Question

polski/historia

podajcie pare bogów lub wydarzeń związanych ze sportem w mitologii greckiej

za rozwiązania serdecznie dziękuje NA DZIŚ :)

Answer 1

MĘŻCZYZNA W MITOLOGII GREKÓW I RZYMIAN.

 

WYBRANE PRZYKŁADY

 

Achilles; był synem Peleusa i Tetydy. Peleus był władcą tesalskim, a Tetyda – morską  boginką. Achilles był największym wojownikiem greckim. Legendą jest już męstwo i gwałtowny charakter Achillesa. Był on ulubioną postacią mitologiczną Aleksandra Wielkiego. Na początku azjatyckiej kampanii przeciw Persom Aleksander uczestniczył w igrzyskach pogrzebowych, jakie odbywały się w Troi ku czci Achillesa. Zgodnie z mitologią, tak Zeus, jak i Posejdon pragnęli mieć syna z Tetydą. Tytan Prometeusz przestrzegł ich jednak, iż potomek zrodzony z pięknej Tetydy będzie potężniejszy niż własny ojciec.

 

W obawie, ażeby nie pojawił się ktoś od nich potężniejszy, wydali więc bogowie Tetydę za śmiertelnika. Tetyda usiłowała zapewnić ukochanemu synowi nieśmiertelność. Z tej racji kąpała Achillesa w niemowlęctwie w wodach Styksu, tj. rzeki przepływającej przez świat zmarłych – Hades. Matka trzymała syna za piętę, przez co pozostała ona nieodporna na ciosy (i w to właśnie miejsce Achilles został śmiertelnie ugodzony z łuku Parysa). Centaur Chejron uczył Achillesa wojennego rzemiosła. Centaur kazał Achillesowi nadto jadać mięso dzikich zwierząt, ażeby ten rozwinął w sobie gwałtowność i okrucieństwo.

 

Pod jego opieką Achilles wyrósł na niezwykle dzielnego wojownika. Tetyda wiedziała, iż Achillesowi pisana jest śmierć, jeśli tylko wyruszy on pod Troję. Ukryła go w dziewczęcym przebraniu wśród kobiet z pałacu króla Likomedesa na wyspie Skyros. Grecy wiedzieli, iż bez Achillesa szanse pokonania Trojan są niewielkie. Nie potrafili odnaleźć jednak herosa. Ostatecznie na poszukiwania wysłano odznaczającego się nie lada sprytem Odyseusza. Ten odszukał Achillesa, posłużywszy się podstępem.

 

Idąc śladem Achillesa, Odyseusz przybył na wyspę Skyros i wśród klejnotów umieścił w pałacu oręż. Kobiety, jakie towarzyszyły Achillesowi, podziwiały piękną biżuterię, gdy nagle rozległ się okrzyk: „do broni!” Achilles instynktownie chwycił za oręż, zdradzając tym samym swoją tożsamość. Nie miał wyboru i musiał popłynąć do Troi.

 

Tam popadł on w konflikt z wodzem Greków – Agamemnonem. Nie można wykluczyć, że herosa rozzłościł fakt, iż Agamemnon, sprowadzając Ifigenię do Aulidy, użył podstępu. Poinformował ją wszakże, iż ma tam poślubić Achillesa, podczas gdy w istocie Agamemnon chciał złożyć ją w ofierze Artemidzie.

 

Ofiara miała zapewnić flocie greckiej pomyślne wiatry w trakcie żeglugi do Troi. Achilles długo pozostawał w swoim namiocie, odmawiając udziału w walce. Co więcej, przekonywał on swą matkę, aby ta wpłynęła na Zeusa w celu odwrócenia losów wojny w sposób niekorzystny dla Greków. I dopiero śmierć jego towarzysza i kochanka Patroklosa z ręki Trojanina Hektora skłoniła Achillesa do działania. Pożyczywszy zbroję Achillesa, Patroklos ruszył do walki, jednakże natrafił na Hektora, który bez trudu go pokonał.

 

W nowej zbroi, wykonanej przez boga-kowala Hefajstosa, Achilles odszukał Hektora. Ten, pokonany, prosił go, ażeby w przypadku zwycięstwa uszanował jego zwłoki. Achilles jednak odmówił.

