Jak układały się stosunki polski z niemcami i zsrr
miedev
Trzy płaszczyzny stosunków polsko – niemieckich: 1. Sfera stosunków bilateralnych 2. Promowanie polskich starań o integrację ze strukturami euroatlantyckimi 3. Podejmowanie szerszych działań wykraczających poza wskazane obszary, których istotą jest odpowiedź na zmieniające się wyzwania otoczenia międzynarodowego i nowej roli obu państw.
Uregulowanie dwustronnych kwestii stosunków polsko – niemieckich w latach 90-tych.
1. Zjednoczenie Niemiec
2. Potwierdzenie przez Niemcy powojennego kształtu terytorialnego Polski ustalonego w Poczdamie.
3. Określenie nowych zasad bezpieczeństwa Polski w ko tekście zjednoczenia Niemiec
Wizyta kanclerza Niemiec Helmuta Kohla w Warszawie w dniach 9 -14 listopada 1989 roku. W czasie trwania tej wizyty w sposób przypadkowy i nieprzewidywalny doszło do obalenia muru berlińskiego, zwiastującego koniec NRD.
Efekty wizyty Kohla w Polsce:
- podpisanie wspólnej deklaracji o normalizacji stosunków polsko - niemieckich
- utorowanie nowej politycznej drogi dla zmian charakteru wzajemnych odniesień i praktycznych regulacji w stosunkach dwustronnych,
- zawarcie licznych umów państwowych i porozumień międzyresortowych,
- podjęcie rozmów na temat mniejszości niemieckiej w Polsce i polskiej społeczności w RFN,
- opieka nad cmentarzami wojskowymi w obu krajach
- współpraca i wymiana młodzieży.
Niemcy zadeklarowały poparcie reform ustrojowo – systemowych w Polsce oraz restrukturyzację polskiego zadłużenia. Nie nastąpiła jednak żadna zmiana w kwestii sztywnych dotychczasowych pozycji prawnych RFN w zakresie ostatecznego międzynarodowo - prawnego uznania zachodniej granicy Polski, a obie strony pozostały przy dotychczasowej własnej interpretacji układu z 7 grudnia 1970 roku.
Definitywne rozwiązanie tego problemu zostało zawarte w traktacie o ostatecznie regulacji wobec Niemiec z dnia 12 września 1990 roku. Stwierdzono w nim, że „zjednoczone Niemcy i Rzeczpospolita Polska potwierdza istniejąca między nimi granicę w układzie w układzie wiążącym z punktu widzenia prawa międzynarodowego”. Stało się to podstawą do zawarcia 14 listopada 1991 roku w Warszawie traktatu granicznego, w którym obie strony uznały granicę za nienaruszalną i ostatecznie uregulowaną, wykluczając jednocześnie możliwość jakichkolwiek roszczeń terytorialnych.
Stosunki gospodarcze z Niemcami:
1. Wymiana handlowa – Niemcy SA największym partnerem handlowym Polski. W handlu z Niemcami mamy jednak ujemne saldo wynikające z nadwyżki importu nad eksportem.
2. Współpraca inwestycyjno – kapitałowa – inwestycje niemieckie w Polsce.
3. Utworzenie czterech Euroregionów:
- „Nysa” – od 1991 r.
- „Szprewa – Nysa – Bóbr” od 1993 r
- „Pro Europa Viadrina” od 1995 r.
- „Pomerania” od 1995 r.
Wybuch wojny radziecko-niemieckiej radykalnie zmienił sytuację polityczną w Europie. Rząd brytyjski dążył do nawiązania ścisłej współpracy z ZSRR i był zainteresowany w szybkim nawiązaniu stosunków dyplomatycznych pomiędzy rządem polskim a Kremlem. W lipcu 1941 roku rozpoczęły się w Londynie rozmowy Sikorskiego z ambasadorem ZSRR w Wielkiej Brytanii, Iwanem Majskim. Oświadczenie rządu ZSRR głosiło że "granice z 1939 roku nie zostaną przywróconę". Układ polsko-radziecki został ostatecznie podpisany pod naciskiem brytyjskim 30 lipca 1941 roku.
