Jak wesoły milion drobnych wilgnych muszek,
Jakby z worków szarych mokry, mżący maczek,
Sypie się i skacze dżdżu wodnisty puszek,
Rośny pył jesienny, siwy kapuśniaczek.
Słabe to, maleńkie, ledwo samo kropi,
Nawet w blachy bębnić nie potrafi jeszcze,
Ot, młodziutki deszczyk, fruwające kropki,
Co by strasznie chciały być dorosłym deszczem.
Chciałyby ulewą lunąć w gromkiej burzy,
Miasto siec na ukos chlustającą chłostą,
W rynnach się rozpluskać, rozlać się w kałuży,
Szyby dziobać łzawą i zawiłą ospą...
Tak to sobie marzy kapanina biedna,
Sił ostatkiem pusząc się w ostatnim deszczu...
Lecz cóż? Spójrz: na drucie jeździ kropla jedna
Już ją wróbel strząsnął. Już po całym deszczu.
1.Nazwij środki stylistyczne zastosowane przez poetó i zilustruj je przykładami. Zwróć uwagę na uosobienie i ożywienie. Wykaż celowość szczególnego nagromadzenia zdrobnień.
epitety :
siwy kapusniaczek
pył jesienny
zawiłą ostrą
wyrazy dżwiękonaśladowcze :
bębnić
kapanina
rozpluskiwać
przenośnie<metafory>:
wodny puszek
dorosłym deszczem
gromkiej burzy
uosobienia :
młodziutki deszczyk
sił ostatkiem
marzy kapanina
ożywienia
chciały być
pusząc sie w ostatnim deszczu
jeżdzi kropla
było tutaj wiele zdrobnień ponieważ autor chciał napisać ciepło mile o deszczu