Informacje na temat zastosowania grzybów pleśnowych Pomóżcie mam zadane to na jutro..!!
DZięki z góry ;)
mati1326
Nie wiem, czy to ci pomoże, bo to tylko jedno z zastosowań pleśni. No, ale chyba jedno z najważniejszych. No, więc pozwól, że zacytuję fragment mojej daaawnej pracy z techiniki:
Antybiotyki - Z greckiego anti - przeciw, biotikos - związany z życiem. To substancje wywodzące się z drobnoustrojowego. Są stosowane jako leki, bo posiadają właściwości hamowania wzrostu niektórych czynników chorobotwórczych. Mimo, że nazwy antybiotyk użyto w roku w 1889 roku po raz pierwszy, już od bardzo dawna ludzie z nich korzystali. Podobno już Hipokrates zalecał w niektórych schorzeniach stosować wodę zawierającą pokruszone drożdże, w medycynie Majów cenionym lekiem przeciw chorobom skórnym i jelitowym była pleśń rosnąca na zielonym zbożu, zwana "cuxum". W naszym kręgu kulturowym przykładano do rany spleśniały lub zagnieciony z pajęczyną chleb. Jednak pierwsze opisy antagonistycznego działania między bakteriami, oparte na badaniach laboratoryjnych, pochodzą z 1877 roku od L. Pasteura i J. F. Jouberta. Wykazali oni istnienie antagonizmu między laseczkami wąglika a bakteriami gnilnymi. Pierwszy antybiotyk, penicylina, oparty na pleśni grzyba pędzlaka, został odkryty przez szkockiego bakteriologa Aleksandra Fleminga w 1928 roku. Lek był jednak dostępny tylko w małych ilościach i nie został zidentyfikowany jako potężny antybiotyk, dopóki Ernst Chain, Edward Abraham i Howard Florey nie przetarli pionierskiej drogi jego produkcji na Brytyjskim Uniwersytecie w Oksfordzie w roku 1939. Ranni żołnierze alianccy dostawali pierwsze dawki leku podczas II wojny światowej. Obecnie liczba antybiotyków znanych i stosowanych jest ogromna, muszą one jednak być stosowane ostrożnie, gdyż niektórych szczepów bakteryjnych. Częste są przypadki uczuleń i uodparniania się na nie.
Antybiotyki - Z greckiego anti - przeciw, biotikos - związany z życiem. To substancje wywodzące się z drobnoustrojowego. Są stosowane jako leki, bo posiadają właściwości hamowania wzrostu niektórych czynników chorobotwórczych.
Mimo, że nazwy antybiotyk użyto w roku w 1889 roku po raz pierwszy, już od bardzo dawna ludzie z nich korzystali.
Podobno już Hipokrates zalecał w niektórych schorzeniach stosować wodę zawierającą pokruszone drożdże, w medycynie Majów cenionym lekiem przeciw chorobom skórnym i jelitowym była pleśń rosnąca na zielonym zbożu, zwana "cuxum". W naszym kręgu kulturowym przykładano do rany spleśniały lub zagnieciony z pajęczyną chleb.
Jednak pierwsze opisy antagonistycznego działania między bakteriami, oparte na badaniach laboratoryjnych, pochodzą z 1877 roku od L. Pasteura i J. F. Jouberta. Wykazali oni istnienie antagonizmu między laseczkami wąglika a bakteriami gnilnymi.
Pierwszy antybiotyk, penicylina, oparty na pleśni grzyba pędzlaka, został odkryty przez szkockiego bakteriologa Aleksandra Fleminga w 1928 roku. Lek był jednak dostępny tylko w małych ilościach i nie został zidentyfikowany jako potężny antybiotyk, dopóki Ernst Chain, Edward Abraham i Howard Florey nie przetarli pionierskiej drogi jego produkcji na Brytyjskim Uniwersytecie w Oksfordzie w roku 1939. Ranni żołnierze alianccy dostawali pierwsze dawki leku podczas II wojny światowej.
Obecnie liczba antybiotyków znanych i stosowanych jest ogromna, muszą one jednak być stosowane ostrożnie, gdyż niektórych szczepów bakteryjnych. Częste są przypadki uczuleń i uodparniania się na nie.