W XVII i XVIII wieku wnętrze mieszkalne w Wielkopolsce można było podzielić na kilka części. Pierwsza - to część gospodarcza, w której mieścił się piec, przeznaczona do prac związanych z przygotowywaniem pokarmów. Piec posiadał, oprócz paleniska, miejsce do wypieku chleba oraz zapiecek, na którym w chłodniejsze dni wygrzewali się ludzie starsi lub dzieci. Druga część służyła do odpoczynku i pracy. Stały tam zwykle łóżka, stół, ławy i skrzynie. Często w izbie czy sieni, szczególnie zimą, chowano cielęta i drób, a wiosną sadzano kwoki na jajach, przechowywano pod łóżkiem zapasy rzepy, buraków czy brukwi, a często też opał. Jednym z podstawowych sprzętów były drewniane skrzynie, do których chowano odzież odświętną i cenne przedmioty osobiste oraz zapasy żywności (mąka, kasze). Na ławach nie tylko siedziano, lecz również jedzono lub spano. Niezbędnym sprzętem były półki zwane policami lub szafa, którą określano jako miśnik i stawiano na niej garnki i naczynia kuchenne. W osiemnastowiecznej izbie zamiast podłogi była ubita ziemia wymieszana z gliną. Zdarzały się i posadzki ceglane zwane astrychem, a tylko u zamożniejszych gospodarzy podłogi z desek. Stół stał zawsze pod oknem, a łóżka - pod ścianą naprzeciwko wejścia.
Jednym z podstawowych akcesoriów zagrody chłopskiej były drewniane skrzynie, do których chowano odzież odświętną i cenne przedmioty osobiste oraz zapasy żywności (mąka, kasze). Na ławach nie tylko siedziano, lecz również jedzono lub spano. Niezbędnym sprzętem były półki zwane policami lub szafa, którą określano jako miśnik i stawiano na niej garnki i naczynia kuchenne. W osiemnastowiecznej izbie zamiast podłogi była ubita ziemia wymieszana z gliną. Zdarzały się i posadzki ceglane zwane astrychem, a tylko u zamożniejszych gospodarzy podłogi z desek. Stół stał zawsze pod oknem, a łóżka - pod ścianą naprzeciwko wejścia.
W XVII i XVIII wieku wnętrze mieszkalne w Wielkopolsce można było podzielić na kilka części. Pierwsza - to część gospodarcza, w której mieścił się piec, przeznaczona do prac związanych z przygotowywaniem pokarmów. Piec posiadał, oprócz paleniska, miejsce do wypieku chleba oraz zapiecek, na którym w chłodniejsze dni wygrzewali się ludzie starsi lub dzieci. Druga część służyła do odpoczynku i pracy. Stały tam zwykle łóżka, stół, ławy i skrzynie. Często w izbie czy sieni, szczególnie zimą, chowano cielęta i drób, a wiosną sadzano kwoki na jajach, przechowywano pod łóżkiem zapasy rzepy, buraków czy brukwi, a często też opał.
Jednym z podstawowych sprzętów były drewniane skrzynie, do których chowano odzież odświętną i cenne przedmioty osobiste oraz zapasy żywności (mąka, kasze). Na ławach nie tylko siedziano, lecz również jedzono lub spano. Niezbędnym sprzętem były półki zwane policami lub szafa, którą określano jako miśnik i stawiano na niej garnki i naczynia kuchenne. W osiemnastowiecznej izbie zamiast podłogi była ubita ziemia wymieszana z gliną. Zdarzały się i posadzki ceglane zwane astrychem, a tylko u zamożniejszych gospodarzy podłogi z desek. Stół stał zawsze pod oknem, a łóżka - pod ścianą naprzeciwko wejścia.
Jednym z podstawowych akcesoriów zagrody chłopskiej były drewniane skrzynie, do których chowano odzież odświętną i cenne przedmioty osobiste oraz zapasy żywności (mąka, kasze). Na ławach nie tylko siedziano, lecz również jedzono lub spano. Niezbędnym sprzętem były półki zwane policami lub szafa, którą określano jako miśnik i stawiano na niej garnki i naczynia kuchenne. W osiemnastowiecznej izbie zamiast podłogi była ubita ziemia wymieszana z gliną. Zdarzały się i posadzki ceglane zwane astrychem, a tylko u zamożniejszych gospodarzy podłogi z desek. Stół stał zawsze pod oknem, a łóżka - pod ścianą naprzeciwko wejścia.
Mam nadzieje że pomogłem