1. Cywilnoprawny akt oddania się wolnej osoby w osobisty stosunek poddańczy względem innej wolnej osoby. W akcie komendacji osoba oddająca się w stosunek poddańczy przysięgała wiernie i dożywotnio służyć jako wasal swojemu seniorowi – monarsze lub możnemu – w zamian za zapewnienie bezpieczeństwa. Obowiązkiem wasala mogło być także przymusowe osadzenie jeńców wojennych na folwarkach rolnych. Oddanie się w komendację nie oznaczało utraty wolności osobistej, obligowało jednak do określonych indywidualnie powinności.
2. Pierwotnie określenie dotyczyło dóbr ziemskich przydzielonych osobie za wykonywanie powierzonych obowiązków. Później nazywano tak nadanie gruntu wasalowi przez seniora. Z czasem termin zaczął oznaczać sprawowany urząd i dochody z nim związane.
3. W średniowiecznym feudalizmie europejskim określano tak osobę, która weszła w osobisty stosunek zwierzchni z wasalem.
4. To uroczystość związana z zawarciem kontraktu lennego. Podczas niej wasal klękał przed swoim seniorem i składał mu uroczystą przysięgę wierności, zobowiązując się do niesienia pomocy swojemu seniorowi w radzie i ofiarując pomoc zbrojną.
5. Najpierw oznaczało to ziemię nadawaną przez seniora wasalowi, później całokształt stosunków między seniorem a wasalem.
6. Nadanie lenna wasalowi przez seniora.
7. Nadawanie wasalowi dóbr seniora, przy zachowaniu ceremoniału i zasad prawa lennego
8. Najwyższy senior, który nie był niczyim wasalem. Najczęściej suzerenem był monarcha, lecz nie każdy.
9. Przywilej wyłączający terytoria lenników spod władzy urzędników króla. Lennicy króla, dzięki temu przywilejowi, w imieniu władcy formalnie sprawowali władzę administracyjną, skarbową i wojskową.
10. Forma uzależnienia w społeczeństwie feudalnym. Polegało na przymusowym świadczeniu chłopa panu daniny, robocizny i innych nakazów. Było to usankcjonowane instytucjonalnie i prawnie, pociągając za sobą represje.
11. Dochód wytwarzany przez poddanych (głównie chłopów) i przejmowany przez pana feudalnego z racji jego zwierzchniego prawa własności do ziemi lub też zwierzchnictwa sądowego czy osobistego.
12. Forma renty feudalnej świadczonej przez chłopów na rzecz właściciela ziemskiego, z tytułu jego zwierzchniego prawa własności do ziemi, w wymiarze ustalonym jednostronnie przez niego, bądź według norm zwyczajowych lub prawnych.
Renta Feudalna:
-renta naturalna, czyli daniny w naturze,
-renta pieniężna, czyli czynszów,
-renta odrobkowa, świadczona w postaci pracy jako pańszczyzna.
,,Wasal mojego wasala nie jest moim wasalem.''- Oznaczało to,że jeśli król miał swojego wasala, który z kolei miał swoich wasali to ci ostatni nie podlegali królowi, czyli de facto mogli wystapić (np. zbrojnie) przeciw niemu.
Odpowiedź:
1. Cywilnoprawny akt oddania się wolnej osoby w osobisty stosunek poddańczy względem innej wolnej osoby. W akcie komendacji osoba oddająca się w stosunek poddańczy przysięgała wiernie i dożywotnio służyć jako wasal swojemu seniorowi – monarsze lub możnemu – w zamian za zapewnienie bezpieczeństwa. Obowiązkiem wasala mogło być także przymusowe osadzenie jeńców wojennych na folwarkach rolnych. Oddanie się w komendację nie oznaczało utraty wolności osobistej, obligowało jednak do określonych indywidualnie powinności.
2. Pierwotnie określenie dotyczyło dóbr ziemskich przydzielonych osobie za wykonywanie powierzonych obowiązków. Później nazywano tak nadanie gruntu wasalowi przez seniora. Z czasem termin zaczął oznaczać sprawowany urząd i dochody z nim związane.
3. W średniowiecznym feudalizmie europejskim określano tak osobę, która weszła w osobisty stosunek zwierzchni z wasalem.
4. To uroczystość związana z zawarciem kontraktu lennego. Podczas niej wasal klękał przed swoim seniorem i składał mu uroczystą przysięgę wierności, zobowiązując się do niesienia pomocy swojemu seniorowi w radzie i ofiarując pomoc zbrojną.
5. Najpierw oznaczało to ziemię nadawaną przez seniora wasalowi, później całokształt stosunków między seniorem a wasalem.
6. Nadanie lenna wasalowi przez seniora.
7. Nadawanie wasalowi dóbr seniora, przy zachowaniu ceremoniału i zasad prawa lennego
8. Najwyższy senior, który nie był niczyim wasalem. Najczęściej suzerenem był monarcha, lecz nie każdy.
9. Przywilej wyłączający terytoria lenników spod władzy urzędników króla. Lennicy króla, dzięki temu przywilejowi, w imieniu władcy formalnie sprawowali władzę administracyjną, skarbową i wojskową.
10. Forma uzależnienia w społeczeństwie feudalnym. Polegało na przymusowym świadczeniu chłopa panu daniny, robocizny i innych nakazów. Było to usankcjonowane instytucjonalnie i prawnie, pociągając za sobą represje.
11. Dochód wytwarzany przez poddanych (głównie chłopów) i przejmowany przez pana feudalnego z racji jego zwierzchniego prawa własności do ziemi lub też zwierzchnictwa sądowego czy osobistego.
12. Forma renty feudalnej świadczonej przez chłopów na rzecz właściciela ziemskiego, z tytułu jego zwierzchniego prawa własności do ziemi, w wymiarze ustalonym jednostronnie przez niego, bądź według norm zwyczajowych lub prawnych.
Renta Feudalna:
-renta naturalna, czyli daniny w naturze,
-renta pieniężna, czyli czynszów,
-renta odrobkowa, świadczona w postaci pracy jako pańszczyzna.
,,Wasal mojego wasala nie jest moim wasalem.''- Oznaczało to,że jeśli król miał swojego wasala, który z kolei miał swoich wasali to ci ostatni nie podlegali królowi, czyli de facto mogli wystapić (np. zbrojnie) przeciw niemu.
Wyjaśnienie: