Question

Ignacy Krasicki : napisz biografię a w niej m.in : lata w których żył , nazwa epoki , jakie gatunki realizował ... :D

i jeszcze to ładnie razem sformułować ;DD

dziękx >3

Answer 1

Ignacy Krasicki urodził się w ziemi sanockiej w 1735 roku. Pochodził z podupadłej rodziny magnackiej. Rodzice wybrali więc dla niego drogę kariery duchownej, na której w ówczesnych warunkach najprędzej mógł zdobyć wysokie stanowisko. Nauki szkolne pobierał w Kolegium Jezuickim we Lwowie. Przez pewien czas przebywał za granicą, w Rzymie. Wyróżniając się zdolnościami i zaletami towarzyskimi. Krasicki wcześnie zdobywa godności duchowne i świeckie. Jest kapelanem króla Stanisława Augusta, później zajmuje stanowisko prezesa trybunału małopolskiego, w trzydziestym pierwszym roku życia jest już mianowany biskupem warmińskim. 

Zainteresowania i zamiłowania Krasickiego sprawiły, że wcześnie rozpoczął twórczość literacką i tej twórczości głównie się dawał. 

Twórczość jego niezwykle bogata i rozmaita odznaczała się głęboką, mądrą treścią i piękną formą. Nie było niemal rodzaju literackiego, którego by nie uprawiał. Pisał artykuły dziennikarskie, felietony, rozprawki moralizatorskie, małe powiastki i duże powieści, komedie, bajki, satyry, poematy, listy poetyckie i drobne wiersze. 

Cała twórczość Krasickiego była przepojona twórczymi poglądami wieku Oświecenia, głębokim przekonaniem o decydującej roli oświaty i nauki. Starał się też Krasicki w swojej twórczości oświecać i uczyć społeczeństwo polskie. Służył wytrwale postępowi, był nieprzejednanym wrogiem zacofania, ciemnoty, fanatyzmu. Umiejętnie i z pasją zwalczał i ośmieszał wiekowe przesądy i przejawy upadku moralnego we współczesnym mu społeczeństwie. Uczucia patriotyczne poety znalazły wyraz w pięknym krótkim wierszu pt. 
"Hymn do miłości ojczyzny."

Artyzm Krasickiego przejawił się w mistrzostwie stylu, odznaczającym się jasnością, prostotą, lekkością, swobodą, starannym doborem wyrazów, logicznością i zwartością budowy zda. Najpełniejszy wyraz znalazł artyzm Krasickiego w bajkach o charakterze satyrycznym, zjednując mu miano najznakomitszego bajkopisarza polskiego. W bajkach ośmiesza poeta ujemne strony życia, najpospolitsze wady ludzkie: głupotę, zarozumialstwo, pychę, egoizm, panowanie siły przed prawem, wyzyskiwanie słabszych. Jego zbiory bajek: "Bajki i przypowieści" i "Bajki nowe" są najwymowniejszym świadectwem mistrzowskiego użycia słowa. 

Na wyżyny wielkiego artyzmu wzniósł się również talent Krasickiego w jego satyrach . Zwalcza w nich Krasicki zarówno błędy wynikające z zacofania ówczesnej szlachty , z jej ciemnoty , zabobonów , bigoterii , jak i snobizmu - ujemnych przejawów powierzchownie przyswajalnej kultury francuskiej . 

Do ważniejszych utworów Krasickiego , poza bajkami i satyrami , należą : " Myszeida " - żartobliwy poemat o wojnie między myszami i kotami , " Monachomachia " i " Antymonachomachia " - poematy ośmieszające zacofanie , nieuctwo , obżarstwo i pijaństwo panujące w ówczesnych klasztorach , oraz dwie powieści nauczająco - wychowawcze - " Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki " i " Pan Podstoli ".
Ignacy Krasicki był najwybitniejszym pisarzem polskim XVIII wieku , a zarazem najcharakterystyczniejszym przedstawicielem piśmiennictwa polskiego okresu Oświecenia , był też jednym z najznakomitszych stylistów w całej naszej literaturze . 

Answer 2

Ignacy Krasicki to najjaśniejsza gwiazda polskiego oświecenia - poeta, prozaik, publicysta oraz komediopisarz. Zwany przez sobie współczesnych księciem poetów polskich. Jeden z najbliższych współpracowników Stanisława Augusta w jego działalności kulturowej, współorganizator i uczestnik tzw. obiadów czwartkowych.

1735 – 1801
Ignacy Krasicki urodził się 3 lutego 1735 roku w Dubiecku nad Sanem w zubożałej magnackiej rodzinie, która przeznaczyła go do stanu duchownego. Zmarł 14 marca 1801 roku w Berlinie. Uczył się we Lwowie, w Rzymie i Warszawie, a wśród jego przyjaciół był m.in. Stanisław August. Późniejszy król uczynił go swym kapelanem i współpracownikiem. Krasicki został kanonikiem kijowskim i przemyskim już w 1759 roku, a w 1763 roku sekretarzem prymasa Łubieńskiego.