jak wiadomo wojna jest ciezkim przezyciem dla kazdego. ludzie sobie radza jak tylko moga, mysla o tym jak przezyc kazdy kolejny dzien, jak zapewnic sobie byc i zyc. mysle ze woja jest dla kazdego czlowieka trudnym okresem, jest ciezko o jedzenie, leki, jakiekolwiek srodki do zycia a takze o mijsce pobytu. czesto ludzie ukrywali sie w podziemiach by nie zostac rozstrzelanym... powstanie w warszawie bylo jdym z ciezszych okresow. ludzie bali sie wychodzic na ulice. chcronili dzeci i swoj dobytek jak tylko mogli. iwec jak ludzie radzili sobie z wojjena rzeczywistoscia? a wiec pierwsza z zasad bylo: nie dac zlapac sie wrogowi,ludzie uciekali kazdymi dostepnymi drogami. wiadomo czlowiek podczas wojnych chce byc i zyc ale akurat w tym okesie jest to bardzo trudne. ciagle kontrole, strzelaniny bombardowania zmuszalo ludzi do uciakania ze swoich mijsc zamieszkania, emigrowania(chodz to bylo bardzo ciezkie) uciekania do schronow badz ukrywania sie w ruinach domow; niekiedy ludzie pomagali innym (np. zydom) w ochronie ich przed wrogiem, poniewaz to oni najbardzije cierpierli w kazdej wojnie, niekiedy placac za ukrywanie zyciem. To byly ciezkie czasy nie tylko dla warszawy ale rowniez dla calej rzeszy, bylo malo jedzenia, ludzie mieli wielka trudnosc w jego zdobywaniu nie jedzac czasami po 4-7 dni z powodu braku pokarmu. wielu ludzi umarlo w czasie wojny z glodu. trudna rzecza w tamtych czasach bylo korespondowanie, ludzie chodzac podziemniami dostarczali korespondencje aczkolwiek to bylo bardzo trudne poniewaz za kazdym rogiem czail sie wrog, czesto sie ginelo bardz bylo gnebionych przez wroga w celu wyciagniecia informacji... najgorsza rzecza bylo trafiani do obozow pracy, wywozenia masowa na syberie, masowe lapanki i rozstrzelania tak to bylo najwieksza trauma i obawa ludzi w czasie wojny, to ludzie przezywali najgorzej : bici, ponizani, zostawieni na pastwe losu(syberia), zostawiani na wykonczenie lub na pewna smierc... realia wojny sa bardzo trudnymi okresami w zyciu wielu ludzi, oni pamietaja, i widza to co sie wydarzlo kazdego dnia, to zostaje gleboko w pamieci... najgorzej cierpia na tym dzieci tracac dziecinstwo, niekiedy rodzicow niekiedy cale rodziny. sa ta traumatyczne wspomnienia i obrazy ktore nigdy nie znikaja z pamieci czlowieka do konca jego dni...
jak wiadomo wojna jest ciezkim przezyciem dla kazdego. ludzie sobie radza jak tylko moga, mysla o tym jak przezyc kazdy kolejny dzien, jak zapewnic sobie byc i zyc.
mysle ze woja jest dla kazdego czlowieka trudnym okresem, jest ciezko o jedzenie, leki, jakiekolwiek srodki do zycia a takze o mijsce pobytu. czesto ludzie ukrywali sie w podziemiach by nie zostac rozstrzelanym...
powstanie w warszawie bylo jdym z ciezszych okresow. ludzie bali sie wychodzic na ulice. chcronili dzeci i swoj dobytek jak tylko mogli. iwec jak ludzie radzili sobie z wojjena rzeczywistoscia?
a wiec pierwsza z zasad bylo: nie dac zlapac sie wrogowi,ludzie uciekali kazdymi dostepnymi drogami. wiadomo czlowiek podczas wojnych chce byc i zyc ale akurat w tym okesie jest to bardzo trudne. ciagle kontrole, strzelaniny bombardowania zmuszalo ludzi do uciakania ze swoich mijsc zamieszkania, emigrowania(chodz to bylo bardzo ciezkie) uciekania do schronow badz ukrywania sie w ruinach domow; niekiedy ludzie pomagali innym (np. zydom) w ochronie ich przed wrogiem, poniewaz to oni najbardzije cierpierli w kazdej wojnie, niekiedy placac za ukrywanie zyciem. To byly ciezkie czasy nie tylko dla warszawy ale rowniez dla calej rzeszy, bylo malo jedzenia, ludzie mieli wielka trudnosc w jego zdobywaniu nie jedzac czasami po 4-7 dni z powodu braku pokarmu. wielu ludzi umarlo w czasie wojny z glodu. trudna rzecza w tamtych czasach bylo korespondowanie, ludzie chodzac podziemniami dostarczali korespondencje aczkolwiek to bylo bardzo trudne poniewaz za kazdym rogiem czail sie wrog, czesto sie ginelo bardz bylo gnebionych przez wroga w celu wyciagniecia informacji... najgorsza rzecza bylo trafiani do obozow pracy, wywozenia masowa na syberie, masowe lapanki i rozstrzelania tak to bylo najwieksza trauma i obawa ludzi w czasie wojny, to ludzie przezywali najgorzej : bici, ponizani, zostawieni na pastwe losu(syberia), zostawiani na wykonczenie lub na pewna smierc...
realia wojny sa bardzo trudnymi okresami w zyciu wielu ludzi, oni pamietaja, i widza to co sie wydarzlo kazdego dnia, to zostaje gleboko w pamieci... najgorzej cierpia na tym dzieci tracac dziecinstwo, niekiedy rodzicow niekiedy cale rodziny. sa ta traumatyczne wspomnienia i obrazy ktore nigdy nie znikaja z pamieci czlowieka do konca jego dni...