 

Przebił Hektora włócznią, a następnie przez 12 dni okrążał grób Patroklosa, ciągnąc za rydwanem ciało trojańskiego bohatera. Dopiero matka przekonała go, ażeby zwrócił Trojanom zwłoki Hektora i tym samym umożliwił wyprawienie mu pogrzebu.

 

Pogrzeb bowiem uważano za ważny obowiązek wobec zmarłego. Powróciwszy do walki, Achilles zabił bardzo wielu Trojan, szerząc wśród nich ogromne przerażenie. Własny koniec Achillesa był już jednak bliski. Ostrzegał go przed tym jego rumak Ksantos, nim Erynie zdążyły odebrać mowę boskiemu zwierzęciu. I tak, strzała, wypuszczona z łuku przez Parysa i wiedziona do celu przez boga wróżb i wyroczni Apollina, zraniła śmiertelnie Achillesa.

 

 

 

Agamemnon; był synem Atreusa oraz ojcem Ifigenii, Elektry i Oresta. Był on wodzem Greków podczas wyprawy na Troję. Spór wynikły o niewolnicę Bryzejdę spowodował gniew Achillesa na Agamemnona, co groziło rozbiciem całej wyprawy. Agamemnonowi jako łup wojenny dostała się ślepa wieszczka Kassandra. Po powrocie do domu został on zamordowany w kąpieli przez kochanka swej żony Klimnestry.

 

 

 

Apollo; był synem Zeusa i Leto, bliźniaczym bratem Artemidy. Był to jeden z największych bogów zarówno w religii greckiej, jak i w rzymskiej.

 

Apollo był opiekunem wyroczni, sztuki strzelania z łuku i muzyki. Dzięki walce z Pytonem, olbrzymim wężem symbolizującym świat podziemny, Apollo zapewnił sobie panowanie nad słynną wyrocznią Delficką. Pyton zrodził się z Gai, Matki-Ziemi, która przez szczelinę skalną udzielała wyroczni, przekazywanych dalej przez kapłankę Pytię.

 

Po zabiciu węża Apollo zajął jego miejsce jako pan wyroczni, jakkolwiek za swój czyn musiał odbyć pokutę w Tesalii. Z woli Zeusa za karę dwukrotnie musiał służyć u śmiertelnych ludzi. Związek Apollina ze sztuką uzdrawiania ma swe źródło w pradawnej naturze jako boga zarazy. Bogiem sztuki lekarskiej był także jego syn Asklepios. Asklepios był czczony głównie na północy Grecji.

 

 

 

Ares; był w mitologii greckiej synem matki bogów Hery i Zeusa. Był bogiem wojny i bitew. Symbolami Aresa są miecz i tarcza. Jego zwierzęta to: pies, jastrząb, wilk i sęp. Ponieważ Ares nie przejawiał żadnych szczególnych zdolności, dlatego rodzice oddali go na wychowanie jednemu z tytanów. Jego opiekun sam nic nie potrafił i trenował boga wyłącznie w ćwiczeniach fizycznych.

 

Zaszczepiło to u Aresa przekonanie, iż najwspanialszym z zajęć jest wojna. Potem bóg wojny zszedł na ziemię. Nauczył tam ludzi prawdziwej walki. Nauczył ludzi okrucieństwa. Ares wzbudzał powszechny strach. Jedynym, który nie bał się Aresa, był Hades. Przeciwniczką Aresa była roztropna Atena.

 

Towarzyszką i kochanką Aresa była natomiast Afrodyta.Związek między Aresem i Afrodytą był znany na Olimpie. Żona Hefajstosa została przyłapana na zdradzie przez Heliosa, który doniósł o tym mężowi bogini. Wściekły Hefajstos uplótł cienką sieć, a przy tym bardzo wytrzymałą. Umieścił ją nad łożem Afrodyty. Wkrótce kochankowie zostali schwytani. Z woli Zeusa uwolniono kochanków. Bogini miłości uciekła na Cypr, a patron wojny – do Tracji.

 

Także jego synowie i córki odznaczały się niebywałą dzikością.

 

 

 

Dionizos; został zrodzony z królewny tebańskiej, Semele. Był synem Zeusa. Dionizos był greckim bogiem płodnych sił przyrody. Dziecko, zrodzone w 6. miesiącu ukrył Zeus w swym biodrze, a następnie oddał je w opiekę nimf góry Nyzy. Gdy Dionizos dorósł, zasadził winną latorośl i zaczął ciągnąć z orszakiem rozszalałych kobiet, satyrów i sylenów, z miejsca na miejsce, aby szerzyć kult wina. Z powodu wrzawy jego orszaku nazywa się samego boga Bakchus („wołacz”), Bromios („hałaśnik”), Euios i Euon (od okrzyku „Euoi!”), Jakchos (od okrzyku „Jakche!”). Dionizos był bogiem kultury i jako taki uwalniał ludzi od trosk.

