tematem wiersza jest wiara. Podmiot liryczny nie ujawnia się, występuje jako myśliciel. wiersz jest odpowiedzią na pytanie ontologiczne: w jaki sposób istnieje świat? Według ja lirycznego postawą tego istnienia jest konieczność. Uznanie jest zasadności to kwestia wiary.
Podmiot liryczny zauważa, że wszystko na świcie ma swój sens, miejsce, uzasadnienie, a więc jest konieczne, niezastąpione. Jest konieczne, więc istnieje. Świat jest kierowany rozumna koniecznością. Następnie odpowiada na pytanie: czym jest wiara? Wiara to świadomość, że tylko tak urządzony świat ma rację bytu. Wiarą jest także uznanie konieczności cierpienia "co nie ma cienia, istnieć nie ma siły" ( to zdanie ma formę sentencji) Cierpienie, zło, udręka jest cieniem szczęścia, dobra, radości. Jedno nie może istnieć bez drugiego. Razem tworzą całość. Nie znając cierpienia, nie umielibyśmy odróżnić i docenić radości. Człowiek ma tez swój cień, bowiem jego natura jest dwoista: dobra i zarazem zła.
W wierszu znajdują się tylko dwie niewyszukane metafory używane w języku codziennym, kolokwialnym: "drzewo rzuca długie cienie" i "cień pada na ziemię". Mimo to utwór jest pisany językiem prostym, niepoetyckim, jego sens jest trudny do odczytania. Należy on do liryki refleksyjnej, filozoficznej, prezentującej określoną postawę filozoficzną.
Utwór składa się z dwóch strof liczących po sześć wersów, które zawierają stała liczbę jedenastu sylab (wiersz sylabotoniczny) Jest to wiersz regularny. dwa pierwsze rymy każdej strofy nie rymują się, pozostałe tworzą rymy okalające.
tematem wiersza jest wiara. Podmiot liryczny nie ujawnia się, występuje jako myśliciel. wiersz jest odpowiedzią na pytanie ontologiczne: w jaki sposób istnieje świat? Według ja lirycznego postawą tego istnienia jest konieczność. Uznanie jest zasadności to kwestia wiary.
Podmiot liryczny zauważa, że wszystko na świcie ma swój sens, miejsce, uzasadnienie, a więc jest konieczne, niezastąpione. Jest konieczne, więc istnieje. Świat jest kierowany rozumna koniecznością. Następnie odpowiada na pytanie: czym jest wiara? Wiara to świadomość, że tylko tak urządzony świat ma rację bytu. Wiarą jest także uznanie konieczności cierpienia "co nie ma cienia, istnieć nie ma siły" ( to zdanie ma formę sentencji) Cierpienie, zło, udręka jest cieniem szczęścia, dobra, radości. Jedno nie może istnieć bez drugiego. Razem tworzą całość. Nie znając cierpienia, nie umielibyśmy odróżnić i docenić radości. Człowiek ma tez swój cień, bowiem jego natura jest dwoista: dobra i zarazem zła.
W wierszu znajdują się tylko dwie niewyszukane metafory używane w języku codziennym, kolokwialnym: "drzewo rzuca długie cienie" i "cień pada na ziemię". Mimo to utwór jest pisany językiem prostym, niepoetyckim, jego sens jest trudny do odczytania. Należy on do liryki refleksyjnej, filozoficznej, prezentującej określoną postawę filozoficzną.
Utwór składa się z dwóch strof liczących po sześć wersów, które zawierają stała liczbę jedenastu sylab (wiersz sylabotoniczny) Jest to wiersz regularny. dwa pierwsze rymy każdej strofy nie rymują się, pozostałe tworzą rymy okalające.