Podmiot liryczny to kobieta tęskniąca, rozłączona z ukochanym. Adresatem jest mężczyzna. Wygląd zewnętrzny podmiotu lirycznego: blada, śpiąca, milcząca – ta tęsknota ją wyniszcza, cierpi. Jest bezradna, walczy z własnymi uczuciami, próbuje bagatelizować rozstanie (słowo: może i powtórzenie trochę), stara się pomniejszyć swe cierpienie. Powietrze jest metaforą mężczyzny, czyli był on dla niej całym życiem, rozłączenie ją zabija, bo nie może bez niego żyć. Wyraża ogrom, bezmiar tęsknoty i nieumiejętność życia w samotności. Pointa: „lecz widać można żyć bez powietrza!” – służy uwzniośleniu czegoś, co prozaiczne, bo rozstanie jest banalne, powszechnie występujące, a powietrze czymś naturalnym, czego nie zauważamy. Wyraźnie widać, że podmiot liryczny traktuje opisywanego mężczyznę jako coś nie do zastąpienia, niezbędnego do życia.
Podmiot liryczny to kobieta tęskniąca, rozłączona z ukochanym. Adresatem jest mężczyzna. Wygląd zewnętrzny podmiotu lirycznego: blada, śpiąca, milcząca – ta tęsknota ją wyniszcza, cierpi. Jest bezradna, walczy z własnymi uczuciami, próbuje bagatelizować rozstanie (słowo: może i powtórzenie trochę), stara się pomniejszyć swe cierpienie. Powietrze jest metaforą mężczyzny, czyli był on dla niej całym życiem, rozłączenie ją zabija, bo nie może bez niego żyć. Wyraża ogrom, bezmiar tęsknoty i nieumiejętność życia w samotności. Pointa: „lecz widać można żyć bez powietrza!” – służy uwzniośleniu czegoś, co prozaiczne, bo rozstanie jest banalne, powszechnie występujące, a powietrze czymś naturalnym, czego nie zauważamy. Wyraźnie widać, że podmiot liryczny traktuje opisywanego mężczyznę jako coś nie do zastąpienia, niezbędnego do życia.