Question

Informacje na temat SOKOŁA WĘDROWNEGO , przystosowania do szybkiego lotu .



Proszę o szybką odpowiedź , potrzebuję tego natychmiast . Dam 20 punktów ! Z góry bardzo dziękuję ;* ;) ;]

Answer 1

Sokół wędrowny (Falco peregrinus), gatunek z rodziny sokołowatych o długości ciała ok. 50 cm i rozpiętości skrzydeł od 90 - 120 cm. Głowę i szyję ubarwiony ma na czarno, wierzch ciała ciemnobrunatny - częściowo pręgowany, a spód jaśniejszy. Zamieszkuje rozlegle lasy, góry powyżej górnej granicy lasu, spotykany również w dużych miastach. Fruwa z prędkością 60 km/godz. Odżywia się średniej wielkości ptakami. Zdobycz chwyta podczas lotu, spadając wówczas na nią z prędkością dochodzącą do 360 km/godz.

Gniazduje w szczelinach skalnych lub na murze, często zajmuje też stare gniada innych ptaków; wyprowadza jeden lęg w roku, składając 2 -5 żółtawych jaj, pokrytych gęsto brązowymi plamami, które wysiaduje 30 dni. Młodymi opiekują się oboje rodziców 40 dni w gnieździe i 60 dni poza nim.

Sokół wędrowny jest gatunkiem kosmopolitycznym. W Polsce jest gatunkiem osiadłym, ostatnio coraz mniej licznym, w wyniku zmniejszenia się płodności tych ptaków na skutek stosowania pestycydów. Jest gatunkiem chronionym, chronione są także jego stanowiska.

Answer 2

Sokół Wędrowny to najszybszy ptak na świecie. Prędkość jaką niektóry osobnik osiągnął podczas pikowania wynosiła 270, a nawet 320 km/h na godzinę. Nazwa tego wspaniałego ptaka jest usprawiedliwiona tak właściwie tylko na północy gdzie te osobniki non stop wędrują. Wędrowne są tylko młode osobniki nie zmieniają miejsca. Podobnie jak inne szybkie ptaki s.w. ma krępą sylwetkę. Mocne uderzenia podczas wskazują na wielką siłę tego ptaka. Sokół ten poluje na ptaki, m.in. gołębie, szpaki, czajki, mewy śmieszki, drozdy, sójki, skowronki polne, kosy i zięby. Swoje ofiary chwyta w locie. Często sokół chwyta zdobycz po kilkusetmetrowym (a nawet ponad kilkukilometrowym locie nurkowym. Zabijają ją uderzeniem w tył głowy. Sokół wędrowny gnieździ się wśród nadmorskich skał, w górach i na wyżynach. W północnej Europie zajmuje nieraz nadrzewne gniazdo porzucone przez innego ptaka drapieżnego. W niektórych europejskich krajach (nawet w Polsce) stał się już rzadkością. Przyczyn tego jest kilka. Po pierwsze ptak ten był długie lata prześladowany przez człowieka. Po drugie kłusownicy wybierali z ich gniazd jaja oraz pisklęta, aby dostarczyć je sokolnikom i wreszcie żywiły się pokarmem skażonym pestycydami. Powodowało to u niego stopniowe zatrucie.