Question

jak nazywały się gdzie powstały i jakie warunki przyrodnicze miały wpływ na najstarsze cywilizacje azjatyckie?

Answer 1

Najstarsze starożytne cywilizacje powstawały przeważnie w rejonach o sprzyjających warunkach klimatycznych i geograficznych. Najlepsze warunki do rozwoju osadnictwa i rolnictwa zapewniały doliny wielkich rzek, które były źródłem żyznej ziemi. Warunki naturalne decydowały o miejscu powstawania pierwszych siedzib ludzkich. Zwracano przede wszystkim uwagę na: dostęp do wody, klimat, ilość wylewów rzecznych, które użyźniały glebę. Dużą wagę przykładano także na ukształtowanie terenu, ale było ono różne w poszczególnych częściach świata starożytnego. Zróżnicowanie w ukształtowaniu terenu powodowało, że różne cywilizacje miały swój odrębny charakter rozwoju.

Najstarsza cywilizacja- Mezopotamia- powstała na obszarze tzw. Żyznego Półksiężyca. Obszar ten posiadał korzystne warunki geograficzne i klimatyczne, które sprawiały, że tu najwcześniej rozwinęło się osadnictwo stałe. Mezopotamia nazywana „Międzyrzeczem” lub „Krainą między rzekami”, była położona w dolinie rzek: Tygrys i Eufrat. Obszar Mezopotamii stanowiła rozległa równina, pozbawiona większych wzniesień. Równinę tworzyły muły rzeczne z wylewów rzek. Były one nieregularne i trudne do przewidzenia. Wylew rzek następował zwykle w porze zbiorów i powodował niebezpieczne powodzie. W tym rejonie lato było bardzo gorące, a upały trwały niemal cały rok. Warunki klimatyczne powodowały, że w niektórych miejscach tworzyły się bagna, a w innych znowu miejscach brakowało wody. Rosła tutaj jedynie palma daktylowa.

Mezopotamia pozbawiona była naturalnych granic, co powodowało że trwał tam nieustanny napływ ludności, niejednokrotnie związany ze zbroją napaścią.

Podobne warunki hydrograficzne panowały także w Egipcie położonym nad Nilem, który wylewał obficie i regularnie. Słoneczny klimat i wylewy Nilu zapewniały urodzaj i bogactwo. Sami Egipcjanie nazywali swój kraj „czarną ziemią”, od koloru mułu z doliny Nilu. Egipt posiadał specyficzne położenie geograficzne- był wyraźnie odizolowany od świata, posiadał naturalne granice. Od strony północnej granicą było Morze Śródziemne i Delta Nilu. Na południu granicę stanowiła pierwsza katarakta (próg skalny). Wschodnią granicę Egiptu stanowił kamienisty płaskowyż (dziś Pustynia Arabska) i Morze Czerwone. Na zachodzie granicą była Pustynia Zachodnia, przechodząca w Pustynię Libijską. Te naturalne granice były dla Egiptu swoistą izolacją od innych społeczności i miały szczególny charakter w rozwoju tej cywilizacji. Przez długie lata Egipt nie był narażony na najazdy innych państw,

Tak jak Egipt, również Grecja była odcięta od reszty kontynentu naturalną barierą. Tą barierą było pasmo wysokich gór. Warunki naturalne jakie panowały w Grecji zdecydowanie różniły się od warunków jakie były np. w Egipcie, czy w Mezopotamii. Brakowało urodzajnych gleb w dolinach rzek. Cywilizacja grecka rozwijała się w niezbyt sprzyjających warunkach. Obszar Grecji stanowiły niezbyt żyzne gleby, często jałowe. Panował tam zmienny klimat o ostrych zimach i suchych, gorących latach. Górzyste położenie i warunki klimatyczne nie sprzyjały rozwojowi rolnictwa, a to z kolei zmusiło Greków do szukania innych źródeł pozyskiwania żywności. Uwarunkowania te doprowadziły do rozwoju kolonizacji i do rozwoju handlu. Grecy umiejętnie wykorzystali także swoje morskie położenie, rozwinęli sztukę żeglowania, wytyczyli nowe szlaki handlowe. Chociaż Grecja nie posiadała żyznych ziem, to cywilizacja jaka się tam rozwinęła doprowadziła do rozwoju wielu świetnych miast-państw jak: Sparta, Ateny, Milet, Efez, Maraton, Salamina. Bogactwem Grecji były surowce naturalne jak np. ołów, srebro, żelazo. Ważnym surowcem była też glinka, którą wykorzystywano do produkcji ceramiki. Cennym surowcem był także marmur, w wielu gatunkach.

