Włócznia Świętego Maurycego, Święta i Niosąca Krzyż Lanca Cesarska (łac. Sancta et Crucifera Imperialis Lancae) – broń ceremonialna uznawana za symbol władzy cesarzy Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego. Według pierwotnej, średniowiecznej legendy miała należeć do św. Maurycego, chrześcijańskiego męczennika i centuriona rzymskiej Legii Tebańskiej, który żył w III wieku.
W grocie włóczni według tradycji znajduje się gwóźdź z krzyża Jezusa Chrystusa, w związku z tym dla części chrześcijan ma ona wartość relikwii. W przeszłości włócznia była symbolem legitymizacji władzy nadanej od Boga cesarzowi rzymskiemu, dlatego noszono ją przed władcą Niemiec i stawiano przy jego tronie. Cesarz Karol Wielki kazał pochować się w pozycji siedzącej z kopią włóczni w dłoni.
Kopie włóczni cesarskiej otrzymali w różnych okresach m.in.: książę Polski Bolesław I Chrobry, król Węgier Stefan I Święty, hrabia Alzacji Gerhard, książę czeski Brzetysław II.
Włócznia Świętego Maurycego, Święta i Niosąca Krzyż Lanca Cesarska (łac. Sancta et Crucifera Imperialis Lancae) – broń ceremonialna uznawana za symbol władzy cesarzy Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego. Według pierwotnej, średniowiecznej legendy miała należeć do św. Maurycego, chrześcijańskiego męczennika i centuriona rzymskiej Legii Tebańskiej, który żył w III wieku.
W grocie włóczni według tradycji znajduje się gwóźdź z krzyża Jezusa Chrystusa, w związku z tym dla części chrześcijan ma ona wartość relikwii. W przeszłości włócznia była symbolem legitymizacji władzy nadanej od Boga cesarzowi rzymskiemu, dlatego noszono ją przed władcą Niemiec i stawiano przy jego tronie. Cesarz Karol Wielki kazał pochować się w pozycji siedzącej z kopią włóczni w dłoni.
Kopie włóczni cesarskiej otrzymali w różnych okresach m.in.: książę Polski Bolesław I Chrobry, król Węgier Stefan I Święty, hrabia Alzacji Gerhard, książę czeski Brzetysław II.