Myślę że to powinno pomóc :) Jeśli nie to sorki :D
Etatyzm, jaki wyłonił się po drugiej wojnie światowej opiera się na dwóch głównych filarach. Są to: wojna i opieka socjalna.
- Wojna (militaryzm i autorytaryzm): wojsko i policja.
Państwo w czasie pokoju i państwo w stanie wojny to są dwie strony tej samej monety. Bez nieustającego przygotowania do wojny i prowadzenia wojny w regularnych odstępach czasu, istnienia państwa nie można usprawiedliwić, jako że zadania kontrolująco-regulujące mogłby być wykonywane odpowiednio przez inne, mniejsze czy większe organizacje. Gdy na dużą skalę nie ma wojny, wrogowie są wymyślani, a niepokoje sztucznie podsycane. Zimna wojna była na przykład mądrym wymysłem etatyzmu z obu stron. To nie przekreśla faktu, że agresywna postawa i imperialistyczne zachowania były powszechnymi praktykami w okresie wolnym od wojny i były rezultatem etatyzmu, a nie produktem komunizmu czy kapitalizmu tj. systemów, które faktycznie nie istnieją, jednak funkcjonują jako emocjonalnie nasycone etykiety. Z pozycji etatyzmu możliwe staje się, w sposób satysfakcjonujący, wytłumaczenie istnienia rywalizacji francusko-amerykańskiej i konfliktu chińsko-sowieckiego.
Propaganda o komunistycznym i kapitalistycznym zagrożeniu stwarzała stan niepewności i strachu i pozwalała na to, aby etatyzm umacniał się, promując ogromne programy militarne oraz produkcję różnych rodzajów broni, jakie tylko zostały wymyślone na ziemi.
Istniały dwie główne przyczyny powiększania stanu liczebnego wojska i uzbrojenia:
- wymuszenie posłuszeństwa w kraju i za granicą,
- zabezpieczenie zatrudnienia dla szerokich warstw społecznych. Prowadzi to do drugiego filaru etatyzmu: opieki socjalnej.
- Opieka socjalna (paternalizm i pasożytnictwo): biurokraci i warstwy nieproduktywne.
Wzrost produkcji przez wprowadzenie bardziej efektywnych środków i sposobów produkcji prowadził do zwiększenia wydajności. Z czasem państwo stawało się na ogromną skalę kontrolerem i dystrybutorem tej masowej produkcji. I tutaj przejawiał swoją przebiegość etatyzm. Państwo wprowadzając pojęcie opieki socjalnej wylansowało poprawioną i zmodyfikowaną wersję starego hasła związanego z rzymskim plebsem 'panem et circenses'*. Cel był ten sam: manipulowanie masami, aby zdobyć ich względy. Państwo opiekuńcze sprzyja masowej produkcji towarów. Ciągle rosnąca konsumpcja dóbr, po pewnym czasie, przytępia zmysły i niszczy krytyczne myślenie. Proletariat został zastąpiony przez 'konsumariat', tłum konsumentów, ludzi gotowych przyjąć każde dziwactwo, kaprys i szaleństwo, których jedynym celem w życiu jest zaspokojenie wszystkich potrzeb i w każdym czasie, i w każdym miejscu. Początkowe uczucie litości i współczucia, będące podstawowym warunkiem opieki socjalnej doprowadza do przekupstwa przez konsumpcję.
Pasożytnictwo opieki socjalnej i podwyższenie poziomu konsumpcji stawały się barierą dla stopniowego skracania czasu pracy. Dzieje się tak dlatego, że masa niepotrzebnych i zbytecznych rzeczy musi być wytwarzana przez zmniejszającą się liczbę robotników. Nie ma tu miejsca na pożyteczną i owocną aktywność każdego człowieka.
Dwie od siebie zależne a jednocześnie antagonistyczne grupy (przedsiębiorcy i robotnicy) reprezentujące dynamiczny kapitalizm, zostały zastąpione w okresie etatyzmu przez dwie wzajemnie podtrzymujące się i popierające grupy: dystrybutorów i odbiorców zasiłków socjalnych. Wzrost liczby grupy drugiej (odbiorców), wymaga wzrostu grupy pierwszej (dystrybutorów). W ten sposób szczęście ich trwa tak długo, jak długo trwa ta sytuacja. Opieka socjalna stała się naprawdę najgorszą rzeczą w okresie późnego etatyzmu.
W imię opieki i współczucia prowadzi się obłędną, niszczycielską działalność i demoralizuje się ludzi od kołyski do grobu lub inaczej mówiąc od pierwotnej niewinności do moralnej śmierci!
