Question

Interpretacja sonetu Adama Mickiewicza " Droga nad przepaścią w Czufut - Kale"

Answer 1

Sonet A.Mickiewicza jest napisany w formie dialogu między Mirzą-przewodnikiem a Pielgrzymem. Pierwsze trzy strofy utworu stanowi wypowiedź Mirzy. Przestrzega on wędrowca przed spoglądaniem w przepaść, a nawet zwracania ku niej myśli. Daje Pielgrzymowi dobre rady : „zmów pacierze”, „opuść wodze”, „odwróć na bok lica”. Przewodnik dobrze zna niebezpieczną drogę po górskich zboczach i wie, że kiedy przejście jest naprawdę wąskie, trzeba zdać się na intuicję konia, który wie jak się poruszać, by bezpiecznie przejść przez ciasny wiszar. Przewodnik jasno daje Pielgrzymowi do zrozumienia, iż zsunięcie się w dół przepaści skończy się śmiercią, ponieważ jedynie ptak mógłby przeżyć. Ostatnia strofa jest jakby odpowiedzią Mirzy. Wędrowiec mimo dobrych rad spojrzał w dół. Pielgrzym, spoglądając w przepaść ujrzał coś, co wywarło na nim niesamowite wrażenie i o czym nie potrafi opowiedzieć. „Szczeliny świata” to metafora mająca na celu wyrażenie wyobrażenia, które zrodziło się w głowie Mickiewicza, wyobrażenie o tym, co czeka nas po śmierci.
Utwór zawiera liczne metafory pozwalające na wyobrażenie sobie świata górskiego. Tempa nadają utworowi przerzutnie i wykrzyknienia, a myślniki przyczyniają się do zastanowienia nad tekstem. ;)