Już przed naszą erą w starożytnym Egipcie, Mezopotamii oraz Chinach stosowano prosty zapis muzyczny wykorzystując znaki służące do zapisu tekstu.
W średniowiecznej Europie stosowano notację literową, której podstawą był alfabet rzymski. Koniec IX w. to okres kiedy zaczęła się wykształcać oryginalna notacja muzyczna służąca do zapisu chorału gregoriańskiego. Około 1030 roku Guido z Arezzo wprowadził do notacji dwie równoległe linie – na początku wyższej umieścił literę C, na niższej – F.
Pod koniec XI w. do linii wprowadzonych przez Guidona zaczęto dodawać w rękopisach dwie następne, później jeszcze jedną. Tak powstała pięciolinia.Dzięki temu wynalazkowi można było precyzyjnie zapisywać wysokość dźwięków.
Już przed naszą erą w starożytnym Egipcie, Mezopotamii oraz Chinach stosowano prosty zapis muzyczny wykorzystując znaki służące do zapisu tekstu.
W średniowiecznej Europie stosowano notację literową, której podstawą był alfabet rzymski. Koniec IX w. to okres kiedy zaczęła się wykształcać oryginalna notacja muzyczna służąca do zapisu chorału gregoriańskiego. Około 1030 roku Guido z Arezzo wprowadził do notacji dwie równoległe linie – na początku wyższej umieścił literę C, na niższej – F.
Pod koniec XI w. do linii wprowadzonych przez Guidona zaczęto dodawać w rękopisach dwie następne, później jeszcze jedną. Tak powstała pięciolinia.Dzięki temu wynalazkowi można było precyzyjnie zapisywać wysokość dźwięków.