Wiersz Kazimierza Tetmajera, pt. „Na Anioł Pański” jest przykładem która poprzez opis krajobrazu wywołuje u czytelnika charakterystyczny nastrój poezji pejzażowej. Sposób przedstawienia natury budzi w odbiorcy określony nastrój, smutek, melancholie, a nawet żałość. Wiersz jest niezwykle muzyczny, melodyjny, rytmiczny.
Motywem przewodnim wiersza jest wędrówka przez smutny krajobraz.
symbolizuje tęsknotę człowieka. Autor przedstawia życie jako wędrówkę ,a człowieka jako tułacza.Według poetyżycie ludzkie jest smutne, pozbawione sensu, polega na ciągłym poszukiwaniu, a człowiek jest istotą słabą i samotną.
Wiersz Kazimierza Tetmajera, pt. „Na Anioł Pański” jest przykładem która poprzez opis krajobrazu wywołuje u czytelnika charakterystyczny nastrój poezji pejzażowej. Sposób przedstawienia natury budzi w odbiorcy określony nastrój, smutek, melancholie, a nawet żałość.
Wiersz jest niezwykle muzyczny, melodyjny, rytmiczny.
Motywem przewodnim wiersza jest wędrówka przez smutny krajobraz.
symbolizuje tęsknotę człowieka. Autor przedstawia życie jako wędrówkę ,a człowieka jako tułacza.Według poetyżycie ludzkie jest smutne, pozbawione sensu, polega na ciągłym poszukiwaniu, a człowiek jest istotą słabą i samotną.