Ferrix
Teatr, który w dzisiejszych czasach widzimy już na prawdziwie wysokim poziomie od wielu wielu lat pracował na swoje dobre imię i piękny wygląd. Teraźniejszy teatr ma się nijak do tego, który rozpoczął jego przygodę. Teatr został zapoczątkowany w okresie V wieku przed naszą erą i wywodzi się z samej Grecji. Był on stworzony ku czci wielkiego boga greckiego. Mowa tu o Dionizosie, który to był bogiem płodności i dzikiej natury. Ku czci tego rodzajowego boga Grecy rozpoczęli obchodzić święto, które zostało nazwane Wielkimi Dionizami. Z uwagi na to, że Dionizos był bóstwem wiejskim ludzie niezależnie skąd pochodzili w ten dzień nakładali na siebie koźlęce skóry, cały czas bawiąc się i śpiewając. Ubiór ludzi nie poszedł w zapomnienie, od nich bowiem wzięła się nazwa 'pieśń kozłów' czy choćby 'chór koźli' Wtedy również zapoczątkowany został dramat mimo, iż ludzie nie wiedzieli wtedy, iż tworzą jeden z najważniejszych gatunków w twórczości literackiej i teatralnej. Od tych symboli powstało również określenie tragedii, a w tamtejszym języku tragodia, czyli tragos (kozioł) ode (pieśń). Całe święto Dioniz jak i sam korowód prowadzone było przez Koryfeusza, który będąc przebranym za boga Dionizosa był najważniejszą osobą w całym tłumie. Punktem obowiązkowym na liście tego święta była pieśń skierowana specjalnie do Dionizosa, nazywano ją dytyrambem. Tak jak wspomniałem wcześniej początkowo Dionizy były prowadzone wyłącznie w wioskach. Koryfeusz podczas święta robił wiele rzeczy związanych z ruchem i zabawianiem gości. Śpiewał, tańczył, rozmawiał z uczestnikami, a przez osoby będące obok został nazwany aktorem. Mimo, iż jako pierwszego za aktora wzięto Koryfeusza to jednak tak naprawdę dopiero wędrownego poetę Tespisa. Mężczyzna na miano aktora zasłużył poprzez wprowadzenie osoby współpracującej z chórem. Chodzi tu o śpiewanie i rozmawianie z nim na scenie. Dialog z chórem bardzo szybko zyskał bardzo dobre zdanie i oceny wśród publiczności co pomogło w jego wprowadzeniu na stałe w teatralne występy tamtego okresu. Spektakle były prowadzone na pochylonych powierzchniach naturalnych. Widzowie zajmowali miejsca od samej góry powoli schodząc w dolne strefy zbocza. Na samym dole naturalnej infrastruktury znajdowało się stanowisko chóru oraz prowizoryczna scena, na której aktorzy odgrywali swoje role.
Teatr został zapoczątkowany w okresie V wieku przed naszą erą i wywodzi się z samej Grecji. Był on stworzony ku czci wielkiego boga greckiego. Mowa tu o Dionizosie, który to był bogiem płodności i dzikiej natury.
Ku czci tego rodzajowego boga Grecy rozpoczęli obchodzić święto, które zostało nazwane Wielkimi Dionizami. Z uwagi na to, że Dionizos był bóstwem wiejskim ludzie niezależnie skąd pochodzili w ten dzień nakładali na siebie koźlęce skóry, cały czas bawiąc się i śpiewając. Ubiór ludzi nie poszedł w zapomnienie, od nich bowiem wzięła się nazwa 'pieśń kozłów' czy choćby 'chór koźli' Wtedy również zapoczątkowany został dramat mimo, iż ludzie nie wiedzieli wtedy, iż tworzą jeden z najważniejszych gatunków w twórczości literackiej i teatralnej. Od tych symboli powstało również określenie tragedii, a w tamtejszym języku tragodia, czyli tragos (kozioł) ode (pieśń).
Całe święto Dioniz jak i sam korowód prowadzone było przez Koryfeusza, który będąc przebranym za boga Dionizosa był najważniejszą osobą w całym tłumie. Punktem obowiązkowym na liście tego święta była pieśń skierowana specjalnie do Dionizosa, nazywano ją dytyrambem. Tak jak wspomniałem wcześniej początkowo Dionizy były prowadzone wyłącznie w wioskach.
Koryfeusz podczas święta robił wiele rzeczy związanych z ruchem i zabawianiem gości. Śpiewał, tańczył, rozmawiał z uczestnikami, a przez osoby będące obok został nazwany aktorem.
Mimo, iż jako pierwszego za aktora wzięto Koryfeusza to jednak tak naprawdę dopiero wędrownego poetę Tespisa. Mężczyzna na miano aktora zasłużył poprzez wprowadzenie osoby współpracującej z chórem. Chodzi tu o śpiewanie i rozmawianie z nim na scenie. Dialog z chórem bardzo szybko zyskał bardzo dobre zdanie i oceny wśród publiczności co pomogło w jego wprowadzeniu na stałe w teatralne występy tamtego okresu. Spektakle były prowadzone na pochylonych powierzchniach naturalnych. Widzowie zajmowali miejsca od samej góry powoli schodząc w dolne strefy zbocza. Na samym dole naturalnej infrastruktury znajdowało się stanowisko chóru oraz prowizoryczna scena, na której aktorzy odgrywali swoje role.