Pierwsze koncepcje integracyjne na Kontynencie Europejskim pojawiły się już w czasach starożytnych. Na przestrzeni wieków wielokrotnie podejmowano próby zaprowadzenia ładu w relacjach między państwami i ich społecznościami. Próby te jednak zawsze kończyły się niepowodzeniem. Dopiero w czasach współczesnych, po dramatycznych wydarzeniach II wojny światowej, pojawiły się w Europie warunki do przeprowadzenia zasadniczej przebudowy stosunków politycznych i gospodarczych na Starym Kontynencie. W tamtym też okresie zapoczątkowany został w zachodniej części Europy proces integracyjny, który po raz pierwszy w historii na trwałe zmienił oblicze naszego kontynentu. Ostatnim etapem jego ewolucji jest Unia Europejska, obejmująca w tym momencie swoim zasięgiem większość państw europejskich.
1. POJĘCIE ORAZ MODELE INTEGRACJI Termin „integracja" pochodzi od łać. słowa integratio, -onis, które oznacza odnowienie, scalenie, uzupełnienie. Integracja polega więc na budowaniu w miarę jednolitej nowej całości z istniejących już elementów. Najczęściej termin ten używany jest łącznie z takimi określeniami jak, gospodarcza, społeczna, polityczna, kulturowa, czy regionalna. Propozycje integracyjne pojawiały się wielokrotnie na przestrzeni dziejów, praktycznie we wszystkich epokach 1. Integracja państw i społeczeństw pełniła zawsze określone cele, np. obronne, polityczne, religijne czy ekspansjonistyczne. Powodzenie działań integracyjnych zależało w dużej mierze od stanu stosunków oraz formalnych powiązań pomiędzy uczestniczącymi w nich podmiotami (zwłaszcza instytucjonalnych). Generalnie, możemy wyróżnić 3 zasadnicze modele integracji państw -federalizm, konfederalizm i funkcjonalizm.
Pierwsze koncepcje integracyjne na Kontynencie Europejskim pojawiły się już w czasach starożytnych. Na przestrzeni wieków wielokrotnie podejmowano próby zaprowadzenia ładu w relacjach między państwami i ich społecznościami. Próby te jednak zawsze kończyły się niepowodzeniem. Dopiero w czasach współczesnych, po dramatycznych wydarzeniach II wojny światowej, pojawiły się w Europie warunki do przeprowadzenia zasadniczej przebudowy stosunków politycznych i gospodarczych na Starym Kontynencie. W tamtym też okresie zapoczątkowany został w zachodniej części Europy proces integracyjny, który po raz pierwszy w historii na trwałe zmienił oblicze naszego kontynentu. Ostatnim etapem jego ewolucji jest Unia Europejska, obejmująca w tym momencie swoim zasięgiem większość państw europejskich.
1. POJĘCIE ORAZ MODELE INTEGRACJI
Termin „integracja" pochodzi od łać. słowa integratio, -onis, które oznacza odnowienie, scalenie, uzupełnienie. Integracja polega więc na budowaniu w miarę jednolitej nowej całości z istniejących już elementów. Najczęściej termin ten używany jest łącznie z takimi określeniami jak, gospodarcza, społeczna, polityczna, kulturowa, czy regionalna. Propozycje integracyjne pojawiały się wielokrotnie na przestrzeni dziejów, praktycznie we wszystkich epokach 1. Integracja państw i społeczeństw pełniła zawsze określone cele, np. obronne, polityczne, religijne czy ekspansjonistyczne. Powodzenie działań integracyjnych zależało w dużej mierze od stanu stosunków oraz formalnych powiązań pomiędzy uczestniczącymi w nich podmiotami (zwłaszcza instytucjonalnych). Generalnie, możemy wyróżnić 3 zasadnicze modele integracji państw -federalizm, konfederalizm i funkcjonalizm.