Wyniki swych badań przedstawił Herodot w dziewięciu oddzielnie napisanych (zatytułowanych imionami muz) i prawdopodobnie oddzielnie opublikowanych w 16 księgach. Stąd też rzucająca się w oczy charakterystyczna niezależność, odrębność poszczególnych części dzieła, jak np. Księga II traktująca prawie wyłącznie o Egipcie. Dzieje Libii znajdują się w skomasowanym ujęciu w Księdze IV, nie zamieścił natomiast w "Dziejach" historii asyryjskiej, chociaż odsyłał do niej czytelnika dwukrotnie (I, 106,184). Być może część ta zaginęła jeszcze w starożytności, choć możliwe, że nie zdążył jej już Herodot napisać[17]
Impulsem do napisania dzieła były zmagania wojenne Greków z Persami. Herodotowi wojny te jawiły się nie tylko jako wojna Aten z Persją, ale jako starcie Hellady z całym barbarzyńskim Wschodem. Obok przedstawienia faktów chciał przybliżyć czytelnikowi tło konfliktu (I, 1nn). Znalazł w ten sposób dla swego dzieła takie ramy, w których mógł zamknąć wszystkie swoje spostrzeżenia i notacje. Taką formułę, która pozwalałaby na łączenie zapisu faktograficznego z domniemaniami, geografii poznawanych ziem z baśnią. W efekcie powstało dzieło, które przedstawiając w poszczególnych księgach kraje i ludy, ich zwyczaje i historię, wybitne osobistości i ich doznania, miało wykazać różnicę pomiędzy poznanym światem Hellenów a tajemniczymi barbarzyńcami. Dzięki takiej konstrukcji "Dzieje", pełne epizodów niekiedy tylko luźno ze sobą powiązanych, stanowią planowo założoną całość.
Wyniki swych badań przedstawił Herodot w dziewięciu oddzielnie napisanych (zatytułowanych imionami muz) i prawdopodobnie oddzielnie opublikowanych w 16 księgach. Stąd też rzucająca się w oczy charakterystyczna niezależność, odrębność poszczególnych części dzieła, jak np. Księga II traktująca prawie wyłącznie o Egipcie. Dzieje Libii znajdują się w skomasowanym ujęciu w Księdze IV, nie zamieścił natomiast w "Dziejach" historii asyryjskiej, chociaż odsyłał do niej czytelnika dwukrotnie (I, 106,184). Być może część ta zaginęła jeszcze w starożytności, choć możliwe, że nie zdążył jej już Herodot napisać[17]
Impulsem do napisania dzieła były zmagania wojenne Greków z Persami. Herodotowi wojny te jawiły się nie tylko jako wojna Aten z Persją, ale jako starcie Hellady z całym barbarzyńskim Wschodem. Obok przedstawienia faktów chciał przybliżyć czytelnikowi tło konfliktu (I, 1nn). Znalazł w ten sposób dla swego dzieła takie ramy, w których mógł zamknąć wszystkie swoje spostrzeżenia i notacje. Taką formułę, która pozwalałaby na łączenie zapisu faktograficznego z domniemaniami, geografii poznawanych ziem z baśnią. W efekcie powstało dzieło, które przedstawiając w poszczególnych księgach kraje i ludy, ich zwyczaje i historię, wybitne osobistości i ich doznania, miało wykazać różnicę pomiędzy poznanym światem Hellenów a tajemniczymi barbarzyńcami. Dzięki takiej konstrukcji "Dzieje", pełne epizodów niekiedy tylko luźno ze sobą powiązanych, stanowią planowo założoną całość.