Książka powstaje z materiałów wydawniczych; należą do nich między innymi maszynopisy wydawnicze, makiety, ilustracje, tabele. Treść książki tworzy autor. W procesie pisania książki może też uczestniczyć redaktor z wydawnictwa, czytając i opiniując fragmenty książki. Gotową treść książki autor oddaje wydawnictwu w postaci maszynopisu autorskiego. Może on być, zgodnie ze swą nazwą, przygotowany na maszynie do pisania, ale dziś używa się do tego celu komputerów i edytorów tekstu. Pisany jest na białym papierze formatu A4, z szerokimi marginesami, czcionką 12-punktową, z podwójnym odstępem między liniami. Na każdej stronie znormalizowanego maszynopisu powinno znaleźć się trzydzieści wierszy liczących po sześćdziesiąt -znaków każdy. Autor pracujący na komputerze oddaje swoje dzieło w dwóch postaciach: maszynopisu autorskiego i pliku komputerowego z tekstem. Jeżeli pisze je ręcznie lub na maszynie, konieczne jest przepisanie go na komputer, dokonywane przez maszynistkę. Maszynopis autorski jest poddawany korekcie; może to być korekta językowa i korekta merytoryczna. W korekcie językowej zwraca się uwagę na język, którym pisana jest książka: czy nie zawiera błędów ortograficznych, interpunkcyjnych, fleksyjnych, składniowych. W korekcie merytorycznej zwraca się uwagę na treść książki: czy nie zawiera błędów merytorycznych (dotyczących opisywanych faktów), czy używane w niej terminy są poprawne. Poprawki nanoszone są na maszynopis autorski. Przy zapisywaniu poprawek stosuje się specjalne znaki korektorskie; uwagi te zapisuje się na marginesie, na poziomie wiersza tekstu, do którego się odnoszą. Z maszynopisu autorskiego przygotowywany jest maszynopis wydawniczy. Jest to treść książki z naniesionymi korektami językowymi i autorskimi, opatrzona uwagami redaktora technicznego. Redaktor techniczny sprawdza wpierw, czy otrzymał kompletny materiał, czy naniesiono korektę i czy maszynopis ma właściwą postać, po czym zapisuje na maszynopisie koncepcję typograficznego układu książki, tzn. ustala krój i stopień czcionki, marginesy na stronie tekstu, wielkość wcięć akapitowych, krój i stopień pisma tytułów, odstępy między tytułami a tekstem, numerację stron. Obok tekstu w książce może znaleźć się materiał ilustracyjny. Ilustracja to rysunek lub fotografia dodawana do tekstu w celu objaśnienia i uzupełnienia treści lub dla ozdoby. Sposób rozmieszczenia materiału ilustracyjnego w książce zależy od jego związku z treścią. Ilustracje mogą być związane z tekstem i konieczne dla jego zrozumienia, uzupełniające tekst lub ozdobne, wzbogacające szatę graficzną książki. Ilustracje związane z tekstem umieszcza się jak najbliżej treści, do której się odnoszą (na tej samej stronie, nad lub pod danym akapitem tekstu). Ilustracje uzupełniające mogą być rozmieszczane z większą swobodą (w tym samym rozdziale). Ilustracje ozdobne mogą być umieszczane w dowolnym miejscu książki. Ze względu na sposób umieszczenia w stosunku do tekstu, ilustracje mogą być włamane (przedzielające tekst) lub obłamane (takie, obok których występuje tekst). Ilustracje mogą być ponumerowane i posiadać podpisy.
Książka powstaje z materiałów wydawniczych; należą do nich między innymi maszynopisy wydawnicze, makiety, ilustracje, tabele. Treść książki tworzy autor. W procesie pisania książki może też uczestniczyć redaktor z wydawnictwa, czytając i opiniując fragmenty książki. Gotową treść książki autor oddaje wydawnictwu w postaci maszynopisu autorskiego. Może on być, zgodnie ze swą nazwą, przygotowany na maszynie do pisania, ale dziś używa się do tego celu komputerów i edytorów tekstu. Pisany jest na białym papierze formatu A4, z szerokimi marginesami, czcionką 12-punktową, z podwójnym odstępem między liniami. Na każdej stronie znormalizowanego maszynopisu powinno znaleźć się trzydzieści wierszy liczących po sześćdziesiąt -znaków każdy. Autor pracujący na komputerze oddaje swoje dzieło w dwóch postaciach: maszynopisu autorskiego i pliku komputerowego z tekstem. Jeżeli pisze je ręcznie lub na maszynie, konieczne jest przepisanie go na komputer, dokonywane przez maszynistkę. Maszynopis autorski jest poddawany korekcie; może to być korekta językowa i korekta merytoryczna. W korekcie językowej zwraca się uwagę na język, którym pisana jest książka: czy nie zawiera błędów ortograficznych, interpunkcyjnych, fleksyjnych, składniowych. W korekcie merytorycznej zwraca się uwagę na treść książki: czy nie zawiera błędów merytorycznych (dotyczących opisywanych faktów), czy używane w niej terminy są poprawne. Poprawki nanoszone są na maszynopis autorski. Przy zapisywaniu poprawek stosuje się specjalne znaki korektorskie; uwagi te zapisuje się na marginesie, na poziomie wiersza tekstu, do którego się odnoszą. Z maszynopisu autorskiego przygotowywany jest maszynopis wydawniczy. Jest to treść książki z naniesionymi korektami językowymi i autorskimi, opatrzona uwagami redaktora technicznego. Redaktor techniczny sprawdza wpierw, czy otrzymał kompletny materiał, czy naniesiono korektę i czy maszynopis ma właściwą postać, po czym zapisuje na maszynopisie koncepcję typograficznego układu książki, tzn. ustala krój i stopień czcionki, marginesy na stronie tekstu, wielkość wcięć akapitowych, krój i stopień pisma tytułów, odstępy między tytułami a tekstem, numerację stron. Obok tekstu w książce może znaleźć się materiał ilustracyjny. Ilustracja to rysunek lub fotografia dodawana do tekstu w celu objaśnienia i uzupełnienia treści lub dla ozdoby. Sposób rozmieszczenia materiału ilustracyjnego w książce zależy od jego związku z treścią. Ilustracje mogą być związane z tekstem i konieczne dla jego zrozumienia, uzupełniające tekst lub ozdobne, wzbogacające szatę graficzną książki. Ilustracje związane z tekstem umieszcza się jak najbliżej treści, do której się odnoszą (na tej samej stronie, nad lub pod danym akapitem tekstu). Ilustracje uzupełniające mogą być rozmieszczane z większą swobodą (w tym samym rozdziale). Ilustracje ozdobne mogą być umieszczane w dowolnym miejscu książki. Ze względu na sposób umieszczenia w stosunku do tekstu, ilustracje mogą być włamane (przedzielające tekst) lub obłamane (takie, obok których występuje tekst). Ilustracje mogą być ponumerowane i posiadać podpisy.