Hymn - - Juliusz Słowacki
Smutno mi, Boże! - Dla mnie na zachodzie
Rozlałeś tęczę blasków promienistą;
Przede mną gasisz w lazurowéj wodzie
Gwiazdę ognistą...
Choć mi tak niebo ty złocisz i morze,
Smutno mi, Boże!
Jak puste kłosy, z podniesioną głową
Stoję rozkoszy próżen i dosytu...
Dla obcych ludzi mam twarz jednakową,
Ciszę błękitu.
Ale przed tobą głąb serca otworzę,
Smutno mi, Boże!
Jako na matki odejście się żali
Mała dziecina, tak ja płaczu bliski,
Patrząc na słońce, co mi rzuca z fali
Ostatnie błyski...
Choć wiem, że jutro błyśnie nowe zorze,
Smutno mi, Boże!
Dzisiaj, na wielkim morzu obłąkany,
Sto mil od brzegu i sto mil przed brzegiem,
Widziałem lotne w powietrzu bociany
Długim szeregiem.
Żem je znał kiedyś na polskim ugorze,
Smutno mi, Boże!
Żem często dumał nad mogiłą ludzi,
Żem prawie nie znał rodzinnego domu
,
Żem był jak pielgrzym, co się w drodze trudzi
Przy blaskach gromu,
Że nie wiem, gdzie się w mogiłę położę,
Smutno mi, Boże!
Ty będziesz widział moje białe kości
W straż nie oddane kolumnowym czołom;
Alem jest jako człowiek, co zazdrości
Mogił popiołom...
Więc że mieć będę niespokojne łoże,
Smutno mi, Boże!
Kazano w kraju niewinnéj dziecinie
Modlić się za mnie co dzień... a ja przecie
Wiem, że mój okręt nie do kraju płynie,
Płynąc po świecie...
Więc, że modlitwa dziecka nic nie może,
Smutno mi, Boże!
Na tęczę blasków, którą tak ogromnie
Anieli twoi w siebie rozpostarli,
Nowi gdzieś ludzie w sto lat będą po mnie
Patrzący - marli.
Nim się przed moją nicością ukorzę,
Smutno mi, Boże!
Pisałem o zachodzie słońca, na
morzu przed Aleksandrią.
a ) :
* dlaczego adresatem jego monologu jest Bóg ?
*co mówi o sobie ?
* co jest bezpośrednim powodem rozmyślań i wspomnień ?
* w jakim momencie życia znajduje się podmiot liryczny ?
b ) wskaż obrazy poetyckie dotyczące :
* chwili, w której się wypowiada pomiot liryczny,
*jego wspomnie,
* wizji przyszłości .
Proszę o szybką i dobra odpowiedz ; ).
Daje Naj ! .
Smutno mi, Boże! - Dla mnie na zachodzie
Rozlałeś tęczę blasków promienistą;
Przede mną gasisz w lazurowéj wodzie
Gwiazdę ognistą...
Choć mi tak niebo ty złocisz i morze,
Smutno mi, Boże!
Jak puste kłosy, z podniesioną głową
Stoję rozkoszy próżen i dosytu...
Dla obcych ludzi mam twarz jednakową,
Ciszę błękitu.
Ale przed tobą głąb serca otworzę,
Smutno mi, Boże!
Jako na matki odejście się żali
Mała dziecina, tak ja płaczu bliski,
Patrząc na słońce, co mi rzuca z fali
Ostatnie błyski...
Choć wiem, że jutro błyśnie nowe zorze,
Smutno mi, Boże!
Dzisiaj, na wielkim morzu obłąkany,
Sto mil od brzegu i sto mil przed brzegiem,
Widziałem lotne w powietrzu bociany
Długim szeregiem.
Żem je znał kiedyś na polskim ugorze,
Smutno mi, Boże!
Żem często dumał nad mogiłą ludzi,
Żem prawie nie znał rodzinnego domu
,
Żem był jak pielgrzym, co się w drodze trudzi
Przy blaskach gromu,
Że nie wiem, gdzie się w mogiłę położę,
Smutno mi, Boże!
Ty będziesz widział moje białe kości
W straż nie oddane kolumnowym czołom;
Alem jest jako człowiek, co zazdrości
Mogił popiołom...
