Andrychów położony jest w powiecie wadowickim, na pograniczu Beskidu Małego i Pogórza Śląskiego, nad rzeką Wieprzówką. Przez miasto przebiega droga łącząca Kraków z Bielskiem-Białą oraz linia kolejowa na tym odcinku. Odległość od Wadowic – ok. 12 km.
Miasto posiada tradycje przemysłowe sięgające XVIII w. Pokonało problemy związane ztransformacją ustrojową i obecnie rozwija się również jako ośrodek przemysłowy: m.in. powstała podstrefa ekonomiczna zarządzana przez Krakowski Park Przemysłowy. Tradycyjne gałęzie przemysłu andrychowskiego to przemysł bawełniany i przemysł maszynowy.
W samym Andrychowie jak i w gminie można odnaleźć wiele oryginalnych przykładów architektury drewnianej. Niestety, najcenniejsze domy podcieniowe praktycznie się nie zachowały (zostały zniszczone po wojnie przez komunistów lub beztrosko przebudowane w latach 90. zatracając swój charakter). Prawdopodobnie ostatni dom podcieniowy można oglądać na andrychowskim Rynku (obecnie znajduje się w nim piekarnia). Charakterystyczne dla gminy Andrychów jest obecność dużej liczby kapliczek przydrożnych.
W roku 1772 miasto znalazło się w zaborze austriackim. Pierwszą szkołę założono dopiero w 1791 roku. Początkowo nie miała ona własnego budynku, a nauka odbywała się w wynajmowanych izbach. W 1823 roku Andrychów otrzymał przywilej potwierdzający prawa miejskie w nowych warunkach politycznych. Na koniec XVIII wieku przypadł rozkwit kolegacji chłopskich. Niepiśmienni często chłopi prowadzili interesy w Stambule,Aleksandrii, Wenecji, Marsylii, Barcelonie, Lubece, Hamburgu, Gdańsku, Moskwie.
W XIX wieku Andrychów przeszedł rewolucja przemysłową: powstawały przędzalnie, tkalnie i farbiarnie. W roku 1908 powstała Pierwsza Galicyjska Tkalnia Mechaniczna – nowoczesna fabryka, która stała się jednym z największych zakładów w Andrychowie. W końcu XIX wieku powstał kahał. Żydzi stanowili znaczną część inteligencji andrychowskiej. Społeczność ta, wydała wielu znamienitych mieszkańców Andrychowa
Andrychów położony jest w powiecie wadowickim, na pograniczu Beskidu Małego i Pogórza Śląskiego, nad rzeką Wieprzówką. Przez miasto przebiega droga łącząca Kraków z Bielskiem-Białą oraz linia kolejowa na tym odcinku. Odległość od Wadowic – ok. 12 km.
Miasto posiada tradycje przemysłowe sięgające XVIII w. Pokonało problemy związane ztransformacją ustrojową i obecnie rozwija się również jako ośrodek przemysłowy: m.in. powstała podstrefa ekonomiczna zarządzana przez Krakowski Park Przemysłowy. Tradycyjne gałęzie przemysłu andrychowskiego to przemysł bawełniany i przemysł maszynowy.
W samym Andrychowie jak i w gminie można odnaleźć wiele oryginalnych przykładów architektury drewnianej. Niestety, najcenniejsze domy podcieniowe praktycznie się nie zachowały (zostały zniszczone po wojnie przez komunistów lub beztrosko przebudowane w latach 90. zatracając swój charakter). Prawdopodobnie ostatni dom podcieniowy można oglądać na andrychowskim Rynku (obecnie znajduje się w nim piekarnia). Charakterystyczne dla gminy Andrychów jest obecność dużej liczby kapliczek przydrożnych.
W roku 1772 miasto znalazło się w zaborze austriackim. Pierwszą szkołę założono dopiero w 1791 roku. Początkowo nie miała ona własnego budynku, a nauka odbywała się w wynajmowanych izbach. W 1823 roku Andrychów otrzymał przywilej potwierdzający prawa miejskie w nowych warunkach politycznych. Na koniec XVIII wieku przypadł rozkwit kolegacji chłopskich. Niepiśmienni często chłopi prowadzili interesy w Stambule,Aleksandrii, Wenecji, Marsylii, Barcelonie, Lubece, Hamburgu, Gdańsku, Moskwie.
W XIX wieku Andrychów przeszedł rewolucja przemysłową: powstawały przędzalnie, tkalnie i farbiarnie. W roku 1908 powstała Pierwsza Galicyjska Tkalnia Mechaniczna – nowoczesna fabryka, która stała się jednym z największych zakładów w Andrychowie. W końcu XIX wieku powstał kahał. Żydzi stanowili znaczną część inteligencji andrychowskiej. Społeczność ta, wydała wielu znamienitych mieszkańców Andrychowa