Uregulowanie dwustronnych kwestii stosunków polsko – niemieckich w latach 90-tych.
1. Zjednoczenie Niemiec
2. Potwierdzenie przez Niemcy powojennego kształtu terytorialnego Polski ustalonego w Poczdamie.
3. Określenie nowych zasad bezpieczeństwa Polski w ko tekście zjednoczenia Niemiec
Wizyta kanclerza Niemiec Helmuta Kohla w Warszawie w dniach 9 -14 listopada 1989 roku. W czasie trwania tej wizyty w sposób przypadkowy i nieprzewidywalny doszło do obalenia muru berlińskiego, zwiastującego koniec NRD.
Efekty wizyty Kohla w Polsce:
- podpisanie wspólnej deklaracji o normalizacji stosunków polsko - niemieckich
- utorowanie nowej politycznej drogi dla zmian charakteru wzajemnych odniesień i praktycznych regulacji w stosunkach dwustronnych,
- zawarcie licznych umów państwowych i porozumień międzyresortowych,
- podjęcie rozmów na temat mniejszości niemieckiej w Polsce i polskiej społeczności w RFN,
- opieka nad cmentarzami wojskowymi w obu krajach
- współpraca i wymiana młodzieży.
Niemcy zadeklarowały poparcie reform ustrojowo – systemowych w Polsce oraz restrukturyzację polskiego zadłużenia. Nie nastąpiła jednak żadna zmiana w kwestii sztywnych dotychczasowych pozycji prawnych RFN w zakresie ostatecznego międzynarodowo - prawnego uznania zachodniej granicy Polski, a obie strony pozostały przy dotychczasowej własnej interpretacji układu z 7 grudnia 1970 roku.
Definitywne rozwiązanie tego problemu zostało zawarte w traktacie o ostatecznie regulacji wobec Niemiec z dnia 12 września 1990 roku. Stwierdzono w nim, że „zjednoczone Niemcy i Rzeczpospolita Polska potwierdza istniejąca między nimi granicę w układzie w układzie wiążącym z punktu widzenia prawa międzynarodowego”. Stało się to podstawą do zawarcia 14 listopada 1991 roku w Warszawie traktatu granicznego, w którym obie strony uznały granicę za nienaruszalną i ostatecznie uregulowaną, wykluczając jednocześnie możliwość jakichkolwiek roszczeń terytorialnych.
Stosunki gospodarcze z Niemcami:
1. Wymiana handlowa – Niemcy SA największym partnerem handlowym Polski. W handlu z Niemcami mamy jednak ujemne saldo wynikające z nadwyżki importu nad eksportem.
2. Współpraca inwestycyjno – kapitałowa – inwestycje niemieckie w Polsce.
3. Utworzenie czterech Euroregionów:
- „Nysa” – od 1991 r.
- „Szprewa – Nysa – Bóbr” od 1993 r
- „Pro Europa Viadrina” od 1995 r.
- „Pomerania” od 1995 r.
Wybuch wojny radziecko-niemieckiej radykalnie zmienił sytuację polityczną w Europie. Rząd brytyjski dążył do nawiązania ścisłej współpracy z ZSRR i był zainteresowany w szybkim nawiązaniu stosunków dyplomatycznych pomiędzy rządem polskim a Kremlem. W lipcu 1941 roku rozpoczęły się w Londynie rozmowy Sikorskiego z ambasadorem ZSRR w Wielkiej Brytanii, Iwanem Majskim. Oświadczenie rządu ZSRR głosiło że "granice z 1939 roku nie zostaną przywróconę". Układ polsko-radziecki został ostatecznie podpisany pod naciskiem brytyjskim 30 lipca 1941 roku.