Question

Historia : Przewrót majowy w Polsce w roku 1926 ( NA 4 KARTKI)

PP : asertywność zachowań w stosunkach międzyludzkich ( NA 4 KARTKI )

Geografia : Świat w fazie przemian (kraje biedne i bogate, klasyfikacja państw według różnych czynników rozwoju, procesyglobalizacji i zmiany na mapie politycznej świata)" ( NA 4 KARTKI )

Polski : 2. Udowodnij, że Biblia jest dziełem literackim. ( NA 4 KARTKI)

DZIĘKUJĘ KOCHANIIIII ;*

Answer 1

 

1. Przewrót majowy – zbrojny zamach stanu dokonany w Polsce przez marszałka Józefa Piłsudskiego w dniach 12–15 maja 1926. Powodami zamachu była pogarszająca się sytuacja polityczna i gospodarcza kraju, zaś bezpośrednią przyczyną seria kryzysów gabinetowych w latach 1925-1926. Zamach rozpoczął się 12 maja 1926. Po bezowocnej rozmowie Piłsudskiego z prezydentem Stanisławem Wojciechowskim, oddziały wierne marszałkowi zajęły pozycje przy warszawskich mostach. Po ultimatum generała Tadeusza Rozwadowskiego, dowodzącego oddziałami prorządowymi, rozpoczęły się w Warszawie drobne potyczki. 12 i 13 maja Maciej Rataj, marszałek Sejmu, podjął ostatnią próbę negocjacji, która zakończyła się niepowodzeniem. 14 maja Piłsudski przejął kontrolę nad Warszawą. W wyniku walk zginęło 379 osób. Legalny rząd Wincentego Witosa podał się do dymisji, a prezydent Wojciechowski złożył swój urząd. Uprawnienia prezydenta przejął Maciej Rataj, który powołał nowy rząd z Kazimierzem Bartlem na czele, w którym Piłsudski został ministrem spraw wojskowych i generalnym inspektorem Sił Zbrojnych. 31 maja Piłsudski został wybrany prezydentem RP przez Zgromadzenia Narodowe, ale godności nie przyjął, rekomendując na to stanowisko profesora Ignacego Mościckiego. Zamach rozpoczął 13-letnie, autorytarne rządy sanacji, którym kres położył wybuch II wojny światowej.

 

Tuż przed odzyskaniem przez Polskę niepodległości, Józef Piłsudski przekonany był o tym, że koniec wojny oznaczać będzie zakończenie także ostrych sporów politycznych w polskim społeczeństwie. Sądził, że w niepodległym państwie polskim partie i stronnictwa polityczne będą w stanie w sprawach najważniejszych znaleźć płaszczyznę kompromisu[3]. Ostra walka rozgrywająca się na scenie politycznej II Rzeczypospolitej zawiodła te nadzieje.

Na początku lat 20. XX wieku Piłsudskiemu udało się skupić w swoim ręku pełnię władzy w młodym państwie. Był Wodzem Naczelnym w trwającej wojnie polsko-bolszewickiej oraz Naczelnikiem Państwa. Z biegiem czasu, wraz z normalizującą się sytuacją społeczno-polityczną, zakres jego władzy ulegał uszczupleniu. Wpłynęło na to np. powołanie Rady Obrony Państwa (ograniczającej uprawnienia Naczelnika Państwa), zakończenie działań wojennych (co oznaczało pozbawienie Piłsudskiego funkcji Naczelnego Wodza), a w końcu uchwalenie przez Sejm Ustawodawczy konstytucji marcowej i wybór przez izbę I kadencji prezydenta RP (któremu Naczelnik Państwa przekazał władzę).

 

Człowiek asertywny to osoba, której zachowanie jest zgodne z jej uczuciami, poglądami, potrzebami a zarazem nie narusza wartości innych ludzi. Umiejętność asertywnych zachowań jest szczególnie ważna w warunkach konkurencji, rywalizacji, kiedy musimy bronić swych praw i wyrazić swoje potrzeby i dążenia.

