Question

jak organizm przystosowuje sie do oddychania w wysokich gorach i na glebokosciach ?pomozcie.. daje naj i duzo punktow....

Answer 1

Organizm w wysokich górach odczuwa że zmniejsza się stężenie tlenu w powietrzu.  Na głębokościach dzieje się tak samo. Organizm w takich przypadkach zużywa mniejszą ilość tlenu niż powinien. W takich przypadkach należy pić dużo wody, ponieważ dostarcza ona dużo potrzebnych minerałów, których brakuje człowiekowi podczas niedoboru tlenu.

Answer 2

1. Wysokie góry:

Podstawowym problemem na dużych wysokościach jest niskie ciśnienie parcjalne tlenu, w konsekwecji czego dochodzi do niedotlenienia organizmu. Ogranizm broni się przed tym procesem zwiększając ilośc erytrocytów (czerwonych krwinek) we krwi.

Sygnał do zwiększonej produkcji erytrocytów dają między innymi niedotlenione nerki, wytworzając hormon: erytropoetynę. Aby jednak doszło do zwiększenia efektywności pracy układu krążenia, musi minąć czas (2 do 3 dni) potrzebny na wytworzenie tych erytrocytów  w czerwonym szpiku kostnym.Po pewnym czasie też w tkanach dochodzi do zwiększenia się liczby mitochondriów i białka mioglobiny.

Dodatkową ilość krwi może uwolnić w sytuacji kryzysowej wątroba (większa ilość krążącej krwi -większa możliwość transportu tlenu).

Natychmiastowy efekt daje zwiększenie glębokości i częstotliwości oddechów, powyżej pewnej wysokości jest jednak niewystarczające.

Organizm w momencie niedotlenienia ma także pewne "piorytety" czyli najważniejsze dla życia narządy (mózg, serce) do których dostarcza tlen w pierwszej kolejności, broniąc się przed utratą przytomności kosztem niedotlenienia innych narządów i mięśni szkieletowych.

 

2. Duże głębokości.

 

Należy rozważyć dwie sytuacje: nurkowanie z butlą i na wstrzymanym oddechu.

W przypadku nurkowania na wstrzymanym oddechu organizm stara się zwolnić metabolizm aby zmniejszyć też zużycie tlenu. Zwalnia akcja serca, i krążenie krwi. Na dużych głębokościach panuje też wysokie ciśnienie (1 dodatkowa atmosfera na 10 metrów wgłąb), ograznim więc musi zapobiec uszkodzeniu płuc, do którego mogłoby dość w wyniku kompresji zawartej w nich, ograniczonej ilości powietrza.

W przypadku nurkowania z butlą głównym problemem dla organizmu jest azot rozpuszczający się we krwi pod wysokim ciśnieniem, co skutkuje niekiedy dziwnymi objawami, zwanymi jako "narkoza azotowa". Gwałtowne wydzielenie się bąbelków azotu z roztworu (krwi) w momencie szybkiego wynurzenia mogłoby spowodować objawy choroby kesonowej: paraliż, drgawki czy odmę. Organizm przeciwdziała temu pozbywając się azotu drogą naturalną (przez płuca) w czasie wynurzania, więc można uznać, że ta umiejętność jest pewną adaptacją organizmu do oddychania na dużych głębokościach.