Model atomu wodoru Bohr przyjął wprowadzony przez Ernesta Rutherforda model atomu, według tego modelu elektron krąży wokół jądra jako naładowany punkt materialny, przyciągany do jądra siłami elektrostatycznymi. Przez analogię do ruchu planet wokół Słońca model ten nazwano "modelem planetarnym atomu". Bohr założył, że elektron może krążyć tylko po wybranych orbitach zwanych stacjonarnymi, oraz że krążąc po tych orbitach nie emituje promieniowania. Atom wydziela promieniowanie tylko, gdy elektron przechodzi między orbitami. Długość fali (falade Broglie'a) stowarzyszonej z ruchem elektronu po orbicie mieści się całkowitą liczbę razy w długości orbity kołowej.
Model atomu wodoru Bohr przyjął wprowadzony przez Ernesta Rutherforda model atomu, według tego modelu elektron krąży wokół jądra jako naładowany punkt materialny, przyciągany do jądra siłami elektrostatycznymi. Przez analogię do ruchu planet wokół Słońca model ten nazwano "modelem planetarnym atomu". Bohr założył, że elektron może krążyć tylko po wybranych orbitach zwanych stacjonarnymi, oraz że krążąc po tych orbitach nie emituje promieniowania. Atom wydziela promieniowanie tylko, gdy elektron przechodzi między orbitami. Długość fali (falade Broglie'a) stowarzyszonej z ruchem elektronu po orbicie mieści się całkowitą liczbę razy w długości orbity kołowej.