Question

Jak było zorganizowane państwo Spartańskie?

Dziękuje:)

Answer 1

Państwo Spartańskie było zorganizowane dobrze. Ustrój był demokratyczny :)

Answer 2

Stosunki społeczne i system sprawowania władzy ukształtował się w Sparcie w okresie podbojów. Obywatelami i członkami polis byli potomkowie mieszkańców 5 osad.
Tylko oni udzielali się sprawowaniu władzy.
Spartanie niechętnie odnosili się do cudzoziemców i nie chcieli zmian, które mogłyby podważyć ustrój i militarny charakter ich państwa.
Organizacja społeczna w Sparcie wyglądała w ten sposób, że każda z rodzin spartańskich otrzymywała w użytkowanie jeden z kilku tysięcy działów ziemi uprawnej, na jakie podzielono żyzne grunty położone w dolinie Mesenii. Indywidualny Spartanin nie mógł ich uwolnić, sprzedać, ani zmienić wysokości daniny, którą określała tradycja.
Spartan było niewielu, helotów o wiele więcej. Heloci-tak nazywano ludność podbitą, która pracowała na działkach jako niewolnicy.
Spartanie byli świadomi niebezpieczeństwa rewolty chłopów. Lęk przed nią determinował całe życie społeczne, przygotowującej się nieustannie na wypadek wojny domowej.
Na czele państwa stało dwóch królów, z czasem ich funkcje zostały ograniczone do roli religijnej i wojskowej, na rzecz rady starszych – geruzji - składającej się z 28 starców.
Ciałem zbiorowym było także zgromadzenie ludowe, które teoretycznie podejmowało najważniejsze decyzje, lecz o wszystkim decydowało 5 urzędników-eforów. Zagarnęli całą władzę administracyjną, kontrolę nad organami władzy, kierownictwo nad polityką zagraniczną i sądownictwo. Mogli nawet postawić w stan oskarżenia królów.
Rola ogółu, tzw. równych w państwie spartańskim była skromna.
Istniało zgromadzenie ludowe - apella, zwoływane było jednak tylko przez eforów i nie miało żadnej inicjatywy. Rola jego ograniczała się do zatwierdzania wniosków przedstawionych przez urzędników. Sposób głosowania za pomocą krzyku dawał przewodniczącemu zawsze możliwość wygodnej jego interpretacji.
Całe życie Spartan przebiegało na modłę wojskową, nie dającą wiele możliwości ujawniania własnego zdania.
Obywatele, wolni od trosk ekonomicznych, poświęcali całą swoją uwagę na zdobycie i utrzymanie sprawności bojowej. Niechętnie angażowano się w kampanie wojskowe, które wymagały wysłania daleko dużych oddziałów zbrojnych, aby nie sprowokować powstania. Specjalny system wychowania czynił ze Spartan świetnych żołnierzy. Tryb życia Spartan stał się sławny za sprawą dyscypliny, której najbardziej wyrazistym przykładem był sposób szkolenia spartańskiej ciężkozbrojnej piechoty, bez wątpienia najpotężniejszej militarnej siły epoki.
Kobiety spartańskie były znane w całym greckim świecie z powodu ich względnie dużej wolności.
Inni Grecy uważali za rzecz skandaliczną to, że spartańskie dziewczęta oddają się ćwiczeniom fizycznym razem z chłopcami. Kobiety w Sparcie nie musiały wykonywać prac domowych, którymi zajmowali się heloci. Dbały o swoją formę fizyczną, aby rodzić zdrowe dzieci i wychować je w duchu tradycyjnych spartańskich wartości.
Sparta miała niewiele kolonii, a problem przeludnienia rozwiązywała za pomocą selekcji niemowląt płci męskiej. Słabe i chore noworodki ceremonialnie skazywano na śmierć przez porzucenie.
Wszyscy chłopcy, którym udawało się uniknąć śmierci, z chwilą ukończenia 7 lat przechodzili pod opiekę państwa i rozpoczynali edukację w zakresie sprawności fizycznej i wojskowej dyscypliny. Po dojściu do wieku dojrzałego musieli oni nadal żyć w koszarach, dopiero po 30-tym roku życia Spartanin mógł stale mieszkać w domu, ale i tak większość czasu spędzał z resztą oddziału bojowego. Nie wolno im było zajmować się ani handlem, ani rzemiosłem, a środków utrzymania dostarczał im znój helotów.
W wyniku takiego ustroju powstała kultura, która niewiele czasu poświęcała sztuce i kultywowaniu piękna, a także nie wykazywała zbyt silnego poczucia solidarności z resztą Hellady.
Mieszkańcy obszarów mniej żyznych lub położonych bliżej granic, nazywani metojkami (mieszkający wokół Sparty), choć wolni nie mieli żadnych praw politycznych.
Spartanie byli niezwykle przywiązani do idei przestrzegania prawa. Było ono dla nich przewodnikiem wskazującym właściwe zachowanie się w sprawach wielkich i małych.
Sparta nigdy nie posiadała spisanych praw. Spartanie przekazywali swój system z pokolenia na pokolenie razem z bardzo szczególnymi obyczajami, które wiązały się z równie nietypowymi pryncypiami ustroju gospodarczego.
Sparta była rywalką Aten, zarazem tłem dla jej blasku.
Według współczesnych norm wrażliwości brzydota Sparty dorównywała pięknu Grecji.
Grecja była krainą górzystą z mnóstwem małych wysepek. Rozwijało się żeglarstwo i handel, a Ateny szczyciły się najlepszą flotą wojenną.
Sparta w odróżnieniu od innych miast leżała w głębi lądu na równinie Lakonii. Nie miała rodzimej floty i oddana była bez reszty idei militaryzmu, co pozwoliło stawić czoła wszystkim najbliższym sąsiadom.
Ustrój Sparty stworzony w zamierzchłych czasach, określa się jako despotyczną formę oligarchii, gdyż rzeczywista władza leżała głównie w rękach arystokracji.

Answer 3

Sparta położona na południowy - zachód od Aten, od 6 w p.n.e. największe polis w Grecji. Społeczeństwo dzieliło się na Spartan(obywatele), helotów(niewolnicy) i Perjojków( niewolnicy posiadający ziemię). Rządy w Sparcie sprawowali dwaj królowie, mocno jednak ograniczeni w swej władzy na rzecz Geruzji(rada starszych). Panowała o w niej surowe wychowanie:
0-7 lat - chłopców wychowywały matki, nigdy nie karmiły ich do syta, by w przyszłości były odporne na głód, w wieku 7 lat rozpoczynali wychowanie państwowe i szkolenie wojskowe
7-12 lat - chłopcy w wieku 12 lat trafiali do koszar, uczestniczyli w szkoleniach wojskowych,
12-20 lat - uczestniczyli w szkoleniach wojskowych i uczyli posługiwać się bronią,
20-30 lat - rozpoczynali obowiązkową służbę wojskową,
powyżej 60 lat - nie obowiązywały go nakazy służby wojskowej, nadal odgrywali ważną rolę w społeczeństwie spartańskim, niektórzy byli wybierani do geruzji.
w sPARCIE PANOWAŁA ZASADA RÓWNOŚCI MAJĄTKOWEJ. wSZYSCY MIELI IDENTYCZNE PRAWA NIE ZWAŻAJĄC NA JEGO WARTOŚCI MATERIALNE. Starali się ograniczyć napływ cudzoziemcóe, bo uważali, że inne kultury są niebezpieczne dla ustroju panującego w ich polis.