Question

Jak biblia okazuje powstanie świata??

(Przeczytac w Piśmie Świetym oba sposoby stworzenia świata i napisac wypracowanie na twn temat

Answer 1

Biblia jak i Mitologia są to dwie księgi starożytne, w których spisane są dzieje i prawa boskie. Różnią się min. wartościami religijnymi jakie zawierają. Biblia inaczej zwana Pismem Świętym jest to zbiór ksiąg religijnych judaizmu i chrześcijaństwa, w niej mowa jest o jednym Bogu, czyli monoteizm. Natomiast Mitologia jest to zbiór mitów opowiadających o losach bogów (politeizm), przygodach herosów i wyjaśniająca różne zjawiska w przyrodzie.
Księgą rozpoczynającą biblijny Stary Testament jest Księga Rodzaju. Ukazuje ona jednego Boga, który stwarzał świat przez sześć kolejnych dni. Biblia podaje, że pierwszego dnia Stwórca oddzielił światło od ciemności i nazwał je dniem i nocą. Drugiego dnia oddzielił niebo od wód. W dniu trzecim powstało morze i ziemia, a także zostały stworzone rośliny. W czwartym dniu powstały ciała niebieskie, które ustaliły następstwo dnia i nocy. W piątym dniu Bóg stworzył płazy i ptactwo oraz istoty wodne. W szóstym - zwierzęta ziemne i człowieka na Swój obraz i podobieństwo. Oddał świat człowiekowi we władanie. Siódmego dnia odpoczął i ustanowił go dniem odpoczynku.
Natomiast według wyobrażeń greckich, na początku był Chaos, z którego wyłoniła się pierwsza para bogów - Uranos (Niebo) i Gaja (Ziemia). Wydali oni na świat trzy pokolenia dzieci: byli to tytani, cyklopi i hekatonchejrowie (sturęcy). Uranos, uznawszy ich za potwornie brzydkich, kazał wtrącić ich do Tartaru. Spośród tytanów narodził się Prometeusz, jeden z dzieci Kronosa i Rei. To on wg wierzeń starożytnych greków stworzył człowieka z gliny i łez, dał mu duszę z iskier, które ukradł z rydwanu boga słońca. Nauczył człowieka rzemiosł i dał mu ogień ukradziony bogom z Olimpu.
Jedynym czynnikiem, który łączy te dwa opisy stworzenia świata jest to, że świat powstał dzięki siłom nadprzyrodzonym. Mitologiczni bogowie różnią się od Biblijnego Boga tym, że są źli, zawistni, nic ich nie obchodzą losy człowieka, są egoistyczni, toczą pomiędzy sobą walkę o władzę. Bóg natomiast wszystko, co robi, robi z miłością i chce, aby było jak najlepsze, dba o człowieka. Stworzenie świata w mitologii przedstawione jest jako walki pomiędzy poszczególnymi bóstwami, natomiast w Biblii ukazana jest systematyczna praca Boga nad światem przez kolejne dni. Bogów greckich nie obchodził świat, a Bóg biblijny błogosławi go i dba, żeby był jak najlepszy.

Answer 2

Stworzenie świata – jest opisem, który rozpoczyna Biblię, przedstawia pochodzenie wszechświata i człowieka od Boga, zależności między Bogiem, człowiekiem i światem, oraz podkreśla doskonałość tego, co stworzone. Interpretacja teologiczna opisów stworzenia jest różna w zależności od wyznania.
Biblijny opis stworzenia jest typowym wyrazem wiary w kreacjonizm.

Pierwszy opis stworzenia (Księga Rodzaju 1,1-2,4a)

Opowiadanie to nazywane jest Heksaemeronem ponieważ według niego Bóg stworzył świat w ciągu sześciu dni, po których odpoczął w dniu siódmym. Jest opisem kosmologicznym i wyraża ówczesną wiarę w konstrukcję wszechświata. Z czternastu, zachowanych kosmologii starożytnych Heksaemeron wyróżnia się zasadniczo od innych wiarą w monoteistyczną naturę Boga.
Schemat stworzenia