Etatyzm, jaki wyłonił się po drugiej wojnie światowej opiera się na dwóch głównych filarach. Są to: wojna i opieka socjalna.
- Wojna (militaryzm i autorytaryzm): wojsko i policja.
Państwo w czasie pokoju i państwo w stanie wojny to są dwie strony tej samej monety. Bez nieustającego przygotowania do wojny i prowadzenia wojny w regularnych odstępach czasu, istnienia państwa nie można usprawiedliwić, jako że zadania kontrolująco-regulujące mogłby być wykonywane odpowiednio przez inne, mniejsze czy większe organizacje. Gdy na dużą skalę nie ma wojny, wrogowie są wymyślani, a niepokoje sztucznie podsycane. Zimna wojna była na przykład mądrym wymysłem etatyzmu z obu stron. To nie przekreśla faktu, że agresywna postawa i imperialistyczne zachowania były powszechnymi praktykami w okresie wolnym od wojny i były rezultatem etatyzmu, a nie produktem komunizmu czy kapitalizmu tj. systemów, które faktycznie nie istnieją, jednak funkcjonują jako emocjonalnie nasycone etykiety. Z pozycji etatyzmu możliwe staje się, w sposób satysfakcjonujący, wytłumaczenie istnienia rywalizacji francusko-amerykańskiej i konfliktu chińsko-sowieckiego.
Propaganda o komunistycznym i kapitalistycznym zagrożeniu stwarzała stan niepewności i strachu i pozwalała na to, aby etatyzm umacniał się, promując ogromne programy militarne oraz produkcję różnych rodzajów broni, jakie tylko zostały wymyślone na ziemi.
Istniały dwie główne przyczyny powiększania stanu liczebnego wojska i uzbrojenia:
- wymuszenie posłuszeństwa w kraju i za granicą,
- zabezpieczenie zatrudnienia dla szerokich warstw społecznych. Prowadzi to do drugiego filaru etatyzmu: opieki socjalnej.
- Opieka socjalna (paternalizm i pasożytnictwo): biurokraci i warstwy nieproduktywne.
Wzrost produkcji przez wprowadzenie bardziej efektywnych środków i sposobów produkcji prowadził do zwiększenia wydajności. Z czasem państwo stawało się na ogromną skalę kontrolerem i dystrybutorem tej masowej produkcji. I tutaj przejawiał swoją przebiegość etatyzm. Państwo wprowadzając pojęcie opieki socjalnej wylansowało poprawioną i zmodyfikowaną wersję starego hasła związanego z rzymskim plebsem 'panem et circenses'*. Cel był ten sam: manipulowanie masami, aby zdobyć ich względy. Państwo opiekuńcze sprzyja masowej produkcji towarów. Ciągle rosnąca konsumpcja dóbr, po pewnym czasie, przytępia zmysły i niszczy krytyczne myślenie. Proletariat został zastąpiony przez 'konsumariat', tłum konsumentów, ludzi gotowych przyjąć każde dziwactwo, kaprys i szaleństwo, których jedynym celem w życiu jest zaspokojenie wszystkich potrzeb i w każdym czasie, i w każdym miejscu. Początkowe uczucie litości i współczucia, będące podstawowym warunkiem opieki socjalnej doprowadza do przekupstwa przez konsumpcję.
Pasożytnictwo opieki socjalnej i podwyższenie poziomu konsumpcji stawały się barierą dla stopniowego skracania czasu pracy. Dzieje się tak dlatego, że masa niepotrzebnych i zbytecznych rzeczy musi być wytwarzana przez zmniejszającą się liczbę robotników. Nie ma tu miejsca na pożyteczną i owocną aktywność każdego człowieka.
Dwie od siebie zależne a jednocześnie antagonistyczne grupy (przedsiębiorcy i robotnicy) reprezentujące dynamiczny kapitalizm, zostały zastąpione w okresie etatyzmu przez dwie wzajemnie podtrzymujące się i popierające grupy: dystrybutorów i odbiorców zasiłków socjalnych. Wzrost liczby grupy drugiej (odbiorców), wymaga wzrostu grupy pierwszej (dystrybutorów). W ten sposób szczęście ich trwa tak długo, jak długo trwa ta sytuacja. Opieka socjalna stała się naprawdę najgorszą rzeczą w okresie późnego etatyzmu.
W imię opieki i współczucia prowadzi się obłędną, niszczycielską działalność i demoralizuje się ludzi od kołyski do grobu lub inaczej mówiąc od pierwotnej niewinności do moralnej śmierci!
