Question

Jak ubierali się rycerze w X

Answer 1

Pod koniec XI w. pojawiła się nowa grupa społeczna – rycerstwo, rekrutująca się spośród szlachty, a wyróżniająca się specjalnym ubiorem. Na zwykłą tunikę rycerz zakładał kaftan z grubego płótna lub ze skóry, wzmocniony miedzianymi płytkami. Był to rodzaj kolczugi rozciętej na kolanach, aby umożliwić dosiadanie konia. Na tunice noszono pas z mieczem. Uzupełnieniem stroju rycerza były nogawice ze stopami, rękawice wyścielane płótnem lub skórą, skórzane buty i hełm.
Od XIII w. wśród mężczyzn popularne stały się czepki z cienkiego płótna wiązane pod brodą oraz szerokie kapelusze. Pojawił się również kaptur jako nakrycie głowy noszone przez mężczyzn i kobiety, najczęściej z przedłużeniem na ramiona w postaci krótkiej pelerynki.
Niektóre grupy społeczne, aby dodać sobie powagi i godności, w XIII w. zaczęły nosić strój podobny do stroju duchownych. Ci, którzy nosili ubrania długie i dostojne, zwani byli "ludźmi w długich sukniach" i stanowili odrębną, widoczną grupę. Należeli do niej medycy i wykładowcy uniwersyteccy. Nosili oni peleryny z wycięciami na ręce. Strój studentów był również określony i ściśle egzekwowany. Słuchaczom Sorbony zakazano noszenia płaszczy bez kaptura z tego samego materiału, byli też obowiązani nosić tuniki wierzchnie bez rozcięć i zrezygnować ze wszelkich dodatków z futra i kolorowych wstawek tkanin. Wszelkie przejawy elegancji wśród studentów były surowo tępione. Przez całe średniowiecze strój ten pozostawał prawie jednakowy we wszystkich krajach chrześcijańskich.
W najuboższych warstwach społecznych, czyli wśród chłopów i plebsu miejskiego, noszono najprostsze ubiory. Mężczyźni zakładali spodnie (gacie) i tuniki ze zgrzebnych tkanin, płócienne nogawice i grube buty. Dopełnieniem stroju była peleryna z kapturem z grubej wełny.