Hymn świętego Franciszka 1. Do kogo zwraca się osoba mówiąca w wierszu? 2. Wskaż w Hymnie paralelizmy składniowe. Określ ich funkcje. 3. Wypisz z tekstu rzeczowniki nazywające elementy przyrody, oraz te, które oznaczają relacje rodzinne. W jakim celu ich użyto? 4. Wymień występujące w wierszu przymiotniki. Podziel je na oceniające wartości i opisujące cechy. 5. Wylicz ,,stworzenia" Boga, o których mówi Hymn. 6. Wymień cechy poszczególnych elementów przyrody. 7. Wskaż w utworze cechy gatunkowe hymnu.
Osoba mówiąca w Hymnie świętego Franciszka zwraca się do Boga.
W Hymnie występują liczne paralelizmy składniowe, takie jak powtórzenie zwrotu "Wielki Panie" przed każdą z kolejnych wersji, czy też powtórzenie frazy "błogosław mnie" na końcu każdego wersu. Funkcją tych paralelizmów jest podkreślenie uroczystości i powagi wypowiedzi oraz oddanie czci Bogu.
W tekście występują rzeczowniki nazywające elementy przyrody, takie jak: słońce, księżyc, gwiazdy, woda, ziemia, wiatr, ogień, a także rzeczowniki oznaczające relacje rodzinne, takie jak: brat, siostra, matka, ojciec. Rzeczowniki te są użyte w celu podkreślenia relacji między stworzeniami a Bogiem oraz oddania czci stworzeniom i Bogu jako ich twórcy.
W tekście występują przymiotniki oceniające wartości, takie jak: święty, dobry, miłosierny, oraz przymiotniki opisujące cechy, takie jak: prosty, pokorny, wielki, słodki. Przymiotniki oceniające wartości służą do oddania czci Bogu, a przymiotniki opisujące cechy mają na celu przedstawienie pozytywnych cech stworzeń i podkreślenie ich piękna.
Stworzenia Boga, o których mówi Hymn, to: słońce, księżyc, gwiazdy, woda, ziemia, wiatr, ogień, a także brat słońce, siostra woda, matka ziemia i ojciec niebo.
Słońce jest opisane jako jasne, piękne i wesołe; księżyc jako jasny i piękny; gwiazdy jako piękne i błyszczące; woda jako użyteczna i skromna; ziemia jako piękna, bogata i płodna; wiatr jako przyjemny i ożywczy; ogień jako piękny i silny.
Hymn posiada cechy gatunkowe typowe dla utworów religijnych, takie jak podkreślanie wzniosłości i powagi tematu, użycie archaicznych słów i wyrażeń oraz rymowanych zwrotów kończących wersy. Ponadto, Hymn Franciszka jest napisany w formie modlitewnej, co podkreśla jego charakter sakralny.
Osoba mówiąca w Hymnie świętego Franciszka zwraca się do Boga.
W Hymnie występują liczne paralelizmy składniowe, takie jak powtórzenie zwrotu "Wielki Panie" przed każdą z kolejnych wersji, czy też powtórzenie frazy "błogosław mnie" na końcu każdego wersu. Funkcją tych paralelizmów jest podkreślenie uroczystości i powagi wypowiedzi oraz oddanie czci Bogu.
W tekście występują rzeczowniki nazywające elementy przyrody, takie jak: słońce, księżyc, gwiazdy, woda, ziemia, wiatr, ogień, a także rzeczowniki oznaczające relacje rodzinne, takie jak: brat, siostra, matka, ojciec. Rzeczowniki te są użyte w celu podkreślenia relacji między stworzeniami a Bogiem oraz oddania czci stworzeniom i Bogu jako ich twórcy.
W tekście występują przymiotniki oceniające wartości, takie jak: święty, dobry, miłosierny, oraz przymiotniki opisujące cechy, takie jak: prosty, pokorny, wielki, słodki. Przymiotniki oceniające wartości służą do oddania czci Bogu, a przymiotniki opisujące cechy mają na celu przedstawienie pozytywnych cech stworzeń i podkreślenie ich piękna.
Stworzenia Boga, o których mówi Hymn, to: słońce, księżyc, gwiazdy, woda, ziemia, wiatr, ogień, a także brat słońce, siostra woda, matka ziemia i ojciec niebo.
Słońce jest opisane jako jasne, piękne i wesołe; księżyc jako jasny i piękny; gwiazdy jako piękne i błyszczące; woda jako użyteczna i skromna; ziemia jako piękna, bogata i płodna; wiatr jako przyjemny i ożywczy; ogień jako piękny i silny.
Hymn posiada cechy gatunkowe typowe dla utworów religijnych, takie jak podkreślanie wzniosłości i powagi tematu, użycie archaicznych słów i wyrażeń oraz rymowanych zwrotów kończących wersy. Ponadto, Hymn Franciszka jest napisany w formie modlitewnej, co podkreśla jego charakter sakralny.