Jak wyglądały realia życia w STROŻYTNOŚCI? Nie chodzi mi o średniowiecze, tylko o starożytność. Liczę na obszerne odpowiedzi spójne albo wyliczanie. ;) Dzięki, nagradzam.
" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "
© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.
Kultura i życie codzienne starożytnego Rzymu
Wychowanie w Rzymie
Chłopcy jak i dziewczęta zaczynały naukę w siódmym roku życia; dziewczęta w rodzinach zamożniejszych – w domu pod kierunkiem matki, chłopcy mieli swego domowego nauczyciela albo z rodzin uboższych – uczęszczali do szkoły; były to szkoły prywatne, prowadzone najczęściej przez Greków. Chłopcy uczęszczający do szkoły byli stale pod opieką wychowawcy – pedagoga, który odprowadzał ich do szkoły, a w domu pełnił rolę wychowawcy i nauczyciela. Dzieci uczyły się liczyć (dodawanie, odejmowanie, mnożenie, dzielenie. Uczniowie rzadko zajmowali miejsca przy stole; siedzieli na stołkach, a tabliczkę do pisania i przybory szkolne trzymali na kolanach.
Społeczeństwo Rzymskie Na pierwszy rzut oka społeczeństwo rzymskie najeżona jest barierami i przegrodami. Z reguły ludzie wolno urodzeni, nawet prości, byleby tylko byli obywatelami rzymskimi, są całkowicie oddzieleni od tłumu niewolników. Na najniższym stopniu znajdują się najbiedniejsi, plebs złożony z ludzi ubogich, bez znacznego kapitału.
W Rodzinie Rzymskiej Rodzina w Rzymie stanowiła już w czasach najdawniejszych silną i zwartą komórkę społeczną, w której władzę miał wyłącznie ojciec - pater familias. Familia – rodzina w rzymskich źródłach prawniczych ma szersze znaczenie aniżeli w naszym pojęciu; w jej bowiem skład wchodzili nie tylko członkowie rodziny jak ojciec – pater familias, matka – mater familias, córki nie zamężne oraz te, które były już mężatkami lecz zawarły związek małżeński bez przejścia pod władzę ojca – in manum wreszcie synowie, nawet żonaci, ze swoimi żonami i dziećmi, lecz częścią składową familii była także wartość majątkowa należąca do tego samego domu, a więc i niewolnicy. Władza ojca rozciągała się na wszystkich członków familii; w czasach najdawniejszych miał on w stosunku do swych dzieci prawo życia i śmierci (mógł kazać porzucić własne dzieci lub przyjąć dzieci adoptowane) podobnie jak to się działo w Grecji. Władza ojca, jeżeli chodzi o sprawy majątkowe , pozostawała nieograniczona; syn nawet pełnoletni i żonaty nie miał prawa posiadać własnego majątku za życia ojca, dopiero na podstawia testamentu przejmował spuściznę po śmierci ojca. Była jednak możliwość zwolnienia spod władzy ojcowskiej przez tzw. emancipatio, ale pociągało to za sobą konsekwencje prawne połączone z utratą uprawnień do majątku familijnego. Żona i matka zarządzały całym gospodarstwem i zajmowały się wychowywaniem dzieci. Kolumella (I w.n.e.) pisze: „I u Greków i wkrótce potem nastał ten zwyczaj u Rzymian i przetrwał do czasów, który pamiętają nasi ojcowie, że cały trud zarządzania domem należał do matki, tak jakby ojcowie pozostawiwszy za sobą wszelkie kłopoty związane ze sprawami państwowymi mogli znaleźć wypoczynek przy ognisku domowym”. Kobieta podobnie jak w Grecji nie miała praw obywatelskich, była formalnie odsunięta od spraw państwowych.
Ich życie polegało na sportach olimpijskich i zajmowaniu się rużnymi rzeczami