ksiulka4444
W Średniowieczu na polowaniu używano różnej broni - z łuku i strzał polowało się na małe zwierzęta jak zające i ptaki a także na średnie jak jelenie czy sarny. Na zwierzęta większe i bardziej niebezpieczne jak wilki, niedźwiedzie i dziki używano białej bron i nawet zbroi. Szczególnym typem polowania były wnyki i potrzaski oraz zastawianie sideł. . W XIV wieku polowanie stanowiło jeszcze integralny składnik europejskiej gospodarki. Dziczyzna była ważnym uzupełnieniem diety, zwłaszcza w zimie. Każda obława na polowaniu oczywiście kończyła się radosną ucztą. Obszary leśne, chronione srogimi prawami, były wazną częścia królewskich i szlacheckich przywilejów. Słuzba miała zakaz polowania. Nie mogła też posiadać psów myśliwskich czy sokołów. Mogła jedynie pomagać, prowadzić psy, organizować nagonkę, obsługiwać sokoły lub inne ptaki. Chłopi mieli pewne prawa do polowania obok praw do wypasu bydła i zbierania drewna. Ich polowania nie były tak spektakularne, używano sieci i wnyków i często ta działalność była po prostu obroną przed zwierzetami niszczącymi pola czy atakującymi ludzi. Jednak część upolowanej dziczyzny musieli oddawać właścicielowi gruntów.
W XIV wieku polowanie stanowiło jeszcze integralny składnik europejskiej gospodarki. Dziczyzna była ważnym uzupełnieniem diety, zwłaszcza w zimie. Każda obława na polowaniu oczywiście kończyła się radosną ucztą.
Obszary leśne, chronione srogimi prawami, były wazną częścia królewskich i szlacheckich przywilejów. Słuzba miała zakaz polowania. Nie mogła też posiadać psów myśliwskich czy sokołów. Mogła jedynie pomagać, prowadzić psy, organizować nagonkę, obsługiwać sokoły lub inne ptaki.
Chłopi mieli pewne prawa do polowania obok praw do wypasu bydła i zbierania drewna. Ich polowania nie były tak spektakularne, używano sieci i wnyków i często ta działalność była po prostu obroną przed zwierzetami niszczącymi pola czy atakującymi ludzi. Jednak część upolowanej dziczyzny musieli oddawać właścicielowi gruntów.