Przywilej lokacyjny Zamościa został wystawiony 10 kwietnia 1580 roku. Wybór daty nie był przypadkowy: był to dzień św. Tomasza, patrona rodu Zamoyskich. Pomysłodawcą i fundatorem nowego ośrodka miejskiego był Jan Zamoyski, najwybitniejszy polski mąż stanu przełomu XVI i XVII wieku, osadźcą i pierwszym wójtem Wojciech Wnuk, zaś głównym projektantem i faktycznym budowniczym znakomity architekt włoski Bernardo Morando. Miejsce lokacji Zamościa zostało wybrane nieprzypadkowo. Zamoyski uznał, że nowopowstałe miasto przyspieszy rozwój gospodarczy terenów Roztocza oraz będzie stanowić centrum jego dóbr. W tym celu wystarał się u króla o liczne przywileje: m.in. zgody na wielkie jarmarki i cotygodniowe targi tudzież piętnastoletnie zwolnienie z podatków na rzecz państwa. Dla wzrostu handlu i rzemiosła Zamoyski sprowadził do swego miasta licznych kupców i rzemieślników. Początkowo mieli być to sami katolicy, ale z czasem pozwolono osiedlać się Ormianom, Żydom i Grekom, którzy prowadzili zyskowny handel ze Wschodem. Od samego początku miasto miało być wizytówką potęgi rodu Zamoyskich, dlatego też został wzniesiony pałac i potężne nowoczesne fortyfikacje, czyniące z miasta jedną z najpotężniejszych twierdz Rzeczypospolitej, której nie potrafiły zdobyć wojska Chmielnickiego, ani Szwedzi w czasie potopu. Przechadzając się po zamojskiej starówce, można podziwiać osobliwy urok renesansowego miasta, będącego być może najdoskonalszym i najtrwalszym dziełem genialnego kanclerza.
Chyba to jest dobrze mam takiej nadziei że złej odpowiedzi Ci podałem do zad. i straciłeś pkt :)
amość powstał na „surowym korzeniu". Duże, jak na owe czasy, miasto zaprojektowano i wybudowano w szczerym polu. Spośród kilku zaproponowanych na nie miejsc, Jan Zamoyski wybrał wysoki brzeg rozlewiska tworzonego przez rzeki: Wieprzec (obecnie Topornica) i Kalinowicę (dziś Łabuńka). Spełniało ono dwa warunki: leżało blisko siedziby rodowej Zamoyskich - Skokówki i było dogodne do obrony. Jako datę powstania Zamościa przyjmuje się 10 kwietnia 1580 r, czyli dzień, w którym hetman Jan Zamoyski wydał akt lokacyjny miasta. Chciał on, by Zamość był siedzibą rodu, twierdzą ważnym ośrodkiem handlowym, religijnym i naukowym. Do realizacji tego projektu hetman zaangażował włoskiego architekta Bernarda Morando. Szachownicowy układ ulic, centralnie usytuowany rynek i bastionowe fortyfikacje to najbardziej charakterystyczne elementy koncepcji urbanistycznej miasta. Fundator wyłożył pieniądze na budowę fortyfikacji, najważniejszych gmachów - pałacu, akademii, kolegiaty. Wybudował też z własnych środków kilka domów mieszczańskich, które miały być wzorem dla osadników. Początkowo chciał, by w Zamościu mieszkali tylko katolicy. By przyspieszyć rozwój miasta, wydał przywileje lokacyjne Sefardyjskich (1588r.) i Greków (1589 r.).
Przywilej lokacyjny Zamościa został wystawiony 10 kwietnia 1580 roku. Wybór daty nie był przypadkowy: był to dzień św. Tomasza, patrona rodu Zamoyskich. Pomysłodawcą i fundatorem nowego ośrodka miejskiego był Jan Zamoyski, najwybitniejszy polski mąż stanu przełomu XVI i XVII wieku, osadźcą i pierwszym wójtem Wojciech Wnuk, zaś głównym projektantem i faktycznym budowniczym znakomity architekt włoski Bernardo Morando. Miejsce lokacji Zamościa zostało wybrane nieprzypadkowo. Zamoyski uznał, że nowopowstałe miasto przyspieszy rozwój gospodarczy terenów Roztocza oraz będzie stanowić centrum jego dóbr. W tym celu wystarał się u króla o liczne przywileje: m.in. zgody na wielkie jarmarki i cotygodniowe targi tudzież piętnastoletnie zwolnienie z podatków na rzecz państwa. Dla wzrostu handlu i rzemiosła Zamoyski sprowadził do swego miasta licznych kupców i rzemieślników. Początkowo mieli być to sami katolicy, ale z czasem pozwolono osiedlać się Ormianom, Żydom i Grekom, którzy prowadzili zyskowny handel ze Wschodem. Od samego początku miasto miało być wizytówką potęgi rodu Zamoyskich, dlatego też został wzniesiony pałac i potężne nowoczesne fortyfikacje, czyniące z miasta jedną z najpotężniejszych twierdz Rzeczypospolitej, której nie potrafiły zdobyć wojska Chmielnickiego, ani Szwedzi w czasie potopu. Przechadzając się po zamojskiej starówce, można podziwiać osobliwy urok renesansowego miasta, będącego być może najdoskonalszym i najtrwalszym dziełem genialnego kanclerza.
Chyba to jest dobrze mam takiej nadziei że złej odpowiedzi Ci podałem do zad. i straciłeś pkt :)
amość powstał na „surowym korzeniu". Duże, jak na owe czasy, miasto zaprojektowano i wybudowano w szczerym polu. Spośród kilku zaproponowanych na nie miejsc, Jan Zamoyski wybrał wysoki brzeg rozlewiska tworzonego przez rzeki: Wieprzec (obecnie Topornica) i Kalinowicę (dziś Łabuńka). Spełniało ono dwa warunki: leżało blisko siedziby rodowej Zamoyskich - Skokówki i było dogodne do obrony. Jako datę powstania Zamościa przyjmuje się 10 kwietnia 1580 r, czyli dzień, w którym hetman Jan Zamoyski wydał akt lokacyjny miasta. Chciał on, by Zamość był siedzibą rodu, twierdzą ważnym ośrodkiem handlowym, religijnym i naukowym. Do realizacji tego projektu hetman zaangażował włoskiego architekta Bernarda Morando. Szachownicowy układ ulic, centralnie usytuowany rynek i bastionowe fortyfikacje to najbardziej charakterystyczne elementy koncepcji urbanistycznej miasta. Fundator wyłożył pieniądze na budowę fortyfikacji, najważniejszych gmachów - pałacu, akademii, kolegiaty. Wybudował też z własnych środków kilka domów mieszczańskich, które miały być wzorem dla osadników. Początkowo chciał, by w Zamościu mieszkali tylko katolicy. By przyspieszyć rozwój miasta, wydał przywileje lokacyjne Sefardyjskich (1588r.) i Greków (1589 r.).