muzycznego, zachowując taką samą muzyczną strukturę dźwięków.
Najłatwiej chyba mają gitarzyści, bo najprostszą metodą transpozycji w górę jest kapodaster. Jak wiadomo jest to mechaniczny zacisk barre, który sprawia, że gitarzysta może stworzyć sobie siodełko w dowolnym miejscu na podstrunnicy.
Jednym ze sposobów transpozycji jest użycie odpowiedniego klucza, który nie wymaga przepisywania nut. Wymaga natomiast umiejętności dobrego czytania nut w każdym możliwym kluczu, jeśli oczywiście chcemy wykonywać dany utwór nie z pamięci. Świetnym przykładem takiej transpozycji są nuty fortepianowe, z klucz wiolinowym dla prawej ręki i basowym dla lewej.
Proste melodia i progresje akordów można transponować „na ucho”, zakładając, oczywiście, że mamy dobry słuch.
Wyjaśnienie: