Recommend Questions
Usuario de Brainly
May 2021 | 0 Replies
URGENTE!!! El contexto histórico de los primeros años del siglo XX se caracterizan por: I. Europa poseía la supremacía política, económica y cultural en el mundo II. La ''cuestión social'' se transformó en el problema permanente hasta princios de la ''Gran Guerra'' o ''Primera Guerra Mundial'' III. En las mentes de las grandes potencias mundiales a comienzos del siglo XX, solo hay un objetivo: ''Progresar'' ''Innovar'' y ''Cambiar el mundo'' a) I y II b) II y III c) I y III d) I, II y III
Na wikipedi znajdziesz łapaj lnk:
http://portalwiedzy.onet.pl/1852,,,,stanislaw_august_poniatowski,haslo.html
Początek panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego związany jest z rozpoczęciem procesu reformowania państwa. Działalność tę rozpoczęto jeszcze w czasie obrad sejmu konwokacyjnego i kontynuowano w czasie trwania sejmu koronacyjnego. Reformy dotyczyły:
- gospodarki:
- ujednolicono miary i wagi,
- zniesiono prywatne cła na terenie kraju,
- rozpoczęto porządkowanie miast królewskich;
- waluty - w obieg weszły nowe monety
- działalności sejmu;
- posłom pozwolono głosować zgodnie ze swoją wolą, nawet wbrew instrukcjom sejmikowym.
Nowy król, dążąc do umocnienia się na tronie, skupiał wokół siebie wybitne osobowości z myślą utworzenia własnego stronnictwa politycznego.Stanisław August Poniatowski był królem Polski w latach 1764-1794. Podczas jego panowania było wiele wydarzeń, które źle wpłynęły na Polskę. Ale czy to była wina króla? Stanisław August Poniatowski był patriotą czy zdrajcą?
Stanisław August Poniatowski został królem Polski w 1764 roku. Miał poparcie rodziny Czartoryskich oraz Carycy Katarzyny, u której wcześniej pełnił rolę posła. Carycy bardzo zależało na tym, aby osoba zasiadająca na tronie Polski była pożyteczna dla interesów rosyjskich. Elekcja Stanisława Augusta rozpoczęła się od wprowadzania nowatorskich działań mających na celu odbudowę zdegenerowanych instytucji państwowych, przez co nie spodobał się szlachcie. W 1768 roku szlachta zawiązała konfederację barska. Była ona skierowana przeciw dominującemu ingerowaniu Rosji w sprawy polskie. Dążyła ona tez do utrzymania dotychczasowego ustroju polityczno-społecznego, a więc przeciwnego reform. W 1771 roku doszło do próby porwania króla Stanisława Augusta Poniatowskiego przez uczestników konfederacji barskiej. W wyniku interwencji Rosyjskiej ten ruch szlachecki zakończył się pierwszym rozbiorem Polski (w 1772 roku). Poniatowski uratował jednak część przeprowadzonych do 1767 roku w kraju reform. Jednak jego władza została znacznie ograniczona i poddana kontroli państw zaborczych: Rosji, Austrii i Prus.
Za panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1791 roku ogłoszona. Konstytucję 3 maja. Ustawa ta była dowodem wejścia Polski na drogę postępu i reform. Konstytucja zniosła liberum veto i wolna elekcję, ustanawiając tron dziedziczny w Polsce. Utworzona też nowy rząd o szerokich uprawnieniach oraz ogłoszono zrównanie w prawach bogatych mieszczan ze szlachtą. Wzięto także chłopów pod opiekę państwa. W maju 1792 roku w Targowicy napisano akt konfederacji napisany wcześniej (w kwietniu) w Petersburgu w porozumieniu z Carycą Katarzyną. Konfederaci uznali, że reformy Sejmu Wielkiego zagrażają wolności, dlatego postanowili je unieważnić. Wezwali na pomoc wojska Rosyjskie. W kilku bitwach Polacy je odparli, ale gdy Stanisław August Poniatowski zobaczył, że jedyny sojusznik na którego Polska liczyła (Prusy) porozumiał się z Rosją, postanowił przystąpić do konfederacji targowickiej, chcąc zachować choćby cześć wprowadzonych reform. W rezultacie konfederacji targowickiej w 1792 roku rozpoczął się drugi rozbiór Polski. To wszystko pogrążyło króla ostatecznie w oczach narodu. Po upadku powstania Kościuszkowskiego (które było w 1794 roku) i po trzecim rozbiorze Polski (1795 rok) król Stanisław August Poniatowski abdykował, a państwo Polskie całkowicie zniknęło z mapy Europy.