Więc że mieć będę niespokojne łoże,
Smutno mi, Boże!
Kazano w kraju niewinnéj dziecinie
Modlić się za mnie co dzień... a ja przecie
Wiem, że mój okręt nie do kraju płynie,
Płynąc po świecie...
Więc, że modlitwa dziecka nic nie może,
Smutno mi, Boże!
Na tęczę blasków, którą tak ogromnie
Anieli twoi w siebie rozpostarli,
Nowi gdzieś ludzie w sto lat będą po mnie
Patrzący - marli.
Nim się przed moją nicością ukorzę,
Smutno mi, Boże!
Pisałem o zachodzie słońca, na
morzu przed Aleksandrią.
a ) :
* dlaczego adresatem jego monologu jest Bóg ?
*co mówi o sobie ?
* co jest bezpośrednim powodem rozmyślań i wspomnień ?
* w jakim momencie życia znajduje się podmiot liryczny ?
b ) wskaż obrazy poetyckie dotyczące :
* chwili, w której się wypowiada pomiot liryczny,
*jego wspomnie,
* wizji przyszłości .
Proszę o szybką i dobra odpowiedz ; ).
Daje Naj ! .
WIERSZ NOSI TYTUŁ HYMN,WSKAZUJĄCY NA GATUNEK UTWORU,LECZ ZNANY JEST RÓWNIEŻ JAKO HYMN O ZACHODZIE SŁOŃCA,PONIEWAŻ ZOSTAŁ NAPISANY WŁAŚNIE O TEJ PORZE.UTWÓR JEST HYMNEM,ODMIANĄ PIEŚNI LIRYCZNEJ O PODNIOSŁYM NASTROJU.ZAPISANY STROFĄ SZEŚCIOWERSOWĄ O UKŁADZIE RYMÓW ab ab cc.MA STAŁĄ MIARĘ JEDENASTOZGŁOSKOWĄ ZE ŚREDNIÓWKĄ PO PIĄTEJ SYLABIE,KTÓRY WYSTĘPUJE W CZWARTYM I SZÓSTYM WERSIE KAŻDEJ STROFY,SKRÓCONEJ DO PIĘCIU SYLAB,np.''SMUTNO MI BOŻE!.POCZĄTEK I KONIEC UTWORU TWORZĄ SŁOWA ''SMUTNO MI BOŻE''KTÓRE JAK REFREN WYSTĘPUJĄ PO KAŻDEJ STROFIE.UTWÓR ZACZYNA SIĘ I KOŃCZY OBRAZEM ZACHODZĄCEGO SŁOŃCA;''TĘCZA BLASKÓW''WYPOWIEDZ JEST MONOLOGIEM LIRYCZNYM,KTÓRY PRZYJMUJE RÓŻNORODNE FORMY.UTWÓR JEST BOWIEM WYZNANIEM,MODLITWĄ I MEDYTACJĄ NAD LOSEM POETY-EMIGRANTA.BÓG W UTWORZE SŁOWACKIEGO JEST POWIERNIKIEM WYZNANIA PODMIOTU LIRYCZNEGO,TWÓRCĄ PIĘKNA ŚWIATA,ADRESATEM MODLITWY TUŁACZA.W UTWORZE POWTARZANE SĄ WYKRZYKNIE KTÓRE WSKAZUJE NA DOMINACJĘ SMUTKU W ODCZUCIACH PODMIOTU LIRYCZNEGO.NASTRÓJ PRZYGNĘBIENIA MA SWOJE PRZYCZYNY: BRAK NADZIEI POWROTU DO OJCZYZNY,TUŁACZKA,KTÓRĄ ZAKOŃCZY ŚMIERĆ,WIDOK ZACHODZĄCEGO SŁOŃCA JAKO PIĘKNO PRZYRODY OBOJĘTNEJ NA LOSY CZŁOWIEKA.W WIERSZU SŁOWACKIEGO SMUTEK JEST ZWYCIĘZCĄ,CHOĆ NATURALNĄ REAKCJĄ CZŁOWIEKA NIE JEST TRWANIE W NIM. PODMIOT LIRYCZNY NIE PODEJMUJE WALKI ZE SMUTKIEM,PONIEWAŻ JEGO PRZYCZYNY NIE POZWALAJĄ NA TO.