Help!!!!!!!!!!!!!!!! Nie wiem co napisać Pomóżcie mi!! Muszę wiedzieć co oznaczają wszystkie obrazki na Drzwiach Gnieźnieńskich !!!!!!!! Wszystkie po kolei.
1. narodzenie i kąpiel Wojciecha w 956 r. w Libicach. Rozdzielona na dwa pola, ukazuję matkę nowo narodzonego oraz jego samego, obmywanego przez położne w naczyniu o kształcie chrzcielnicy. 2. złożenie chorego dziecka na ołtarzu i ofiarowanie go do stanu duchownego. Epizod ten opisany w najstarszych żywotach, był następstwem nagłej choroby nowonarodzonego. Zrozpaczeni rodzice, nie widząc poprawy, przeznaczając go, niby na ofiarę, do stanu duchownego. W świątyni dziecko w cudowny sposób odzyskało zdrowie i właśnie ten moment uzdrowienia przedstawia relief. 3. oddanie chłopca w 972 do szkoły Otryka przy katedrze w Magdeburgu. 4. modlitwa nocna Wojciecha przed kaplicą męczenników w Pradze lub Magdeburgu przed budynkiem świątynnym w kształcie rotundy. Biorąc pod uwagę wskazówki w legendach literackich, badacze rozważali dwie możliwości. Według pierwszej z nich, modlitwa była reakcją na wieść o śmierci biskupa Dytmara. W świetle drugiej propozycji rzecz dzieje się w Magdeburgu i odnosi się do jednej z samotnych modlitw, na które Wojciech wymykał się do kościołów podczas przerw w zajęciach. 5. nadanie Wojciechowi godności biskupa w 983 w Weronie: (cesarz Otton II wręcza Wojciechowi pastorał). Ceremonia odbyła się w szesnaście miesięcy po wspomnianej elekcji i daleko od Pragi, w Weronie, dokąd Wojciech specjalnie się udał. 6. uzdrowienie człowieka opętanego złymi duchami. Wyborowi Wojciecha na biskupa towarzyszyło cudowne wydarzenie, w którym objawiła się jego nadprzyrodzona moc: "potężny diabeł" opuścił opętanego człowieka, który znajdował się w pobliżu tronu biskupa w katedrze praskiej. Drzwi Gnieźnieńskie, wbrew zgodnym relacjom pisanym, pokazują, że aktu wyzwolenia dokonuje sam Wojciech, stojąc osobiście przed opętanym. 7. widzenie senne Wojciecha, Chrystus domaga się, by przestał tolerować handel niewolnikami przez Żydów. 8. oskarżenie przez Wojciecha Żydów o handel niewolnikami chrześcijańskimi przed księciem czeskim Bolesławem II Pobożnym (napomnienie go, by przestał tolerować ten stan). 9. cud z dzbankiem ok. 995 w rzymskim klasztorze św. Bonifacego i św. Aleksego na Awentynie. Upuszczone na ziemie gliniane naczynie, w którym święty przynosił współbraciom wodę lub wino nie rozbiło się. Św. Wojciech, w habicie mnicha demonstruje przed zdumionymi konfratrami ten niezwykły stan rzeczy.
* Skrzydło prawe:
Scena przedstawiająca śmierć św. Wojciecha
1. przybycie Wojciecha łodzią do kraju Prusów w 997 z dwoma mnichami, bratem przyrodnim Radzimem Gaudentym oraz Boguszem Benedyktem i orszakiem zbrojnych (na brzegu stoją uzbrojeni Prusowie). Na brzegu wita przybyłych grupa Prusów. 2. chrzest nawróconych pogan. Scena nawiązuje do fragmentów żywota św. Wojciecha mówiących o jego pobycie na ziemiach księcia Bolesława. Ze względu na propagandowy charakter dzieła pominięto klęskę pierwszej wyprawy misyjnej na ziemie Prusów. 3. kazanie Wojciecha do Prusów. 4. ostatnia msza św. Wojciecha. 5. śmierć męczeńska Wojciecha 23 kwietnia 997 (scena przebicia oszczepem i obcięcia głowy). 6. wystawienie na marach ciała Wojciecha owiniętego w całun i głowy jego wbitej na pal strzeżonych przez orła. 7. wykupienie ciała Wojciecha (wg legendy książę Bolesław I Chrobry wykupił je ilością złota równoważną jego ciężarowi). 8. sprowadzenie ciała Wojciecha z Prus do Gniezna.
