Question

jak wydostać sie zpułapki?napisz ciąg dalszy bohaterów o przygodzie pana samochodzika i zosi.napisz jak sie wydostają i wszystko jest super ;p utkneli oni w tunelu...

Answer 1

                                    Było strasznie, nie wiedzieliśmy co mamy robić. Zosia cały czas trzesła się ze strachu, z minuty na minutę coraz bardziej się bałem. Nagle Zosia przerwała milczenie.

Może rozejrzyjmy się wokół. – powiedziała.

Tak, to świetny pomysł powinniśmy to zrobić.- odpowiedziałem.

                                       Wtedy po kilkunastu minutach wędrowania ujrzeliśmy światłość. Byliśmy rozweseleni, lecz po tym co się stało…

Chodźmy tam szybko nareszcie się wydostaniemy.- powiedziała z uśmiechem na twarzy Zosia.

Dobrze pobiegnijmy tam może damy rade.- odpowiedziałem nie pewnie.

                                           Gdy doszliśmy tam skąd pochodziło światło, zobaczyłem niewielkie okno z kratami, podobne do okien więziennych.

Tomku jak się stąd wydostaniemy?- zapytała Zosia.

To powinno być proste, zobacz tam leży metalowy pręt. Podaj mi go!- powiedziałem.

Dobrze Tomku, już po niego idę,- wykrzyknęła z radością.

Gdy Zosia szła z ciężkim kijem przypadkowo potknęła się o cegłę i upadła. Pręt poleciał prosto na moją nogę. Czułem bardzo wielki ból. Zosia powoli się podnosiła aby mi pomóc. Widziałem to gdy zdejmowała swoją opaskę z czoła, żeby zatamować moją krwawiącą nogę.

Tomasz bardzo boli?- zapytała z przerażeniem. 

Nie, muszę tylko chwilę odpocząć i rozbroić jakimś sposobem te kraty z okien.- odpowiedziałem z lekkim bólem.

Dobrze mam nadzieję, że wszystko się uda i jakoś się wydostaniemy.- powiedziała ciesząc się.

Ja też tak myślę!- wykrzyknąłem z dumą.

                                             Po chwili, gdy wstałem o własny siłach próbowałem zdemolować kraty z okien. Sukces! Udało się teraz tylko musimy się wydostać przez okno.- pomyślałem.

Zosia ty pierwsza wejdź na moje barki i wyczołgaj się jakimś sposobem. Ja później się podciągnę i również wyczołgam.- powiedziałem zadowolony.

Tak jest!- odpowiedziała Zosia jak w wojsku.

                                                  Gdy wydostałem się byliśmy uratowani. Teraz trzeba było tylko zadzwonić po pomoc.

Tomku, dziękuję Ci że nas uratowałeś.- wypowiedziała szczęśliwa Zosia.

Ja Tobię też dziękuję, że pomogłaś mi z nogą.- odpowiedziałem.

Dzwońmy po pomoc i odpocznijmy jesteśmy za bardzo przemęczeni.- powiedziała Zosia.

Dobrze.- tak jak zawsze odpowiedziałem.                                              

 

 

Miałem to nie dawno, więc spojrzałem do zeszytu i przepisałem : ))) Liczę na Naj ! : )