Jak dżdżownica reaguje na zapach?(wacik z octem położony niedaleko) Jak się porusza? I jak reaguje na dotyk?
rafka49
Dżdżownice - informacje ogólne Na świecie żyje wiele gatunków dżdżownic. Nie wszystkie nadają się do wykorzystania w produkcji Humusu Biologicznego – inna nazwa Biohumusu. W początkowej fazie badań nad procesem produkcji Biohumusu, naukowcy próbowali wyhodować duże dżdżownice, które byłyby w stanie przetworzyć bardzo szybko dużą ilość kompostu. Niestety próby te zakończyły się niepowodzeniem. Po spojrzeniu na problem z innej strony okazało się, że nie trzeba zaprzęgać do pracy robaków o dużych rozmiarach. Wystarczy w zamian za to zatrudnić dużą ilość małych dżdżownic, które są w stanie przerobić taką samą ilość kompostu a dodatkowo są w stanie szybciej się rozmnażać i zwiększać tym samym wydajność przetwarzania kompostu na Biokompost. Robaki musiały tylko trzymać się swojego siedliska i być odporne na zanieczyszczenia zawarte w kompostowanych odpadkach. Powyższe wnioski doprowadziły do poszukiwania tego idealnego do przerabiania kompostu gatunku dżdżownicy. Najlepszym kandydatem okazała się tzw. „dżdżownica kalifornijska” – Red Hybrid of California. Istnieje wiele dyskusji na temat nazwy, pochodzenia i źródła tychże dżdżownic. Jak dla mnie, są to doskonałe robaki, przetwarzające kompost na Biohumus, dlatego też będę je nazywał robaki kompościaki lub dżdżownica kompostowa. Nazwa ta pozwoli na odcięcie się od naukowych wywodów na temat nazwy robaków a przede wszystkim jest nazwą brzmiącą po polsku.
Dżdżownica kompostowa posiada szereg zalet, które stawiają ją na pierwszym miejscu wśród kandydatów do produkcji kompostu. Wystarczy jej podłoże o niewielkiej głębokości, nawet pięć centymetrów wystarczy. Robaki kompościaki nie uciekają z siedliska, jeśli tylko mają pożywienie i odpowiednią wilgotność podłoża. Dżdżownice są hermafrodytami zależnymi, więc teoretycznie do założenia hodowli wystarczą 2 osobniki, jednak aby hodowla rozwijała się szybko, trzeba zacząć od jak największej liczby dżdżownic. Można założyć, że w profesjonalnej hodowli powinno przypadać około 100 osobników na litr kompostu.
Dżdżownice kompostowe to cienkie, czerwono-brązowe robaki, o długości ciała około 9 cm i średnicy do 5 mm. Ilość pierścieni waha się między 80 a 120. Robaki kompościaki żyją około 15 lat, a dojrzałość płciową osiągają po około 100 dniach. Posiadają dwie wątroby i dwa żołądki.
Poprawnie prowadzona hodowla, w warunkach optymalnych, w ciągu roku może zwiększyć swoją liczebność około 20 razy. Hodowla prowadzona w kompostowniu na zewnątrz, około 9 razy.
Robaki kompościaki żyją w temperaturze od 5 do 38 stopni Celsjusza. Temperatura optymalna to 18-20 stopni. Poniżej 5 i powyżej 40 stopni Celsjusza robaki giną. Wilgotność podłoża powinna wynosić około 80%. Dżdżownice kompostowe nie znoszą dużego nasłonecznienia, więc kompostownik powinien być ustawiony w zacienionym miejscu.
Na świecie żyje wiele gatunków dżdżownic. Nie wszystkie nadają się do wykorzystania w produkcji Humusu Biologicznego – inna nazwa Biohumusu. W początkowej fazie badań nad procesem produkcji Biohumusu, naukowcy próbowali wyhodować duże dżdżownice, które byłyby w stanie przetworzyć bardzo szybko dużą ilość kompostu. Niestety próby te zakończyły się niepowodzeniem. Po spojrzeniu na problem z innej strony okazało się, że nie trzeba zaprzęgać do pracy robaków o dużych rozmiarach. Wystarczy w zamian za to zatrudnić dużą ilość małych dżdżownic, które są w stanie przerobić taką samą ilość kompostu a dodatkowo są w stanie szybciej się rozmnażać i zwiększać tym samym wydajność przetwarzania kompostu na Biokompost. Robaki musiały tylko trzymać się swojego siedliska i być odporne na zanieczyszczenia zawarte w kompostowanych odpadkach. Powyższe wnioski doprowadziły do poszukiwania tego idealnego do przerabiania kompostu gatunku dżdżownicy. Najlepszym kandydatem okazała się tzw. „dżdżownica kalifornijska” – Red Hybrid of California. Istnieje wiele dyskusji na temat nazwy, pochodzenia i źródła tychże dżdżownic. Jak dla mnie, są to doskonałe robaki, przetwarzające kompost na Biohumus, dlatego też będę je nazywał robaki kompościaki lub dżdżownica kompostowa. Nazwa ta pozwoli na odcięcie się od naukowych wywodów na temat nazwy robaków a przede wszystkim jest nazwą brzmiącą po polsku.
Dżdżownica kompostowa posiada szereg zalet, które stawiają ją na pierwszym miejscu wśród kandydatów do produkcji kompostu. Wystarczy jej podłoże o niewielkiej głębokości, nawet pięć centymetrów wystarczy. Robaki kompościaki nie uciekają z siedliska, jeśli tylko mają pożywienie i odpowiednią wilgotność podłoża. Dżdżownice są hermafrodytami zależnymi, więc teoretycznie do założenia hodowli wystarczą 2 osobniki, jednak aby hodowla rozwijała się szybko, trzeba zacząć od jak największej liczby dżdżownic. Można założyć, że w profesjonalnej hodowli powinno przypadać około 100 osobników na litr kompostu.
Dżdżownice kompostowe to cienkie, czerwono-brązowe robaki, o długości ciała około 9 cm i średnicy do 5 mm. Ilość pierścieni waha się między 80 a 120. Robaki kompościaki żyją około 15 lat, a dojrzałość płciową osiągają po około 100 dniach. Posiadają dwie wątroby i dwa żołądki.
Poprawnie prowadzona hodowla, w warunkach optymalnych, w ciągu roku może zwiększyć swoją liczebność około 20 razy. Hodowla prowadzona w kompostowniu na zewnątrz, około 9 razy.
Robaki kompościaki żyją w temperaturze od 5 do 38 stopni Celsjusza. Temperatura optymalna to 18-20 stopni. Poniżej 5 i powyżej 40 stopni Celsjusza robaki giną. Wilgotność podłoża powinna wynosić około 80%. Dżdżownice kompostowe nie znoszą dużego nasłonecznienia, więc kompostownik powinien być ustawiony w zacienionym miejscu.