Latem 1898 roku Sienkiewicz przebywał u swego przyjaciela na wyspie Ploumonade w Bretanii. Pracując w tym czasie nad ,Krzyżakami", zamykał się w swoim pokoju [...] od pół do dziewiątej do popołudnia, po czym wychodził na plażę, często blady i dosłownie ze spotniałym czołem. Gdy ktoś zapytał, co go tak męczy, pisarz odpowiedział. - Praca nad prostotą stylu. Fragment książki Wesoły kramik, oprac. Ryszarda Dworczyńska 1.) a) Wskaż poprawną odpowiedź. Tekst 1. to: A. bajka. C. anegdota. D. legenda. B. przypowieść. b) Podaj dwie cechy gatunku wybranego przez ciebie w podpunkcie a). 2.) Wybierz jedną z podanych odpowiedzi i ją uzasadnij. Przywołana wypowiedź pisarza ma charakter żartobliwy/ ironiczny 3. Sformułuj dialog do opisanej powyżej sytuacji.
Odpowiedzi do pytań załączonych do tekstu "Wesoły kramik":
a) Tekst 1. to: C. anegdota.
b) Cechy anegdoty: krótka forma, wyraziste zakończenie
Przywołana wypowiedź pisarza ma charakter ironiczny. Twórca wskazał jako czynność wymagającą ogromnego wysiłku nadanie swojemu dziełu prostego stylu, co, zgodnie z samym określeniem, nie powinno sprawiać mu szczególnego trudu.
Dialog:
- Co tak cię męczy?
- Praca nad prostotą stylu.
Czym jest ironia?
Ironia to figura retoryczna, która ma na celu wyrażenie swojego stanowiska nie wprost poprzez umyślne wykazanie jakiejś niezgodności pomiędzy słowami nadawcy a stanem faktycznym.
Przykład ironicznej wypowiedzi:
Słowa "No brawo!" wypowiedziane po tym jak ktoś upuścił i rozbił kubek (w takiej sytuacji oczywiście nikomu nie należą się brawa).
Odpowiedzi do pytań załączonych do tekstu "Wesoły kramik":
Przywołana wypowiedź pisarza ma charakter ironiczny. Twórca wskazał jako czynność wymagającą ogromnego wysiłku nadanie swojemu dziełu prostego stylu, co, zgodnie z samym określeniem, nie powinno sprawiać mu szczególnego trudu.
Dialog:
- Co tak cię męczy?
- Praca nad prostotą stylu.
Czym jest ironia?
Ironia to figura retoryczna, która ma na celu wyrażenie swojego stanowiska nie wprost poprzez umyślne wykazanie jakiejś niezgodności pomiędzy słowami nadawcy a stanem faktycznym.
Przykład ironicznej wypowiedzi:
Słowa "No brawo!" wypowiedziane po tym jak ktoś upuścił i rozbił kubek (w takiej sytuacji oczywiście nikomu nie należą się brawa).
#SPJ1