Myślę że to powinno pomóc :) Jeśli nie to sorki :D
Etatyzm, jaki wyłonił się po drugiej wojnie światowej opiera się na dwóch głównych filarach. Są to: wojna i opieka socjalna.
- Wojna (militaryzm i autorytaryzm): wojsko i policja.
Państwo w czasie pokoju i państwo w stanie wojny to są dwie strony tej samej monety. Bez nieustającego przygotowania do wojny i prowadzenia wojny w regularnych odstępach czasu, istnienia państwa nie można usprawiedliwić, jako że zadania kontrolująco-regulujące mogłby być wykonywane odpowiednio przez inne, mniejsze czy większe organizacje. Gdy na dużą skalę nie ma wojny, wrogowie są wymyślani, a niepokoje sztucznie podsycane. Zimna wojna była na przykład mądrym wymysłem etatyzmu z obu stron. To nie przekreśla faktu, że agresywna postawa i imperialistyczne zachowania były powszechnymi praktykami w okresie wolnym od wojny i były rezultatem etatyzmu, a nie produktem komunizmu czy kapitalizmu tj. systemów, które faktycznie nie istnieją, jednak funkcjonują jako emocjonalnie nasycone etykiety. Z pozycji etatyzmu możliwe staje się, w sposób satysfakcjonujący, wytłumaczenie istnienia rywalizacji francusko-amerykańskiej i konfliktu chińsko-sowieckiego.
Propaganda o komunistycznym i kapitalistycznym zagrożeniu stwarzała stan niepewności i strachu i pozwalała na to, aby etatyzm umacniał się, promując ogromne programy militarne oraz produkcję różnych rodzajów broni, jakie tylko zostały wymyślone na ziemi.
Istniały dwie główne przyczyny powiększania stanu liczebnego wojska i uzbrojenia:
- wymuszenie posłuszeństwa w kraju i za granicą,
- zabezpieczenie zatrudnienia dla szerokich warstw społecznych. Prowadzi to do drugiego filaru etatyzmu: opieki socjalnej.
- Opieka socjalna (paternalizm i pasożytnictwo): biurokraci i warstwy nieproduktywne.
Wzrost produkcji przez wprowadzenie bardziej efektywnych środków i sposobów produkcji prowadził do zwiększenia wydajności. Z czasem państwo stawało się na ogromną skalę kontrolerem i dystrybutorem tej masowej produkcji. I tutaj przejawiał swoją przebiegość etatyzm. Państwo wprowadzając pojęcie opieki socjalnej wylansowało poprawioną i zmodyfikowaną wersję starego hasła związanego z rzymskim plebsem 'panem et circenses'*. Cel był ten sam: manipulowanie masami, aby zdobyć ich względy. Państwo opiekuńcze sprzyja masowej produkcji towarów. Ciągle rosnąca konsumpcja dóbr, po pewnym czasie, przytępia zmysły i niszczy krytyczne myślenie. Proletariat został zastąpiony przez 'konsumariat', tłum konsumentów, ludzi gotowych przyjąć każde dziwactwo, kaprys i szaleństwo, których jedynym celem w życiu jest zaspokojenie wszystkich potrzeb i w każdym czasie, i w każdym miejscu. Początkowe uczucie litości i współczucia, będące podstawowym warunkiem opieki socjalnej doprowadza do przekupstwa przez konsumpcję.
Pasożytnictwo opieki socjalnej i podwyższenie poziomu konsumpcji stawały się barierą dla stopniowego skracania czasu pracy. Dzieje się tak dlatego, że masa niepotrzebnych i zbytecznych rzeczy musi być wytwarzana przez zmniejszającą się liczbę robotników. Nie ma tu miejsca na pożyteczną i owocną aktywność każdego człowieka.
Dwie od siebie zależne a jednocześnie antagonistyczne grupy (przedsiębiorcy i robotnicy) reprezentujące dynamiczny kapitalizm, zostały zastąpione w okresie etatyzmu przez dwie wzajemnie podtrzymujące się i popierające grupy: dystrybutorów i odbiorców zasiłków socjalnych. Wzrost liczby grupy drugiej (odbiorców), wymaga wzrostu grupy pierwszej (dystrybutorów). W ten sposób szczęście ich trwa tak długo, jak długo trwa ta sytuacja. Opieka socjalna stała się naprawdę najgorszą rzeczą w okresie późnego etatyzmu.
W imię opieki i współczucia prowadzi się obłędną, niszczycielską działalność i demoralizuje się ludzi od kołyski do grobu lub inaczej mówiąc od pierwotnej niewinności do moralnej śmierci!