Inne uwarunkowania panowały w Italii, na Półwyspie Apenińskim. Obok wielkiego pasma górskiego (Apeniny) było tam wiele urodzajnych i żyznych ziem. Znajdowały się one w Kampanii oraz na Nizinie Padańskiej. Sporo było też pastwisk. W starożytnej Italii znajdowały się bogate złoża metali, a zwłaszcza żelaza (Etruria i wyspa Elba). Położenie geograficzne półwyspu miało dogodny wpływ do zasiedlania się tam ludności, półwysep bowiem leży w centralnej części Morza śródziemnego. Północną granicę Italii stanowiły góry Alpy. Największe znaczenie i największy rozwój osiągnął Rzym, który uważany jest za stolicę świata. Położenie Italii dawało pewnego rodzaju bezpieczeństwo, było dobrym punktem do wyruszania na podboje.

Warunki geograficzne wywarły również znaczący wpływ na rozwój Dalekiego Wschodu. Największe i najbardziej znane cywilizacje z tamtego okresu to Indie i Chiny. Indie, położone u stóp Himalajów swój rozkwit zawdzięczają dwóm rzekom – Indusowi i Gangesowi. Cywilizacja indyjska wykorzystywała do swego rozwoju położenie nad Oceanem Indyjskim. Dawało to Indiom możliwość żeglowania w różne rejony świata np. do Afryki. Ludność Indii początkowo prowadziła koczowniczy i pasterski tryb życia, z czasem jednak zajęła się rolnictwem i zaczęła wykorzystywać położenie rzek, tworząc systemy nawadniania.

Natomiast w Chinach cywilizacja rozwijała się na olbrzymich obszarach w dorzeczach rzek: Huang-ho i Jangcy. Żyzne i urodzajne gleby stały się uprawą wielu roślin. Najważniejsze to: bawełna, pszenica, jęczmień i ryż. Ryż stanowi podstawę pożywienia wielu państw azjatyckich do dzisiaj. W rozwoju starożytnej cywilizacji chińskiej największą rolę odegrały Chiny Północne. Uwarunkowania geograficzne, brak naturalnych barier-granic, takich jak np. góry czy pustynie, sprawiły, że Chińczycy wznieśli tzw. Wielki Mur. Mur miał bronić przed atakami koczowników. Jest jedyną budowlą na ziemi, którą można obserwować z kosmosu.

Pozostałe cywilizacje jak np. Syria, Palestyna czy Fenicja, położone na Bliskim Wschodzie u wybrzeży basenu Morza Śródziemnego, również wykorzystywały swoje położenie geograficzne. Nizinne tereny sprzyjały rozwojowi osadnictwa. Fenicja położona u stóp gór Libanu, nad brzegiem Morza Śródziemnego była bezpieczna od innych państw wewnątrz lądu. Otwarty dostęp do morza rozwinął żeglowanie i kupiectwo. Fenicjan uważa się za najlepszych żeglarzy starożytności. Bogate lasy Libanu dostarczały budulca do budowy statków ( cedry, jodły, cyprysy). Miasto Tyr było ważnym ośrodkiem handlu, wyrobu szkła oraz czerwonego barwnika. 

Można więc powiedzieć, że wszystkie starożytne cywilizacje rozwijały się dzięki swoim warunkom naturalnych i położeniu geograficznemu. Mimo iż, w poszczególnych państwach uwarunkowania te nieco się różniły, to jednoznacznie można stwierdzić, że najwspanialsze i największe cywilizacje powstawały w dolinach wielkich rzek. Nie bez znaczenia był też otwarty dostęp do morza, który sprzyjał morskim wyprawom i odkrywaniem nowych lądów. Osiągnięcia starożytnych cywilizacji dały solidny fundament dla rozwoju następnych pokoleń.

Answer 2

chinczycy - rejon chiny warunki to monsun czyli wiatr który przynosi plony 2 razy do roku 

mezopotańczycy - u zbiegu rzeki Tygrys i eufrat warunki dobre nawodnienie i temp w tym rejonie

Egipcjanie - egipt warunki- Dorzecze Nilu to świetne miejsce na uprawe roli. Plony co najmnej 2 razy do roku 

Cywilizacje te Osiadały w tych miejscach głównie dla rolnictwa i żę było ciepło :)