Teoria zachowań asertywnych opiera się na dwóch założeniach:
1. Człowiek posiada pewne niezbywalne prawa, które inni ludzie powinni respektować,
2. Umiejętność bycia asertywnym nie jest dyspozycją wrodzoną, ale może być kształtowana, opanowana w toku życia osobniczego,

Wyróżnić można następujące prawa asertywne:

Herbert Fenskmrheim –
- masz prawo wyrazić swoje opinie, myśli, potrzeby nawet jeśli różnią się od poglądów innych ludzi, tak długo dopóki ich nie ranisz,
- masz prawo zmienić zdanie bez konieczności usprawiedliwiania się innym,
- masz prawo do popełniania błędów,
- masz prawo powiedzieć „nie wiem”, „nie rozumiem”,
- masz prawo do przedstawienia innym osobom swym próśb, oczekiwań, dopóki uznajesz, że oni mają prawo odmówić Ci realizacji,
- masz prawo powiedzieć „nie” bez poczucia winy,
- masz prawo by Cię poważnie traktowali,
- masz prawo do niezależności osobistej,

Helena Senk – asertywność – jest to zespół umiejętności, które wyznaczają poziom zachowania jednostki w sytuacjach interpersonalnych a którym celem jest realizacja cenionych wartości osobistych, rozwój indywidualny, obrona pozytywnego obrazu własnej osoby oraz samoakceptacja. Zachowania asertywne polegają na:
- swobodnym i kontrolnym wyrażaniu za pomocą ekspresji emocji pozytywnych i negatywnych,
- wyrażaniu własnego zdania, poglądów, sytuacji publicznych i ryzyka,
- na nie wyrażaniu zgody na poniżania i zachowanie agresywne,
- na odmowie spełnienia rażących, niewygodnych żądań, zwłaszcza o cechach eksploratorskich,
- na przyjęciu lub odrzuceniu,

Arnold Lazarus przedstawił 4 komponenty zachowania asertywnego:
1. umiejętność wyrażania sprzeciwu jako odpowiedz na nieuzasadnione żądania innych ludzi,
2. umiejętność proszenia o przysługę lub pomoc,
3. umiejętność komunikowania pozytywnych, negatywnych energii,
4. inicjowanie podtrzymania i organizowania kontaktów interpersonalnych,

Wszyscy autorzy podkreślają, że zachowania asertywne nie zawsze pozwalają osiągnąć zamierzony cel ani nie zapewnia wygranej, ale pomaga bardzo otwarcie wyróżniać swe potrzeby, dążenia i częściej prowadzi do kompromisu, negocjacji niż do zwycięstwa, ale daje satysfakcję, że wykonaliśmy wszystko co było możliwe i dlatego nie mamy poczucia winy ani lęku.

Zachowanie asertywne zasadniczo różni się od zachowania agresywnego, manipulacyjnego itp.

Wyróżnić można cechy zachowania asertywnego:
- pewność siebie i wysoka samoocena,
- szacunek dla siebie i innych,
- odpowiedzialność za działania,
- umiejętność zadawania pytań partnerowi i słuchania jego wypowiedzi,

Sygnały niewerbalne typowe dla zachowania asertywnego:
- głos spokojny,
- opanowana gestykulacja,
- postawa odprężona,
- częsty kontakt wzrokowy,
- stosowane słownictwo „ja uważam”, „czuję że”, „co Ty na to”, „chcę”,

