Question

J. Kochanowski "O żywocie ludzkim":

Fraszki to wszytko, cokolwiek myślemy,
Fraszki to wszytko, cokolwiek czyniemy;
Nie masz na świecie żadnej pewnej rzeczy,
Próżno tu człowiek ma co mieć na pieczy.
Zacność, uroda, moc, pieniądze, sława,
Wszystko to minie jako polna trawa;
Naśmiawszy się nam i naszym porządkom,
Wemkną nas w mieszek, jako czynią łątkom.

Pytania do tekstu:
Co można powiedzieć o osobie mówiącej?
W jakim kontekście występują w utworze "fraszki"?
Co można powiedzieć o ludzkim życiu?
Jak rozumiecie puentę utworu?
Za pomocą jakich środków stylistycznych autor wykreował ludzki los?
Znajdź w utworze nawiązania do motywu świata jako teatru.

Answer 1

Verified answer

Co można powiedzieć o osobie mówiącej?

Osoba mówiąca jest doświadczonym i mądrym człowiekiem, który ma świadomość przemijania i marności wszystkiego, co ludzie uważają za ważne i trwałe. Jest to prawdopodobnie sam poeta lub jego alter ego.

W jakim kontekście występują w utworze “fraszki”?

Słowo “fraszki” występuje w utworze dwukrotnie, na początku każdej strofy. Poeta używa go w znaczeniu “błahostki”, “drobiazgi”, “nic nie znaczące sprawy”. W ten sposób podkreśla, że wszystko, co ludzie myślą i robią, nie ma żadnej wartości ani sensu w obliczu śmierci.

Co można powiedzieć o ludzkim życiu?

Ludzkie życie jest przedstawione jako krótki i niepewny czas, pełen próżnych trosk i złudnych ambicji. Ludzie dążą do zaszczytów, bogactwa, sławy, piękna i siły, nie zdając sobie sprawy, że wszystko to szybko przeminie i zostawi ich bezbronnymi przed losem. Ludzkie życie jest więc fraszką.

Jak rozumiecie puentę utworu?

Puentę utworu stanowi ostatni wers: “Wemkną nas w mieszek, jako czynią łątkom”. Poeta porównuje tu ludzi do łątek - małych ptaków łownych na polowaniach. Podobnie jak one, ludzie są bezradni i bezwolni wobec siły wyższej, która może ich zabić i schować do worka. Jest to obraz bardzo ironiczny i gorzki.

Za pomocą jakich środków stylistycznych autor wykreował ludzki los?

Autor wykreował ludzki los za pomocą następujących środków stylistycznych:

paradoksu - np. “Fraszki to wszytko, cokolwiek myślemy / Fraszki to wszytko, cokolwiek czyniemy” - poeta zestawia tu słowo “fraszki” z czynnościami myślenia i działania, które zwykle uważane są za istotne i godne uwagi;

antytezy - np. “Zacność, uroda, moc, pieniądze, sława / Wszystko to minie jako polna trawa” - poeta przeciwstawia tu wartości pozytywne i negatywne, trwałe i nietrwałe;

porównania - np. “Wszystko to minie jako polna trawa” - poeta porównuje tu ludzkie dążenia do rośliny, która szybko usycha i ginie;

metafory - np. “Wemkną nas w mieszek” - poeta metaforycznie określa tu śmierć jako akt schowania do worka;

aliteracji - np. “Wemkną nas w mieszek” - poeta używa tu powtórzenia spółgłoski “w”, co nadaje rytmu i brzmienia wersowi.

Nawiązania do motywu świata jako teatru można znaleźć w utworze w następujących fragmentach:

“Naśmiawszy się nam i naszym porządkom” - poeta sugeruje tu, że ludzie są jak aktorzy na scenie, którzy grają swoje role i podporządkowują się zasadom, nie zdając sobie sprawy z tego, że są obiektem kpin i szyderstwa;

“Wemkną nas w mieszek” - poeta porównuje tu ludzi do rekwizytów teatralnych, które po zakończeniu spektaklu są odkładane i zapominane.