Etatyzm, jaki wyłonił się po drugiej wojnie światowej opiera się na dwóch głównych filarach. Są to: wojna i opieka socjalna.
- Wojna (militaryzm i autorytaryzm): wojsko i policja.
Państwo w czasie pokoju i państwo w stanie wojny to są dwie strony tej samej monety. Bez nieustającego przygotowania do wojny i prowadzenia wojny w regularnych odstępach czasu, istnienia państwa nie można usprawiedliwić, jako że zadania kontrolująco-regulujące mogłby być wykonywane odpowiednio przez inne, mniejsze czy większe organizacje. Gdy na dużą skalę nie ma wojny, wrogowie są wymyślani, a niepokoje sztucznie podsycane. Zimna wojna była na przykład mądrym wymysłem etatyzmu z obu stron. To nie przekreśla faktu, że agresywna postawa i imperialistyczne zachowania były powszechnymi praktykami w okresie wolnym od wojny i były rezultatem etatyzmu, a nie produktem komunizmu czy kapitalizmu tj. systemów, które faktycznie nie istnieją, jednak funkcjonują jako emocjonalnie nasycone etykiety. Z pozycji etatyzmu możliwe staje się, w sposób satysfakcjonujący, wytłumaczenie istnienia rywalizacji francusko-amerykańskiej i konfliktu chińsko-sowieckiego.
Propaganda o komunistycznym i kapitalistycznym zagrożeniu stwarzała stan niepewności i strachu i pozwalała na to, aby etatyzm umacniał się, promując ogromne programy militarne oraz produkcję różnych rodzajów broni, jakie tylko zostały wymyślone na ziemi.
Istniały dwie główne przyczyny powiększania stanu liczebnego wojska i uzbrojenia:
- wymuszenie posłuszeństwa w kraju i za granicą,
- zabezpieczenie zatrudnienia dla szerokich warstw społecznych. Prowadzi to do drugiego filaru etatyzmu: opieki socjalnej.
- Opieka socjalna (paternalizm i pasożytnictwo): biurokraci i warstwy nieproduktywne.
Wzrost produkcji przez wprowadzenie bardziej efektywnych środków i sposobów produkcji prowadził do zwiększenia wydajności. Z czasem państwo stawało się na ogromną skalę kontrolerem i dystrybutorem tej masowej produkcji. I tutaj przejawiał swoją przebiegość etatyzm. Państwo wprowadzając pojęcie opieki socjalnej wylansowało poprawioną i zmodyfikowaną wersję starego hasła związanego z rzymskim plebsem 'panem et circenses'*. Cel był ten sam: manipulowanie masami, aby zdobyć ich względy. Państwo opiekuńcze sprzyja masowej produkcji towarów. Ciągle rosnąca konsumpcja dóbr, po pewnym czasie, przytępia zmysły i niszczy krytyczne myślenie. Proletariat został zastąpiony przez 'konsumariat', tłum konsumentów, ludzi gotowych przyjąć każde dziwactwo, kaprys i szaleństwo, których jedynym celem w życiu jest zaspokojenie wszystkich potrzeb i w każdym czasie, i w każdym miejscu. Początkowe uczucie litości i współczucia, będące podstawowym warunkiem opieki socjalnej doprowadza do przekupstwa przez konsumpcję.
Pasożytnictwo opieki socjalnej i podwyższenie poziomu konsumpcji stawały się barierą dla stopniowego skracania czasu pracy. Dzieje się tak dlatego, że masa niepotrzebnych i zbytecznych rzeczy musi być wytwarzana przez zmniejszającą się liczbę robotników. Nie ma tu miejsca na pożyteczną i owocną aktywność każdego człowieka.
Dwie od siebie zależne a jednocześnie antagonistyczne grupy (przedsiębiorcy i robotnicy) reprezentujące dynamiczny kapitalizm, zostały zastąpione w okresie etatyzmu przez dwie wzajemnie podtrzymujące się i popierające grupy: dystrybutorów i odbiorców zasiłków socjalnych. Wzrost liczby grupy drugiej (odbiorców), wymaga wzrostu grupy pierwszej (dystrybutorów). W ten sposób szczęście ich trwa tak długo, jak długo trwa ta sytuacja. Opieka socjalna stała się naprawdę najgorszą rzeczą w okresie późnego etatyzmu.
W imię opieki i współczucia prowadzi się obłędną, niszczycielską działalność i demoralizuje się ludzi od kołyski do grobu lub inaczej mówiąc od pierwotnej niewinności do moralnej śmierci!
Źródło wikipedia ;D