Question

Informacje na temat jakie jest pochodzenie imion w starożytnym Rzymie (skromnie pół do 1 kartki w zeszycie )

Answer 1

Nazwisko Rzymianina z początku było dwuczłonowe - składało się z imienia i nazwiska rodowego. Do tego ostatniego przywiązywano wielką wagę ze względu na podział społeczny rodzin patrycjuszów i plebejuszów. Ostatecznie jednak ukształtowała się budowa trójczłonowa : imię (praenomen), nazwisko rodowe (nomen gentile, gentilicium)i przydomek (cognomen), który zaczęto dodawać w okresie republiki, kiedy ród (gens) obejmował liczne rodziny (familiae).

Imion rzymskich było niewiele - część z nich była po prostu liczebnikamim jak na przykład Sekstus czy Quintus oznaczało szósty czy piąty.

Niektóre imiona były ściśle związane z poszczególnymi rodami, i tak imię Appius utrzymywało się tylko w rodzinie Klaudiuszów, a Mamercus w rodzie Fabiuszów. Zasada ta działała jednak i w drugą stronę. Jeżeli ktoś splamił nazwisko rodu czynem hańbiącym, imię jego było na zawsze wykluczone z tego rodu. Los taki spotkał imię Lucius w rodzie Klaudiuszy.

W przypadku kobiet sprawa imion była prostsza. Córki otrzymywały imię rodowe ojca w formie żeńskiej, np: córka Juliusza Cezara nazywała się Julia, a Tulliusza Cycerona - Tullia. Niekiedy dodawano praenomen, którym przeważnie był liczebnik, np. Tertia --- Trzecia. W przypadku gdy córki były dwie, odróżniano je jako Maior -- starszą i Minor -- młodszą. Mężatka zatrzymywała swoje imię, które było właściwie jej nazwiskiem rodowym oraz dodawała przydomek męża w drugim przypadku - Terentia Ciceronic to Terentia uxor Ciceronis --- Terencja (żona) Cycerona. W okresie cesarstwa kobiety często nosiły podwójne imię, tj. po ojcu i matce, np. Aemilia Lepida. Często zmieniano formę poprzez wprowadzenie sufiksu ----ina, ----illa, ----ulla np. Agrippina, Urgulanilla.

Powszechnie używane imiona oznaczano w tekstach ustalonymi skrótami:
L. Lucius
M. Marcus
N. Numerius