* Dzień pierwszy – Stworzenie światła i oddzielenie go od ciemności.
* Dzień drugi – Stworzenie sklepienia niebieskiego oddzielającego wody górne od dolnych.
* Dzień trzeci – Stworzenie lądu i roślinności.
* Dzień czwarty – Stworzenie Słońca, Księżyca i gwiazd.
* Dzień piąty – Stworzenie zwierząt wodnych i latających.
* Dzień szósty – Stworzenie zwierząt lądowych i ludzi.
* Dzień siódmy - Liczenie tego dnia do aktu stworzenia uzależnione jest od używanych tekstów biblijnych. Tłumaczenia opierające się na Septuagincie (zwłaszcza katolickie) ten dzień traktują wyłącznie jako dzień odpoczynku uznając Dzień szósty jako ostatni. W pozostałych tłumaczeniach opartych na tekstach masoreckich Dzień siódmy jest dniem ukończenie dzieła stworzenia przez Boga.

Schemat kosmologiczny

Poglądy autora opierały się na najprostszych spostrzeżeniach wzrokowych i nie różniły się zasadniczo od ówcześnie przyjmowanych w całym świecie. Zbliżone wersje powstania świata pojawiały się już wcześniej, zarówno w religii Sumerów, jak i semickich mieszkańców Mezopotamii - ważną różnicą pozostaje jednak ścisły monoteizm Biblii.

W przestrzeni wody umieszczone było sklepienie oddzielające wody górne (deszcze, opady) od dolnych (źródła). W powstałej niszy umieszczona była płaska i okrągła (nie kulista) ziemia. Nad ziemią, a pod sklepieniem umieszczone był ciała niebieskie. Ziemia otoczona była morzem.
Pozostałe szczegóły kosmologii zawarte są w innych księgach Biblii.

Drugi opis stworzenia (Księga Rodzaju 2,4b-25)
Stworzenie człowieka - fresk Michała Anioła

Opowiadanie to w przeciwieństwie do Heksaemeronu jest dziełem, którego autor posługuje się językiem obrazowym, a nie pojęciowym. Opis ten jest bardziej abstrakcyjny i teologiczne bogatszy.

W drugim opisie kosmologia jest całkowicie pominięta. Wyeksponowana została natomiast natura człowieka, relacja Bóg – człowiek, zależność płci i stosunek człowieka do przyrody.

Opowiadane to przedstawia zasadniczo trzy elementy opisowe:

* Stworzenie świata i człowieka.
* Umieszczenie człowieka w Ogrodzie Eden.
* Stworzenie zwierząt i pierwszej kobiety.

Teologia stworzenia

Opis stworzenia zawiera przede wszystkim wiarę, że człowiek i wszechświat mają swe źródło wyłącznie w Bogu. Wiara w stworzenie świata i człowieka przez Boga ma znaczenie fundamentalne, ponieważ w niej znajduje się odpowiedź na pytania dotyczące wszechmocy i miłości Boga, pochodzenia człowieka, wzajemnej relacji Boga i człowieka oraz człowieka do świata i przyrody. Dając odpowiedź o pochodzenie człowieka wskazuje jednocześnie drogę i cel jego istnienia – Boga.

Stworzenie świata jest dziełem całej Trójcy Św. Wyraz wiary w to znaleźć można w Ewangelii Jana (Na początku było Słowo [...] i Bogiem było Słowo) oraz w tradycji (np. Veni, Creator Spiritus).

Bóg stworzył świat z niczego (ex nihilo). Prawdę tę odkryła w pełni dopiero refleksja chrześcijańska, czerpiąc z danych Nowego Testamentu. Interpretacja judaistyczna odczytywała opis stworzenia z Księgi Rodzaju jako proces kształtowania bezładnej materii przez Boga. Zdanie z 2 Księgi Machabejskiej: Proszę cię, synu, spojrzyj na niebo i na ziemię, a mając na oku wszystko, co jest na nich, zwróć uwagę na to, że z niczego stworzył je Bóg i że ród ludzki powstał w ten sam sposób jest jedynym i bardzo późnym tekstem starotestamentalnym, mówiącym o stworzeniu z niczego i raczej należy go interpretować jako wpływ zewnętrzny, np. ze strony filozofii platońskiej.

Do rozpowszechnienia i pogłębienia pojęcia stworzenia z niczego (Creatio ex nihilo) w teologii katolickiej przyczynił się przede wszystkim Augustyn z Hippony. Odczytywał on dwie fazy stworzenia: w pierwszej Bóg stworzył wszystkie rzeczy jednocześnie, w postaci bezładnej materii.