Asertwyne mówienie „nie” – odmawianie
Potoczna obserwacja i badania naukowe mówią, że często ludzie zachowują się w określony sposób wbrew swojej woli, nie maja na to ochoty, ale pod wpływem presji, nacisku innych, bo maja trudności z wypowiedzeniem słowa „nie”.
Nie odmawiają by nie narażać się na gniew i utratę sympatii innych. Jeśli godzimy się wykonać coś na co nie mamy ochoty to taka sytuacja trwająca przez dłuższy okres powoduje zarastanie wewnętrznego napięcia, poczucia krzywdy.
Psychologowie stwierdzają, że gdy chcemy utrzymać satysfakcjonujący stosunek interpersonalny to powinniśmy im to jasno przedstawić, w jaki sposób chcemy być traktowani, stawiamy warunki, wybieramy określone zachowanie.
Asertywna odnowa to czytelne stwierdzenie uczciwe i stanowcze na co się nie zgadzam. Powinno znaleźć się w tym zachowaniu słowo „nie” i jasna informacja jak zachowamy się. Odmowa może też obejmować wyjaśnienie dlaczego nie możemy się tak zachować, nie pożyczę Ci tej książki, bo nie oddałeś mi poprzedniej.
Asertywna odmowa nie powinna zawierać pretensji i usprawiedliwiania się. Nie należy stosować nie ostrej formy odmowy, bo może to zachęcać partnera do wywierania presji na nas.

2. Polski : Styl biblijny:
1) jego funkcją jest przekazywanie nauki bożej, toteż charakteryzuje się formą nakazu, apelu, upomnienia czyli zdaniami rozkazującymi i apostrofami.
2) Występują w nim symbole
3) Długie, rozbudowane, złożone wielokrotnie zdania, co tworzy styl biblijny patetycznym i podniosłym.
4) Działa na emocje.
5) Dużo zdań wykrzyknikowych i pytań retorycznych odwołujących się do naszego sumienia i moralności.
6) Proroctwa i przepowiednie

Różnorodność gatunkowa
- Pieśń
- kazanie
- proroctwo
- modlitwa
- testament
- psalm
- apokalipsa
- hymn

Stary Testament
Składa się z 46 ksiąg.
Język hebrajski.
Opowiada o wydarzeniach poprzedzających przyjście Chrystusa na świat i wykład wiary.

Nowy Testament
Zawiera 27 ksiąg.
Język przeważnie grecki.
Opowiada dzieje Chrystusa, rodziny świętej i apostołów po jego śmierci.

BIBLIA – księgi
TESTAMENT – przymierze (określało ono zawarcie przez lud wybrany – Izraelitów – przymierza z jednym Bogiem)

Biblia dzieli się na Stary i Nowy Testament. Większość autorów jest anonimowa, niekiedy autorstwo łączono z problematyką. Zatem:
- księgi prawne przypisywane są prorokowi Mojżeszowi
- księgi tzw. mądrościowe – królowi Salomonowi
- hymny i psalmy – królowi Dawidowi

Biblia nie jest księgą jednolitą. Na jej treść składa się zbiór pism judaistycznych zawartych w Starym Testamencie i chrześcijańskich w Nowym Testamencie.

Stary Testament zawiera teksty o początkach świata (kosmogonia biblijna) i historii ludu wybranego oraz układu zawartego przez Boga z prorokiem Abrahamem – praojcem Izraelitów. Stary Testament dzieli się na księgi:
- historyczne, np. Rodzaju, Powtórzonego Prawa, czyli pięcioksiąg
- dydaktyczne, np. Hioba, Koheleta, Psalmów, Pieśń nad pieśniami
- profetyczne inaczej prorockie, np. Izajasza, Jeremiasza, Ezechiela.

Nowy Testament mówi o zapowiedzianym w proroctwach Starego Testamentu przyjściu na świat Chrystusa i przymierzu zawartym nie z jednym ludem, ale z wszystkimi wierzącymi, czyli z Kościołem. Na treść Nowego Testamentu składają się: cztery Ewangelie (św. Mateusza, Marka, Łukasza, Jana), Dzieje Apostolskie, Listy (św. Pawła, Jakuba, Piotra, Jana Apostoła, Judy Apostoła), Objawieni św. Jana, zwane Apokalipsą.