 

Śpiewy podczas uroczystości Dionizosa (tzw. dytyramby) wywarły wpływ na rozwój dramatu attyckiego. Obrzędy ku czci Dionizosa, przechodzące w orgie, rozpowszechniły się na wyspach bogatych w wino, zwłaszcza na Naksos. Wesoło i mniej dziko odbywały się attyckie święta Dionizosa. Dionizja Wielkie obchodzono jako święto wiosny. Wtedy to podczas czterodniowych marcowych igrzysk dramatycznych odbywały się przedstawienia najnowszych tragedii, dramatów satyrycznych i komedii.

 

Tajemne odprawianie bachanalii w Rzymie zakazane zostało w 186 r. p.n.e. Dionizosowi składano w ofierze w głównej mierze kozła i byka. Starsza sztuka grecka przedstawiała Dionizosa z brodą, w długiej szacie, z wieńcem bluszczowym we włosach i gałązką winną w dłoni. Od końca V w. przedstawiany jest jako młodzieniec bez brody, przeważnie nagi, uwieńczony bluszczem, z tyrsem, gronami lub kielichem, często wraz z orszakiem.

 

 

 

Eneasz; jest – obok Herkulesa i Tezeusza – znanym bohaterem rzymskich mitów i legend. Jest on bohaterem wojny trojańskiej i eposu Wergiliusza zatytułowanego Eneida. Eneasz uchodzi za legendarnego protoplastę Rzymian. Był on żołnierzem i podróżnikiem. Był synem Anchizesa i Afrodyty. Po upadku Troi wraz z ojcem i synem Askaniuszem, a także kilkoma uratowanymi towarzyszami Eneasz szukał nowych siedzib. Nowa ojczyzna została obiecana Eneaszowi przez bogów.

 

Zwieńczeniem długiej tułaczki było dotarcie do Kartaginy. Miastem tym rządziła królowa Dydona. Jako że chciała ona poznać z ust naocznego świadka historię zburzenia Troi, przeto wydała ucztę. Dzięki Wenerze zakochała się w Eneaszu i gotowa była oddać mu swą rękę oraz władzę nad Kartaginą. Eneasz opuścił jednak miasto, ponieważ – zgodnie z wolą bogów – miał zostać założycielem nowego potężnego państwa. Eneasz w tajemnicy wyruszył w dalszą drogę, a królowa Dydona z rozpaczy przebiła się mieczem.

 

Po kilku dniach żeglugi przybył w okolice miasta Kume. Niedaleko stąd było wejście do podziemia. Gdy Eneasz je zwiedził, odpłynął z towarzyszami na północ. Dopłynęli do krainy Lacjum. Wyszli na ląd, aby odpocząć. Był tam wtedy jedynie dąb, pod nim zaś nieco trawy. Eneasz wraz ze swoimi towarzyszami podróży usiedli na trawie i zaczęli jeść owoce i twarde niczym stoły placki.

 

Bohater wiedział już, że właśnie to jest jego ziemia obiecana. Król Lacjum udzielił przybyszom gościny i oddał Eneaszowi swą córkę Lawinię za żonę. Wcześniej jednak doszło do wojny między Latynami i Rutulami, a wszystko za sprawą Junony.

 

Eneasz był zmuszony stoczyć walkę z Rutulami i ich wodzem Turnusem, któremu poprzednio była obiecana Lawinia. Eneasz zwyciężył, pozostał w Lacjum. Tam też założył nowe miasto, nazwane od imienia żony –  Lawinium.

 

 

 

Herakles; jest najbardziej znany z powodu swych dwunastu prac. Był synem Zeusa i śmiertelniczki Alkmeny. Herakles był lubiany przez Zeusa i Atenę, prześladowany zaś – przez zazdrosną Herę. Herakles przez całe życie pomagał bogom i ludziom, uwalniając świat od wielu potworów i niegodziwców. Oddawano mu cześć przynależną herosom i bogom, przyzywając go jako zbawcę. Był on opiekunem gimnazjonu.