Reforma była odpowiedzią na pogłębiający się kryzys Kościoła i upadek obyczajów duchowieństwa, prowadzącego często zupełnie świecki tryb życia, praktykującego symonię i nepotyzm. W 910 r. w Cluny założony został klasztor, w którym postanowiono przywrócić pierwotną regułę benedyktyńską. Mnisi prowadzili surowy tryb życia, praktykując modlitwę, przestrzegając rytmu liturgii, dbając o podnoszenie swego poziomu umysłowego.
Reforma zaczęła szybko ogarniać inne klasztory, które z czasem utworzyły "kongregację kluniacką", zdyscyplinowaną i o wielkiej sile oddziaływania.
Klasztory kluniackie nawoływały do naprawy moralnej, zwłaszcza duchowieństwa, postulowały idee obowiązkowego celibatu księży i uniezależnienia Kościoła od władzy świeckiej. To mnisi kluniaccy sformułowali też hasło "Treuga Dei", czyli "Pokoju Bożego". Wiązało się ono z postulowanym zakazem walk od środy wieczór do poniedziałku rano.
Reforma była odpowiedzią na pogłębiający się kryzys Kościoła i upadek obyczajów duchowieństwa, prowadzącego często zupełnie świecki tryb życia, praktykującego symonię i nepotyzm. W 910 r. w Cluny założony został klasztor, w którym postanowiono przywrócić pierwotną regułę benedyktyńską. Mnisi prowadzili surowy tryb życia, praktykując modlitwę, przestrzegając rytmu liturgii, dbając o podnoszenie swego poziomu umysłowego.
Reforma zaczęła szybko ogarniać inne klasztory, które z czasem utworzyły "kongregację kluniacką", zdyscyplinowaną i o wielkiej sile oddziaływania.
Klasztory kluniackie nawoływały do naprawy moralnej, zwłaszcza duchowieństwa, postulowały idee obowiązkowego celibatu księży i uniezależnienia Kościoła od władzy świeckiej. To mnisi kluniaccy sformułowali też hasło "Treuga Dei", czyli "Pokoju Bożego". Wiązało się ono z postulowanym zakazem walk od środy wieczór do poniedziałku rano.