czajka
Wiersz ten jest wierszem stychicznym. Podmiot liryczny wyraża się w nim do bliskiej mu osoby, której jest zakochany. Oczy jej porównuje do blasku w którym każdy traci zmysły. Usta to korale rumiane, które swą barwą zmysł potrafią uwięzić. Piersi to kształt nieba,który wolę zabiera. Wszystko to, czyli usta,piersi,rozum poprzez blask,kolor i kształty wiążą zmysły podmiotu lirycznego w niewolę samego siebie i miłości. W wierszu tym są rymy parzyste np.: jaśnie-gaśnie oraz wyliczenia w dwóch ostatnich wersach. Mamy także antytezę "Usta twe nie są usta"
W wierszu tym są rymy parzyste np.: jaśnie-gaśnie oraz wyliczenia w dwóch ostatnich wersach. Mamy także antytezę "Usta twe nie są usta"