9. złożenie ciała Wojciecha w grobie w Archikatedrze gnieźnieńskiej (w 997) w obecności biskupa i księcia Bolesława Chrobrego. Cykl zamyka scena XVIII pokazująca złożenie do grobu ciała świętego. Z lewej strony ukazany jest Bolesław, którego postawa, z pochyloną, wspartą na ręce głową, wyraża żal po śmierci św. Wojciecha
Scena przedstawiająca modlitwę św. Wojciecha
1. narodzenie i kąpiel Wojciecha w 956 r. w Libicach. Rozdzielona na dwa pola, ukazuję matkę nowo narodzonego oraz jego samego, obmywanego przez położne w naczyniu o kształcie chrzcielnicy.
2. złożenie chorego dziecka na ołtarzu i ofiarowanie go do stanu duchownego. Epizod ten opisany w najstarszych żywotach, był następstwem nagłej choroby nowonarodzonego. Zrozpaczeni rodzice, nie widząc poprawy, przeznaczając go, niby na ofiarę, do stanu duchownego. W świątyni dziecko w cudowny sposób odzyskało zdrowie i właśnie ten moment uzdrowienia przedstawia relief.
3. oddanie chłopca w 972 do szkoły Otryka przy katedrze w Magdeburgu.
4. modlitwa nocna Wojciecha przed kaplicą męczenników w Pradze lub Magdeburgu przed budynkiem świątynnym w kształcie rotundy. Biorąc pod uwagę wskazówki w legendach literackich, badacze rozważali dwie możliwości. Według pierwszej z nich, modlitwa była reakcją na wieść o śmierci biskupa Dytmara. W świetle drugiej propozycji rzecz dzieje się w Magdeburgu i odnosi się do jednej z samotnych modlitw, na które Wojciech wymykał się do kościołów podczas przerw w zajęciach.
5. nadanie Wojciechowi godności biskupa w 983 w Weronie: (cesarz Otton II wręcza Wojciechowi pastorał). Ceremonia odbyła się w szesnaście miesięcy po wspomnianej elekcji i daleko od Pragi, w Weronie, dokąd Wojciech specjalnie się udał.
6. uzdrowienie człowieka opętanego złymi duchami. Wyborowi Wojciecha na biskupa towarzyszyło cudowne wydarzenie, w którym objawiła się jego nadprzyrodzona moc: "potężny diabeł" opuścił opętanego człowieka, który znajdował się w pobliżu tronu biskupa w katedrze praskiej. Drzwi Gnieźnieńskie, wbrew zgodnym relacjom pisanym, pokazują, że aktu wyzwolenia dokonuje sam Wojciech, stojąc osobiście przed opętanym.
7. widzenie senne Wojciecha, Chrystus domaga się, by przestał tolerować handel niewolnikami przez Żydów.
8. oskarżenie przez Wojciecha Żydów o handel niewolnikami chrześcijańskimi przed księciem czeskim Bolesławem II Pobożnym (napomnienie go, by przestał tolerować ten stan).
9. cud z dzbankiem ok. 995 w rzymskim klasztorze św. Bonifacego i św. Aleksego na Awentynie. Upuszczone na ziemie gliniane naczynie, w którym święty przynosił współbraciom wodę lub wino nie rozbiło się. Św. Wojciech, w habicie mnicha demonstruje przed zdumionymi konfratrami ten niezwykły stan rzeczy.
* Skrzydło prawe:
Scena przedstawiająca śmierć św. Wojciecha
1. przybycie Wojciecha łodzią do kraju Prusów w 997 z dwoma mnichami, bratem przyrodnim Radzimem Gaudentym oraz Boguszem Benedyktem i orszakiem zbrojnych (na brzegu stoją uzbrojeni Prusowie). Na brzegu wita przybyłych grupa Prusów.
2. chrzest nawróconych pogan. Scena nawiązuje do fragmentów żywota św. Wojciecha mówiących o jego pobycie na ziemiach księcia Bolesława. Ze względu na propagandowy charakter dzieła pominięto klęskę pierwszej wyprawy misyjnej na ziemie Prusów.
3. kazanie Wojciecha do Prusów.
4. ostatnia msza św. Wojciecha.
5. śmierć męczeńska Wojciecha 23 kwietnia 997 (scena przebicia oszczepem i obcięcia głowy).
6. wystawienie na marach ciała Wojciecha owiniętego w całun i głowy jego wbitej na pal strzeżonych przez orła.
7. wykupienie ciała Wojciecha (wg legendy książę Bolesław I Chrobry wykupił je ilością złota równoważną jego ciężarowi).
8. sprowadzenie ciała Wojciecha z Prus do Gniezna.
9. złożenie ciała Wojciecha w grobie w Archikatedrze gnieźnieńskiej (w 997) w obecności biskupa i księcia Bolesława Chrobrego. Cykl zamyka scena XVIII pokazująca złożenie do grobu ciała świętego. Z lewej strony ukazany jest Bolesław, którego postawa, z pochyloną, wspartą na ręce głową, wyraża żal po śmierci św. Wojciecha
Proszę tu masz wszystko
licze na naj