Jak ubierali się ludzie w czasach baroku ????????????? BŁAGAM POMURZCIE TO NA JUTRO KTO BEDZIE PIERWSZ TO NAJNAJ :)
podusia12345
Sarmatyzm dla nas jawi się w stroju szlacheckim, który był wyrazem sarmackiego stylu życia i wyodrębnienia stanowego zarazem. Własna kwestia stroju była jednym z elementów po-czucia odrębności i niechęci wobec cudzoziemców. Odmienność bogatego, dość wyraźnie orientalnego, szczególnie w ozdobach i broni, stroju miała swe odpowiedniki w urządzeniu wnętrz. Sarmata był dobrze zbudowany, z dużym wąsem i głową podgoloną do połowy. Sarmata czasów saskich to postać opasła, opita, łysiejąca, opasana bogatym pasem słuckim otaczającym rozdęte kształty.
Ubrania pierwszej połowy XVII w. wykształciły się głównie pod wpływem wschodnim, tzw. strój szlachecki, uznany za męski strój narodowy, którego składnikami były żupan, kontusz, delia, a jako nakrycie głowy czapka odszyta futrem lub kołpak. Do tego stroju noszono spodnie długie i kolorowe buty. Nieodłączną częścią stroju była szabla typu orientalnego, ozdobna, nie-kiedy nabijana drogocennymi kamieniami. Mniej charakterystyczne lecz bardziej ulegające wpływom zachodnim były stroje kobiece. Ujawniało się w nich zmiłowanie do zbytków, których z resztą nie brakowało również u mężczyzn. Stroje warstw wyższych, ludzi bogatych, robiono często z materiałów zagranicznych. W drugiej połowie XVII i pierwszej XVIII stulecia kształtuje się ostatecznie polski strój szlachecki, złożony z żupana i kontusza, strój szyty z użyciem materii wełnianych i jedwabnych, zdobiony bogatymi pasami i klejnotami, jak guziki i zapinki. Strój ten uzupełniała bogato zdobiona szabla, dalej kołpak lub czapka futrzana, wreszcie wysokie, kolo-rowe buty. W zimie szlachcic okrywał się podbitą futrem burką lub opończą. Stroje kobiece, szczególnie dam z kręgów magnaterii i bogatej szlachty były pod silnym wpływem mody zagra-nicznej. Ogół szlachcianek nosił suknię dwuczęściową, jubki, kołpaczki jako odpowiednik stroju męskiego. Napływające wzory francuskie - obszerne dekolty odsłaniające górną część piersi wywołały prawdziwą rewolucję. W czasach saskich moda dalej się zmieniła - suknia otrzymała rusztowanie, tzw. rogówkę która podtrzymywała szeroki dół, talię zaś ściskał sznurowany gorset.
Ubrania pierwszej połowy XVII w. wykształciły się głównie pod wpływem wschodnim, tzw. strój szlachecki, uznany za męski strój narodowy, którego składnikami były żupan, kontusz, delia, a jako nakrycie głowy czapka odszyta futrem lub kołpak. Do tego stroju noszono spodnie długie i kolorowe buty. Nieodłączną częścią stroju była szabla typu orientalnego, ozdobna, nie-kiedy nabijana drogocennymi kamieniami. Mniej charakterystyczne lecz bardziej ulegające wpływom zachodnim były stroje kobiece. Ujawniało się w nich zmiłowanie do zbytków, których z resztą nie brakowało również u mężczyzn. Stroje warstw wyższych, ludzi bogatych, robiono często z materiałów zagranicznych. W drugiej połowie XVII i pierwszej XVIII stulecia kształtuje się ostatecznie polski strój szlachecki, złożony z żupana i kontusza, strój szyty z użyciem materii wełnianych i jedwabnych, zdobiony bogatymi pasami i klejnotami, jak guziki i zapinki. Strój ten uzupełniała bogato zdobiona szabla, dalej kołpak lub czapka futrzana, wreszcie wysokie, kolo-rowe buty. W zimie szlachcic okrywał się podbitą futrem burką lub opończą. Stroje kobiece, szczególnie dam z kręgów magnaterii i bogatej szlachty były pod silnym wpływem mody zagra-nicznej. Ogół szlachcianek nosił suknię dwuczęściową, jubki, kołpaczki jako odpowiednik stroju męskiego. Napływające wzory francuskie - obszerne dekolty odsłaniające górną część piersi wywołały prawdziwą rewolucję. W czasach saskich moda dalej się zmieniła - suknia otrzymała rusztowanie, tzw. rogówkę która podtrzymywała szeroki dół, talię zaś ściskał sznurowany gorset.